Vertaling van "hof hebben immers allebei erkend " (Nederlands → Frans) :

De verzoekende partij en de Ministerraad, aan wie in dat verband een vraag werd gesteld door het Hof, hebben immers allebei erkend dat enkel de leningen waarvan de interesten ten goede komen aan personen die deel uitmaken van de groep waartoe de schuldenaar behoort of aan personen die, ofwel, niet aan een inkomstenbelasting zijn onderworpen, ofwel, voor die inkomsten, zijn onderworpen aan een aanzienlijk gunstigere aanslagregeling dan die welke voortvloeit uit de in België van toepassing zijnde gemeenrechtelijke bepalingen, in de berekening van de schuldratio van de lenende vennootschap kunnen worden opgenomen.
Interrogés à cet égard par la Cour, la partie requérante et le Conseil des ministres ont en effet tous deux convenu que seuls les emprunts dont les intérêts bénéficient à des personnes qui font partie du groupe auquel appartient le débiteur ou à des personnes qui soit ne sont pas soumises à un impôt sur les revenus soit y sont soumises, pour ces revenus, à un régime de taxation notablement plus avantageux que celui résultant des dispositions du droit commun applicables en Belgique, peuvent être inclus dans le calcul du ratio d'endettement de la société emprunteuse.

Alle ontwikkelingsuitdagingen hebben immers betrekking op internationaal erkende en aanvaarde mensenrechten, zowel de burgerlijke en politieke rechten als de economische, sociale en culturele" (Parl. St., Kamer, 2014-2015, DOC 54K0588/017) Dat mannen en vrouwen uit partnerverenigingen van onze samenwerking worden aangehouden omwille van hun activiteiten in het kader van de projecten die we medefinancieren, is volledig onaanvaardbaar.
Alle ontwikkelingsuitdagingen hebben immers betrekking op internationaal erkende en aanvaarde mensenrechten, zowel de burgerlijke en politieke rechten als de economische, sociale en culturele" (Doc. parl., Chambre, 2014-2015, DOC 54K0588/017) Le fait que des hommes et des femmes d'associations partenaires de notre coopération soient arrêtés en lien avec les fonctions qu'ils/elles exercent dans le cadre de projets que nous cofinançons est tout à fait inacceptable.

Het Grondwettelijk Hof en het Hof van Cassatie hebben immers reeds voor recht gezegd dat de delegatie van bevoegdheden aan de Koning inzake de tenuitvoerlegging van bepaalde wettelijke bepalingen die in het Btw-Wetboek zijn opgenomen, niet in strijd is met voornoemd basisbeginsel (zie inzonderheid, Grondwettelijk Hof, arresten van 21 februari 2007, nr. 32/2007, van 17 oktober 2007, nr. 131/2007 en van 23 januari 2014, nr. 10/2014; Hof van Cassatie, 20 februari 2014, F.12.0053.N).
En effet, la Cour constitutionnelle et la Cour de cassation ont déjà jugé que les délégations de pouvoir accordées au Roi afin de mettre en oeuvre certaines dispositions légales reprises dans le Code de la TVA ne méconnaissent pas ce principe fondamental (Voir notamment, Cour constitutionnelle, arrêts du 21 février 2007, n° 32/2007, du 17 octobre 2007, n° 131/2007 et du 23 janvier 2014, n° 10/2014; Cour de cassation, 20 février 2014, F.12.0053.N).

Het Hof heeft immers verduidelijkt dat de relevante vraag die bij de toepassing van het criterium van de marktdeelnemer handelend in een markteconomie moet worden gesteld, is „of een particuliere aandeelhouder in gelijkaardige omstandigheden, op grond van de te verwachten rentabiliteit en afgezien van elke overweging van sociale aard of van regionaal of sectoraal beleid, een dergelijke kapitaalinbreng zou hebben gedaan” (77).
En effet, la Cour a précisé que le point pertinent dans le contexte d'une étude du respect du critère de l'investisseur privé en économie de marché consiste à savoir si, «dans des circonstances similaires, un associé privé se basant sur les possibilités de rentabilité prévisibles, abstraction faite de toute considération de caractère social ou de politique régionale ou sectorielle, aurait procédé un tel apport en capital» (77).

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 30 juni 2016 in zake het Vlaamse Gewest tegen het Belgisch Gemeenschappelijk Waarborgfonds, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 juli 2016, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-13, § 3 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen de artikelen 10 en 11 Grondwet, indien het in die zin geïnterpreteerd wordt dat, naast de primaire schadelijder van een ongeval veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd voertuig, ook de secundaire schadelijder de mogelijkheid ontzegd kan worden vergoeding voor materiële schade van het gemeenschappelijk waarborgfonds te verkrijgen, aangezien dergelijke interpretatie immers een ongelijkheid creëert in hoofde van de groep van secundaire schadelijders, omdat slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een toevallig feit dat tegelijkertijd een niet-geïdentificeerd voertuig is, enkel recht hebben op vergoeding van de lichamelijke schade, terwijl de slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een zuiver toevallig feit recht hebben op integrale vergoeding van zowel lichamelijke als materiële schade ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 30 juin 2016 en cause de la Région flamande contre le Fonds commun de garantie belge, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 15 juillet 2016, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-13, § 3 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, s'il est interprété en ce sens que, outre la personne lésée primaire par un accident causé par un véhicule non identifié, la personne lésée secondaire est aussi privée de la possibilité d'obtenir une indemnisation du dommage matériel de la part du Fonds commun de garantie, dès lors qu'une telle interprétation crée en effet une inégalité dans le chef des personnes lésées secondaires parce que les victimes d'un sinistre causé par un conducteur qui est confronté à un cas fortuit qui est aussi un véhicule non identifié ne peuvent prétendre qu'à l'indemnisation du dommage corporel, alors que les victimes d'un sinistre qui est causé par un conducteur qui est confronté à un simple cas fortuit peuvent prétendre à l'indemnisation intégrale tant du dommage corporel que du dommage matériel ?

In maart 2010 hebben de Verenigde Naties het CGKR immers slechts erkend als een nationale mensenrechteninstelling van type B, wat betekent dat er nog heel wat vooruitgang moet worden verwezenlijkt om volledig te voldoen aan de Principes van Parijs, en dus erkend te worden als een instelling van type A. In het driejarenplan van het CGKR staat (blz. 50) dat het Centrum wil erkend worden als een instelling van type A en daartoe specifieke maatregelen zal nemen die de onafhankelijkheid versterken.
En mars 2010, les Nations Unies ont en effet confirmé le CECLR comme institution nationale des droits de l'homme, mais seulement de type B, ce qui signifie qu'il reste encore une forte marge de progression pour souscrire pleinement à tous les "Principes de Paris", et donc être reconnu comme agence de type A. Le plan triennal du CECLR précise (page 50) que le CECLR veut être reconnu comme institution de type A et prendra des mesures spécifiques renforçant son indépendance.

De controles van het Hof hebben overeenkomstig artikel 46, onder e), van het VEU immers alleen betrekking op "de louter procedurele bepalingen van artikel 7", hetgeen het mogelijk maakt de rechten van verdediging van de betrokken lidstaat te eerbiedigen.
En effet, le contrôle de la Cour ne porte, en vertu de l'article 46, e) TUE, que sur les "seules prescriptions de procédure contenues dans l'article 7", permettant ainsi le respect des droits de la défense de l'Etat concerné.

Volgens het middel waarnaar de door het Hof van Cassatie gestelde vraag verwijst, is die bepaling, indien zij « uitsluit dat moratoire interest wordt toegekend bij terugbetaling van een overschot van een roerende voorheffing die verrekend is op de personenbelasting wanneer die belasting vernietigd is wegens niet-inachtneming van de wettelijke aanslagtermijn, [.] strijdig [.] met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet [doordat zij, in die interpretatie, een discriminatie invoert] ten nadele van de bijzondere categorie van belastingplichtigen aan wie bedragen worden teruggegeven die gekweten zijn door verrekening van de roerende voorheffing op een buiten de wettelijke termijn vastgestelde belasting; alle overige personen aan wie bedragen worden terugbetaald die verrekend zijn op een vernietigde belasting [hebben] immers recht [.] op moratoire interest, ofwel omdat de belasting binnen de wettelijke aanslagtermijn vastgesteld is en gekweten door verrekening van de roerende voorheffing of door een betaling in speciën, ofwel omdat de belasting buiten de wettelijke aanslagtermijn is vastgesteld en gekweten door een betaling in speciën ».
Selon le moyen auquel se réfère la question posée par la Cour de cassation, cette disposition, « si [elle] exclut l'allocation d'intérêts moratoires en cas de restitution d'un précompte mobilier imputé sur l'impôt des personnes physiques lorsque cet impôt est annulé pour violation du délai légal d'imposition, [.] est [.] contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution [en ce que, dans cette interprétation, elle établit une discrimination] au préjudice de la catégorie particulière des contribuables auxquels sont restituées des sommes acquittées par imputation du précompte mobilier sur un impôt établi en dehors du délai légal; [.] en effet, tous les autres contribuables auxquels sont restituées des sommes acquittées sur un impôt annulé ont droit à des intérêts moratoires, soit que l'impôt ait été établi dans le délai légal d'imposition et acquitté par imputation du précompte mobilier ou par un versement en espèces, soit que l'impôt ait été établi en dehors du délai légal d'imposition et acquitté par un versement en espèces ».

De uitzendbedrijven moeten bovendien erkend zijn en de gewesten hebben immers die vereiste waarin reeds was voorzien in artikel 21 van de wet van 28 juni 1976 behouden; de verschillende gewestelijke wetgevingen verbinden de toekenning en de intrekking van de erkenning aan de inachtneming van de wetgeving inzake uitzendarbeid, waaronder de voormelde voorschriften.
Les entreprises de travail intérimaire doivent en outre être agréées, les régions ayant en effet maintenu cette exigence, que prévoyait déjà la loi du 28 juin 1976 en son article 21; les différentes législations régionales lient l'octroi comme le retrait de l'agrément au respect de la législation en matière de travail intérimaire, dont les prescriptions précitées.

Het betreffende artikel 20bis is tenslotte ingevoegd om een onderscheid te vermijden tussen de erkende en niet-erkende rustoorden: dergelijk onderscheid zou immers bijkomende lasten betekenen voor de OCMW's en onwenselijke sociale gevolgen kunnen hebben voor de betrokken personen.
L'article 20bis en question a finalement été introduit afin d'éviter une distinction entre les maisons de repos agréées et non-agréées: une telle distinction impliquerait en effet des charges supplémentaires pour les CPAS et peut avoir des conséquences sociales indésirables pour les intéressés.