Vertaling van "wenst te vernemen of slovenië het associatieverdrag zelf " (Nederlands → Frans) :

Een volgend lid wenst te vernemen of Slovenië het associatieverdrag zelf reeds heeft geratificeerd.
Un autre membre demande si la Slovénie a déjà ratifié l'accord d'association même.

De verwijzende rechter wenst te vernemen of artikel 127 van het Hogescholendecreet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie schendt, in zoverre die bepaling toelaat dat de aanstelling van deeltijdse gastprofessoren onbeperkt kan worden verlengd, waardoor er bij het beëindigen van een overeenkomst voor bepaalde tijd, zelfs indien er voor een periode van meer dan drie jaar overeenkomsten werden afgesloten, geen recht is op een opzeggingsvergoeding, terwijl werknemers die tewerkgesteld worden met een arbeidsovereenkomst die geregeld wordt door de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten (hierna : Arbeidsovereenkomstenwet) na enkele verlengingen hun overeenkomst omgezet zien in een overeenkomst voor onbepaalde tijd en derhalve recht hebben op een opzeggingsvergoeding, voor zover ze niet vallen onder de wettelijk bepaalde uitzonderingen.
Le juge a quo demande si l'article 127 du décret relatif aux instituts supérieurs viole les articles 10 et 11 de la Constitution et la Charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, dans la mesure où cette disposition permet de prolonger sans limite la désignation de professeurs invités à temps partiel, en conséquence de quoi, au terme d'un contrat à durée déterminée, même si des contrats ont été conclus pour une période de plus de trois ans, il n'existe pas de droit à une indemnité de congé, alors que les travailleurs qui sont employés sous un contrat de travail régi par la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail (ci-après : la loi relative aux contrats de travail) voient, après quelques prolongations, leur contrat converti en contrat à durée indéterminée et ont donc droit à une indemnité de congé, pour autant qu'ils ne tombent pas sous le coup des exceptions fixées par la loi.

Zij is van oordeel dat deze tekst veel vrijblijvender is dan bijvoorbeeld artikel 2 van het Associatieverdrag tussen de Europese Gemeenschappen en hun Lid-Staten en de republiek Slovenië (1) en de memorie van toelichting hierbij, waar wordt gesteld : « de mogelijkheid om het akkoord onmiddellijk geheel of gedeeltelijk op te schorten ingeval de democratische beginselen, de mensenrechten of de rechten van minderheden niet worden geëerbiedigd, alsmede de inachtneming van de wetten van de markteconomie die worden beschouwd als essentiële onderdelen van de Associatie; ..» (2) Zij wenst meer verduidelijking bij dit verschil in engagement.
» Elle estime que ce texte est nettement plus contraignant que, par exemple, l'article 2 de l'accord établissant une association entre les Communautés européennes et leurs États membres et la République de Slovénie (1). L'exposé des motifs de celui-ci prévoit la possibilité de suspendre immédiatement en tout ou partie l'accord en cas de non respect des principes démocratiques, des droits de l'homme, des minorités, ainsi que des règles de l'économie de marché, qualifiés d'éléments essentiels de l'association (2). La membre souhaite obtenir des précisions à propos des différences dans les engagements qu'impliquent ces deux accords.

Zo wenst hij te vernemen wat in het tweede lid wordt bedoeld met de redenen van sociale aard op basis waarvan men een eigen woning niet zelf kan betrekken, zoals bepaald in 2º, b) en welke de wettelijke belemmeringen kunnen zijn die het de belastingplichtige onmogelijk maken om de eigen woning zelf te betrekken, zoals bepaald in 2º, c).
Il se demande ainsi ce que l'on entend par les raisons sociales pour lesquelles on ne peut pas occuper son habitation, comme prévu au 2 b) et quelles peuvent être les entraves légales empêchant le contribuable d'occuper sa propre habitation, comme prévu au point 2, c).

In het bijzonder wenst de Rechtbank te vernemen of het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (meer bepaald het recht op toegang tot de rechter en het beginsel van „equality of arms” tussen de procespartijen) toestaat dat de Commissie als vertegenwoordiger van de Unie een aansprakelijkheidsvordering voor schade als gevolg van mededingingsverstorende gedragingen instelt, wanneer zij eerder zelf de beschikking heeft vastgesteld waarbij die gedragingen zijn geconstateerd en de bevoegde rechter gebonden is aan deze beschikking en de geldigheid ervan niet kan beoordelen.
Il demande en particulier si la charte des droits fondamentaux de l’Union européenne (plus précisément le droit à un juge et le principe d’égalité des armes entre les parties à une procédure) autorise la Commission à introduire – en tant que représentante de l’Union – une action en responsabilité pour les dommages subis en raison d’un comportement anticoncurrentiel, lorsque c’est elle qui a pris précédemment la décision constatant ce comportement, et que cette décision lie la juridiction compétente, sans que celle-ci puisse en apprécier la validité.

Met deze vraag wenst de Belgische rechter te vernemen of het recht van de Unie op deze zaak van toepassing is, zelfs indien de Belgische kinderen van Ruiz Zambrano nooit hun recht op vrij verkeer op het grondgebied van de lidstaten hebben uitgeoefend.
Par cette question, la juridiction belge voudrait notamment savoir si le droit de l'Union est en l'espèce applicable même si les enfants belges de M. Ruiz Zambrano n'ont jamais exercé leur droit de libre circulation sur le territoire des États membres.

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of de aangehaalde artikelen het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie schenden « in de (administratieve) interpretatie dat zij aan de administratie het recht geven de belastingplichtige die de door hem geleden verliezen enkel kan recupereren op de resultaten van de laatste aanslagjaren, te controleren zelfs buiten de controletermijn van artikel 333, al. 2, W.I. B. 1992, daar waar dezelfde artikelen dit controlerecht niet toekennen aan de administratie voor de belastingplichtige die de door hem geleden verliezen onmiddellijk kan recupereren op de andere positieve resultaten van hetzelfde aanslagjaar ».
Le juge a quo interroge la Cour pour savoir si les articles cités violent le principe d'égalité et de non-discrimination « dans l'interprétation (administrative) selon laquelle ils donnent à l'administration le droit de contrôler, même en dehors du délai de contrôle de l'article 333, alinéa 2, du Code des impôts sur les revenus 1992, le contribuable qui ne peut récupérer les pertes qu'il a subies que sur les résultats des derniers exercices d'imposition, alors que ces mêmes articles n'accordent pas ce droit de contrôle à l'administration pour le contribuable qui peut récupérer immédiatement les pertes qu'il a subies sur les autres résultats positifs du même exercice d'imposition ».

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of artikel 12, § 1, van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan personen met een handicap de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, door de uitbetaling van de integratietegemoetkoming voor één derde op te schorten bij opname van de persoon met een handicap in een instelling geheel of gedeeltelijk op kosten van de overheid, een openbare dienst of een socialezekerheidsinstelling, wat niet het geval is voor de tegemoetkoming aan personen met een handicap die niet in een dergelijke instelling verblijven en die zelf hun opvang organiseren met een persoonlijk assistentiebudget (eerste prejudiciële vraag) en terwijl de tegemoetkoming voor hulp aan bejaarden niet wordt opgeschort bij opname van de persoon met een handicap in een soortgelijke instelling (tweede prejudiciële vraag).
Le juge a quo demande à la Cour si l'article 12, § 1, de la loi du 27 février 1987 relative aux allocations aux personnes handicapées viole les articles 10 et 11 de la Constitution en suspendant pour un tiers le paiement de l'allocation d'intégration en cas d'admission de la personne handicapée dans une institution totalement ou partiellement à charge des pouvoirs publics, d'un service public ou d'un organisme de sécurité sociale, ce qui n'est pas le cas pour l'allocation des personnes handicapées qui ne séjournent pas dans ce type d'institution et qui organisent elles-mêmes leur prise en charge à l'aide d'un budget d'assistance personnelle (première question préjudicielle) ou pour l'allocation pour l'aide aux personnes âgées en cas d'admission de la personne handicapée dans une institution analogue (deuxième question préjudicielle).