Vertaling van "wetboek gelden dezelfde " (Nederlands → Frans) :

Onverminderd artikel 353 van dit Wetboek gelden dezelfde beginselen in geval van een nieuwe adoptie gedaan overeenkomstig het tweede en het derde lid van artikel 346, na een gewone adoptie.
Sans préjudice de l'article 353 du présent Code, les mêmes principes sont d'application dans l'hypothèse d'une adoption nouvelle réalisée conformément aux alinéas 2 et 3 de l'article 346, après une adoption simple.

Anderdeels zouden voor de vrijgestelde BTW-plichtigen en de niet-BTW-plichtige rechtspersonen die geen BTW-identificatienummer hebben dezelfde aangiftevoorwaarden kunnen gelden als die welke nu reeds bestaan als hun diensten worden verleend die ze moeten onderwerpen aan de belasting in België met toepassing van artikel 51, § 2, 1º en 2º, van het BTW-Wetboek.
D'autre part, les assujettis exemptés et les personnes morales non assujetties non identifiées à la TVA pourraient être soumis aux mêmes obligations de déclaration que celles qui existent déjà lorsqu'elles reçoivent des prestations de services qu'elles doivent soumettre à la taxe en Belgique en application de l'article 51, § 2, 1º et 2º, du Code.

Dezelfde toelichting als voor de artikelen 2 en 3 kan gelden; het toepassingsgebied is hier evenwel beperkt tot de gevallen van levering van gebouwen en vestigingen, overdrachten en wederoverdrachten van zakelijke rechten op gebouwen die niet vrijgesteld zijn door artikel 44, § 3, 1º, van het B.T.W.-Wetboek.
Les commentaires consacrés aux articles 2 et 3 se voient ici confirmés. Néanmoins, le champ d'application des articles 4 et 5 se limite aux livraisons de bâtiments et aux constitutions, cessions et rétrocessions de droits réels portant sur des bâtiments, qui ne sont pas exemptées par l'article 44, § 3, 1º, du Code de la T.V. A.

In de parlementaire voorbereiding van het decreet van het Waalse Gewest van 14 november 2001 betreffende de successierechten tussen wettelijk samenwonenden, dat ten grondslag ligt aan de in het geding zijnde bepaling, wordt gepreciseerd dat de decreetgever de regeling van de rechten van successie en van overgang bij overlijden die van toepassing is op niet-gehuwde paren, wilde wijzigen door hun dezelfde voorwaarden op te leggen als die welke gelden tussen echtgenoten, vanuit de vaststelling dat, ingevolge de aanneming van de wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, de verklaring van wettelijke samenwoning een aantal rechten en wettelijke verplichtingen meebracht die door het Burgerlijk Wetboek zijn geregeld (Parl. St., Waals Parlement, 1999-2000, nr. 114/1, p. 2).
Les travaux préparatoires du décret de la Région wallonne du 14 novembre 2001 relatif aux droits de succession entre cohabitants légaux, qui est à l'origine de la disposition en cause, précisent que le législateur décrétal entendait modifier le régime des droits de succession et de mutation par décès applicable aux couples non mariés en leur appliquant les mêmes conditions que celles qui s'appliquent entre époux, constatant que par l'effet de l'adoption de la loi du 23 novembre 1998 instaurant la cohabitation légale, la déclaration de cohabitation légale entraînait un certain nombre de droits et obligations légales réglés par le Code civil (Doc. parl., Parlement wallon, 1999-2000, n° 114/1, p. 2).

De Ministerraad laat gelden dat de middelen ten aanzien van artikel 357 van het Gerechtelijk Wetboek niet ontvankelijk zouden zijn ratione temporis en dat het middel ten aanzien van artikel 365 van het Gerechtelijk Wetboek om dezelfde redenen gedeeltelijk niet ontvankelijk zou zijn, omdat de beginselen die geleid hebben tot het bestreden onderscheid voortvloeien uit eerdere wetgeving.
Le Conseil des ministres fait valoir que les moyens pris à l'égard de l'article 357 du Code judiciaire seraient irrecevables ratione temporis et que le moyen pris à l'égard de l'article 365 du Code judiciaire serait, pour les mêmes raisons, partiellement irrecevable au motif que les principes qui ont abouti à la distinction attaquée découlent d'une législation antérieure.

Bij de programmawet (I) van 27 december 2005 zijn de artikelen 65 en 66 van het WIB 92 gewijzigd om, wat betreft de beperking van de aftrek van beroepskosten en minderwaarden, voor de lichte vrachtauto's bedoeld in artikel 4, § 3, van het Wetboek van de met inkomstenbelastingen gelijkgestelde belastingen dezelfde regeling te laten gelden als die welke van toepassing is op personenauto's, auto's voor dubbel gebruik of minibussen.
La loi-programme (I) du 27 décembre 2005 a modifié les articles 65 et 66 du CIR 92 pour soumettre les camionnettes visées à l'article 4, § 3, du Code des taxes assimilées aux impôts sur les revenus au même régime que les voitures, voitures mixtes et minibus en ce qui concerne la limitation de la déduction des frais professionnels et des moins-values.

« 8° aanvaardbare marktvoorwaarden : de voorwaarden die gelden in dezelfde en de aangrenzende wijken voor een onroerend goed met een zelfde kadastraal inkomen, vastgesteld overeenkomstig artikel 255 en artikel 256 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, zoals die van toepassing zijn op het Vlaamse Gewest, krachtens artikel 60 van het decreet van 21 december 1990 houdende begrotingstechnische bepalingen alsmede de bepalingen tot begeleiding van de begroting 1991, en geïndexeerd overeenkomstig artikel 518 van hetzelfde wetboek, en verkerend in een vergelijkbare staat.
« 8° conditions de marché acceptables : les conditions qui s'appliquent dans les mêmes quartiers et dans les quartiers avoisinants pour un bien immobilier avec un même revenu cadastral, fixé conformément à l'article 255 et à l'article 256 du Code des Impôts sur les revenus 1992, telles que celles qui sont d'application en Région flamande, en vertu de l'article 60 du décret du 21 décembre 1990 contenant les dispositions budgétaires techniques ainsi que les dispositions accompagnant le budget 1991, et indexé conformément à l'article 518 du même code, et se trouvant dans un même état.

De beklaagde stelt de ontstentenis van contradictoir karakter van dat deskundigenonderzoek aan de kaak; de Rechtbank wijst er terzelfder tijd op dat, met name volgens de rechtspraak van het Hof van Cassatie, het deskundigenonderzoek in strafzaken niet wordt beheerst door de regels vervat in de artikelen 962 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek, en meer bepaald in de artikelen 965, 972, 973, 978 en 979, die het contradictoir karakter van het deskundigenonderzoek in burgerlijke zaken organiseren, en acht het van belang dat de beklaagde doet gelden dat een niet op grond van objectieve omstandigheden verantwoorde discriminatie bestaat tussen, enerzijds, diegene die, als verweerder in een burgerlijk proces, het voordeel van het contradictoir karakter van de expertiseverrichtingen geniet, die tot doel zouden hebben te bepalen of, voor de toepassing van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek, een oorzakelijk verband bestaat tussen de fout die hem wordt verweten en het overlijden van het slachtoffer en, anderzijds, diegene die, als beklaagde in een strafproces waarin hij zich moet verantwoorden in het kader van een beschuldiging van onvrijwillige doodslag (artikelen 418 en 420 van het Strafwetboek), die op de beoordeling van dezelfde fout en hetzelfde oorzakelijk verband steunt, niet het contradictoir karakter van een deskundigenonderzoek met hetzelfde onderwerp kan genieten.
Le prévenu dénonce l'absence de caractère contradictoire de cette expertise; tout en relevant que selon, notamment, la jurisprudence de la Cour de cassation, l'expertise en matière pénale n'est pas régie par les règles contenues en les articles 962 et suivants du Code judiciaire et plus particulièrement les articles 965, 972, 973, 978 et 979 organisant le caractère contradictoire de l'expertise en matière civile, le tribunal considère que ce n'est pas sans pertinence que le prévenu fait valoir qu'il existe une discrimination non justifiée par des circonstances objectives entre, d'une part, celui qui, défendeur dans un procès civil, bénéficie du caractère contradictoire des opérations d'expertise dont l'objet serait de déterminer si, pour l'application des articles 1382 et 1383 du Code civil, il existe une relation causale entre la faute qui lui est reprochée et le décès de la victime et d'autre part, celui qui, prévenu dans un procès pénal où il doit répondre d'une accusation d'homicide involontaire (articles 418 et 420 du Code pénal) reposant sur l'appréciation de la même faute et de la même relation causale, ne peut bénéficier du caractère contradictoire d'une expertise ayant le même objet.