Die Ausstellung räumt auch den anderen Dialekten (die mit dem Franzischen um die Vormachtstellung als Landessprache bis Anfang dieses Jahrhunderts in den französischen Regionen konkurrierten) den nötigen Stellenwert ein und zeigt, daß das "Franglais" (ein mit Anglizismen durchsetztes Französisch), die verschiedenen Slangs oder die Sprache der Werbung die französische Sprache nicht etwa ärmer machen, sondern vielmehr den Kommunikationsbedürfnissen ihrer jeweiligen Benutzer entgegenkommen.
Op de tentoonstelling wordt ook een grote plaats ingeruimd voor de dialecten (die de rol van het Francien als landstaal in de regio's van Frankrijk tot het begin van deze eeuw hebben bestreden) en wordt getoond hoe het franglais, het argot of de reclametaal geen verarming betekenen van de nationale taal maar even zovele manieren zijn om die taal te verbuigen, zodat deze beter kan beantwoorden aan de communicatiebehoeften van de gebruikers.