Maar ik stel u de volgende vraag, mijnheer de commissaris: als een perifeer gelegen land gescheiden wordt van de rest van Europa door een muur van bergen van meer dan 500 kilometer lang – de Pyreneeën – die per spoor alleen gepasseerd kan worden op de twee uiteinden en waarvoor van elke trein die de grens oversteekt de assen verwisseld moeten worden, vanwege de verschillende spoorbreedte – een situatie die we geërfd hebben via een lange geschiedenis van autarkie – wat kunnen dan de redenen zijn voor andere exploitanten om de grens met Frankrijk over te steken als er zoveel belemmeringen zijn?
Je voudrais vous poser la question suivante, Monsieur le Commissaire: lorsqu’un pays périphérique est séparé de l’Europe par une chaîne de montagnes de plus de 500 km de long - les Pyrénées - que les trains ne peuvent franchir qu’aux deux extrémités, et lorsque les essieux doivent être changés pour chaque train qui franchit la frontière compte tenu de la différence de la largeur des voies héritée d’une longue histoire d’autocraties, quel intérêt d’autres opérateurs auraient-ils à franchir la frontière avec la France quand il y a tant d’obstacles?
