Spreker stelt node vast dat zowel de wetgever als de regering de strijd tegen de gerechtelijke achterstand tot een beleidsprioriteit hebben uitgeroepen, maar de rechterlijke macht ondertussen overstelpen met wetten die het tegenovergestelde effect hebben (cf. onder meer de wet inzake de onttrekking van de zaak aan de rechter, de wet-Franchimont).
L'intervenant constate encore que tant le législateur que le gouvernement ont fait de la résorption de l'arriéré judiciaire une priorité politique, alors que, d'un autre côté, ils ont submergé le pouvoir judiciaire de lois produisant l'effet contraire (cf. notamment la loi relative au dessaisissement du juge, la loi-Franchimont).
