Vertaling van "internationale verdragen en regelgevingen inzake internationale samenwerking in strafzaken blijven onverkort " (Nederlands → Frans) :

De internationale verdragen en regelgevingen inzake internationale samenwerking in strafzaken blijven onverkort van toepassing, op gedetineerden die zich buiten de penitentiaire inrichting op het grondgebied van de ontvangststaat bevinden zolang de Belgische gevangenisstraf of opsluiting niet is beëindigd.
Les conventions et règlements internationaux relatifs à la coopération internationale en matière pénale restent intégralement d'application aux détenus qui se trouvent à l'extérieur de l'établissement pénitentiaire sur le territoire de l'État d'accueil alors qu'ils n'ont pas purgé l'intégralité de leur peine.

De verwijzing naar instrumenten inzake de internationale samenwerking in strafzaken is algemeen geformuleerd en betreft de hierna genoemde verdragen van de Raad van Europa : het verdrag betreffende uitlevering (ETS nr. 24) en de aanvullende protocollen (ETS nrs. 86 en 98), het verdrag aangaande de wederzijdse rechtshulp in strafzaken (ETS nr. 30) en het protocol ervan (ETS nr. 99), het verdrag inzake het toezicht op voorwaardelijk veroordeelden en voorwaardelijk invrijheidgestelden (ETS nr. 51), het verdrag inzake de internationale geldigheid van strafrechtelijke vonnissen (ETS nr. 70), het verdrag betreffende de overdracht van strafvervolging (ETS nr. 73), het verdrag inzake de overbrenging van gevonniste personen (ETS nr. 112), het verdrag inzake het witwassen, de opsporing, de inbeslagneming en de confiscatie van opbrengsten van misdrijven (ETS nr. 141).
La référence aux instruments de coopération internationale en matière pénale est formulée de manière générale. Elle vise, bien entendu, les conventions ci-après du Conseil de l'Europe : la Convention d'extradition (STE nº 24) et ses protocoles additionnels (STE nº 86 et 98), la Convention d'entraide judiciaire en matière pénale (STE nº 30) et son protocole (STE nº 99), la Convention pour la surveillance des personnes condamnées ou libérées sous condition (STE nº 51), la Convention sur la valeur internationale des jugements répressifs (STE nº 70), la Convention sur la transmission des procédures répressives (STE nº 73), la Convention sur le transfèrement des personnes condamnées (STE nº 112), la Convention relative au blanchiment, au dépistage, à la saisie et à la confiscation des produits du crime (STE nº 141).

Het strekt primo ertoe de aanwerving, het inzetten, de financiering en de opleiding van huurlingen en de daden van de huurlingen als dusdanig strafbaar te stellen en secundo te voorzien in de gerechtelijke samenwerking die onontbeerlijk is met het oog op de doeltreffende internationale bestraffing van dat soort van misdrijf, zulks via internationale verplichtingen inzake uitlevering en wederzijdse rechtshulp. Het Verdrag komt overeen met de structuur van eerdere verdragen van de Verenigde Naties in strafzaken en meer bepaald verdragen ter bestrijding van het terrorisme, bijvoorbeeld het Verdrag van 's Gravenhage tot bestrijding van het wederrechtelijk in zijn macht brengen van luchtvaartuigen van 16 december 1970 en het Verdrag van Montréal tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart van 23 september 1971, welke beide door België zijn bekrachtigd, maar vooral het Internationaal Verdrag tegen het nemen van gijzelaars, tot stand gekomen te New York op 17 december 1979, waarvan de bekrachtiging door België thans aan de gang is.
Ce faisant, la Convention se conforme à la structure de conventions antérieures des Nations Unies en matière pénale et plus précisément en matière de lutte contre le terrorisme, telles que la Convention de La Haye pour la répression de la capture illicite d'aéronefs du 16 décembre 1970 et la Convention de Montréal du 23 septembre 1971 pour la répression d'actes illicites dirigés contre la sécurité de l'aviation civile, toutes deux ratifiées par la Belgique, mais surtout la Convention internationale contre la prise d'otages, adoptée à New York le 17 décembre 1979, en cours de ratification par la Belgique.