Vertaling van "gemeenschappen zijn jurisprudentie terzake aanzienlijk " (Nederlands → Frans) :

Sinds de goedkeuring van de mededeling in 1982 heeft het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen zijn jurisprudentie terzake aanzienlijk ontwikkeld en heeft het een aantal vraagstukken verduidelijkt betreffende de eisen en procedures voor vergunningen voor parallelinvoer [3], het gebruik van nationale octrooirechten [4] en de ompakking, heretikettering en het gebruik van nationale merken [5].
Depuis l'adoption de la communication de 1982, la Cour européenne de justice a considérablement développé sa jurisprudence dans le domaine et a clarifié un certain nombre d'aspects concernant les exigences et les procédures pour l'octroi de licences d'importation parallèle [3], l'utilisation des droits des brevets nationaux [4] et le reconditionnement, le réétiquetage et l'utilisation des marques commerciales nationales [5].

15. merkt op dat uit het onderzoek rond verzoekschriften blijkt dat lidstaten structureel tekort lijken te schieten in de uitvoering van verschillende richtsnoeren van het Gemeenschapsrecht; is van mening dat, ten einde te zorgen voor consistentie en samenhang in het Gemeenschapsrecht, inbreuken op Gemeenschapsrecht altijd voor het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen moeten worden gebracht, tenminste in gevallen die van nationaal belang zijn, en die een precedent scheppen voor nationale jurisprudentie en toekomstig handelen; meent dat consequent handelen van de Commissie in dezen de latere behoefte van burgers om te klagen bij de Commissie en verzoekschriften over overeenkomstige kwesties in te dienen bij het Parlement, aanzienlijk zou kunnen verminderen;
15. constate que l'examen de pétitions a révélé ce qui semble bien être des faiblesses structurelles dans l'application de diverses dispositions du droit communautaire par des États membres; estime que, pour assurer l'unité et la cohérence du droit communautaire, les infractions au droit communautaire doivent être systématiquement portées devant la Cour de justice des Communautés européennes, au moins en ce qui concerne les cas importants sur le plan national qui créent un précédent pour la jurisprudence et la pratique future au niveau national; considère que la cohérence de la part de la Commission à cet égard pourrait réduire fortement le besoin que les citoyens ressentiront par la suite de se plaindre auprès de la Commission et d'adresser au Parlement des pétitions sur des sujets analogues;

17. verzoekt de Commissie het Parlement te raadplegen over de vraag hoe het Parlement kan worden geraadpleegd voordat de Commissie soft law-instrumenten goedkeurt zodat voorgestelde soft law-maatregelen nader kunnen worden onderzocht en voorkomen kan worden dat de Commissie misbruik van haar bevoegdheden maakt; stelt daartoe voor in overleg te treden over het sluiten van een interinstitutioneel akkoord terzake; is van mening dat daarin met name ook moet worden gestreefd naar een oplossing voor de tegenstrijdigheid die is ontstaan tussen het bepaalde in artikel 211, artikel 249, alinea 5 en artikel 230 van het EG-Verdrag en de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, waar het Hof de nationale rechtbanken ertoe verplicht in lopende rechtszaken rekening te houden met aanbevelingen, die volgens het Verdrag op zich niet verbindend zijn;
17. invite la Commission à convenir avec le Parlement les modalités de sa consultation avant d'adopter des instruments juridiques non contraignants afin de permettre que les mesures non contraignantes proposées soient examinées minutieusement et d'éviter que l'exécutif abuse de ses compétences; propose à cet effet que des discussions soient engagées sur la conclusion d'un accord interinstitutionnel en la matière; considère que cet accord doit viser notamment à remédier aux contradictions qui sont apparues entre les dispositions de l'article 211, de l'article 249, cinquième alinéa, et de l'article 230 du traité CE et la jurisprudence de la Cour de justice des Communautés européennes, lorsque celle-ci oblige les juridictions nationales à tenir compte, dans les affaires pendantes, de recommandations qui, d'après le traité, ne sont pas contraignantes en soi;