Vertaling van "burgerlijk wetboek niet tegen het slachtoffer loopt zolang " (Nederlands → Frans) :

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of het bestaanbaar is met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie wanneer de burgerlijke rechtsvordering tot vergoeding van de schade die uit een mededingingsinbreuk voortvloeit, kan verjaren vooraleer een in kracht van gewijsde gegane uitspraak het bestaan van een mededingingsinbreuk vaststelt, terwijl artikel 26 van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering tot gevolg heeft dat voor feiten die als een misdrijf kunnen worden gekwalificeerd, de verjaringstermijn uit artikel 2262bis, § 1, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek niet tegen het slachtoffer loopt zolang de strafvordering niet is verjaard.
Le juge a quo demande à la Cour si cette disposition est compatible avec le principe d'égalité et de non-discrimination lorsque l'action civile en réparation du préjudice résultant d'une infraction en matière de concurrence peut se prescrire avant qu'une décision passée en force de chose jugée ait constaté l'existence d'une infraction en matière de concurrence, alors que l'article 26 du titre préliminaire du Code de procédure pénale a pour effet que, pour des faits qualifiables d'infractions pénales, le délai de prescription résultant de l'article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil ne s'écoule pas au détriment de la victime aussi longtemps que l'action publique n'est pas prescrite.

« Het bestreden vonnis stelt vast dat ' [een] leerkracht [van] een instelling [die] tot het vrij, door de [Franse Gemeenschap] gesubsidieerd onderwijsnet behoort, het slachtoffer is geworden van een verkeersongeval op de weg naar en van het werk ', dat ' het ongeval te wijten is aan een fout van [de] verzekerde [van de verweerster] ', dat ' [de Franse Gemeenschap] het salaris van [het slachtoffer] heeft doorbetaald tijdens haar tijdvakken van tijdelijke ongeschiktheid ', dat ' zij de terugbetaling ervan heeft gevorderd van [de verweerster] ' en dat zij ' haar rechtsvordering tegen de verzekeraar van de voor het ongeval aansprakelijke persoon niet grondt op [artikel 14, § 3, van de wet van 3 juli 1967], dat een subrogatieregeling invoert, maar op artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, en aldus de vergoeding van eigen schade vordert '.
« Le jugement attaqué constate qu'' [une] enseignante [d'] un établissement appartenant au réseau libre subventionné par la [Communauté française] a été victime d'un accident de la circulation survenu sur le chemin du travail ', que ' l'accident est dû à la faute de [l']assurée [de la défenderesse] ', que ' [la Communauté française] a continué de payer le traitement de [la victime] pendant ses périodes d'incapacité temporaire ', qu'' elle en a sollicité le remboursement auprès de [la défenderesse] ' et qu'elle ' ne fonde pas son action contre l'assureur de la personne responsable de l'accident sur [l'article 14, § 3, de la loi du 3 juillet 1967], qui instaure un système de subrogation, mais sur l'article 1382 du Code civil, sollicitant ainsi la réparation d'un préjudice propre '.

Het bestreden vonnis stelt vast dat ' [een] leerkracht [van] een instelling [die] tot het vrij, door de [Franse Gemeenschap] gesubsidieerd onderwijsnet behoort, het slachtoffer is geworden van een verkeersongeval op de weg naar en van het werk ', dat ' het ongeval te wijten is aan een fout van [de] verzekerde [van de verweerster] ', dat ' [de Franse Gemeenschap] het salaris van [het slachtoffer] heeft doorbetaald tijdens haar tijdvakken van tijdelijke ongeschiktheid ', dat ' zij de terugbetaling ervan heeft gevorderd van [de verweerster] ' en dat zij ' haar rechtsvordering tegen de verzekeraar van de voor het ongeval aansprakelijke persoon niet grondt op [artikel 14, § 3, van de wet van 3 juli 1967], dat een subrogatieregeling invoert, maar op artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, en aldus de vergoeding van eigen schade vordert '.
Le jugement attaqué constate qu'' [une] enseignante [d'] un établissement appartenant au réseau libre subventionné par la [Communauté française] a été victime d'un accident de la circulation survenu sur le chemin du travail ', que ' l'accident est dû à la faute de [l']assurée [de la défenderesse] ', que ' [la Communauté française] a continué de payer le traitement de [la victime] pendant ses périodes d'incapacité temporaire ', qu'' elle en a sollicité le remboursement auprès de [la défenderesse] ' et qu'elle ' ne fonde pas son action contre l'assureur de la personne responsable de l'accident sur [l'article 14, § 3, de la loi du 3 juillet 1967], qui instaure un système de subrogation, mais sur l'article 1382 du Code civil, sollicitant ainsi la réparation d'un préjudice propre '.

« Artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet indien het in die zin wordt geïnterpreteerd dat het belet dat de Staat aansprakelijk kan worden gesteld wegens een fout begaan in de uitoefening van de rechtsprekende functie door een rechterlijke instantie die in laatste aanleg uitspraak heeft gedaan, zolang die beslissing niet is ingetrokken, herroepen, gewijzigd of vernietigd, zelfs al bestaat die fout in een voldoende gekwalificeerde schending van de toepasselijke rechtsregels en zelfs al maakt die fout, gelet op de beperkte rechtsmiddelen die tegen de genoemde beslissing openstaan, het niet mogelijk de vernietiging ervan te verkrijgen.
« L'article 1382 du Code civil viole les articles 10 et 11 de la Constitution s'il est interprété comme empêchant que la responsabilité de l'Etat puisse être engagée en raison d'une faute commise, dans l'exercice de la fonction juridictionnelle, par une juridiction ayant statué en dernier ressort tant que cette décision n'a pas été retirée, rétractée, réformée ou annulée, alors même que cette faute consiste dans une violation suffisamment caractérisée des règles de droit applicables et que cette faute ne permet pas, compte tenu des voies de recours limitées ouvertes à l'encontre de ladite décision, d'en obtenir l'anéantissement.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van rechter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 23 oktober 2014 in zake de nv « Herman Verboven » en anderen tegen de nv « Honda Motor Europe Logistics », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 4 november 2014, heeft de Rechtbank van Koophandel te Gent, afdeling Dendermonde, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2262bis, § 1, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, geïnterpreteerd in die zin dat de rechtsvordering in schadevergoeding voortvloeiend uit een schending van de artikelen 101 en 102 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en de artikelen 1 en 2 van Boek IV van het Wetboek Economisch Recht, kan verjaren vooraleer er een in kracht van gewijsde gegane uitspraak is over het bestaan van een mededingingsinbreuk, het gelijkheidsbeginsel, zoals opgenomen in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, voor zover de rechtsvordering van benadeelden van een mededingingsinbreuk verjaart binnen de vijf jaar na kennisname van de identiteit van de aansprakelijke persoon en van de schade, terwijl de burgerlijke rechtsvordering van benadeelden van een misdrijf niet kan verjaren zolang de strafvordering niet verjaard is, zoals bepaald in artikel 26, eerste lid, van de Voorafgaande Titel bij het Wetboek van Strafvordering ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le juge A. Alen, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 23 octobre 2014 en cause de la SA « Herman Verboven » et autres contre la SA « Honda Motor Europe Logistics », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 4 novembre 2014, le Tribunal de commerce de Gand, division Termonde, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil, interprété en ce sens que l'action en réparation du dommage résultant d'une violation des articles 101 et 102 du Traité sur le fonctionnement de l'Union européenne et des articles 1 et 2 du livre IV du Code de droit économique peut se prescrire avant même qu'il y ait une décision passée en force de chose jugée sur l'existence d'une infraction à la concurrence, viole-t-il le principe d'égalité, tel qu'il est inscrit aux articles 10 et 11 de la Constitution, dans la mesure où l'action intentée par la personne lésée par une infraction à la concurrence se prescrit par cinq ans après que cette personne a eu connaissance de l'identité de la personne responsable et du dommage, alors que l'action civile intentée par les victimes d'une infraction ne peut se prescrire aussi longtemps que l'action publique n'est pas prescrite, comme le dispose l'article 26, alinéa 1, du titre préliminaire du Code de procédure pénale ?

(3) Dit artikel 2257 van het Burgerlijk Wetboek bepaalt onder meer dat ten aanzien van een vordering tot vrijwaring, de verjaring niet loopt zolang de uitwinning niet heeft plaatsgehad.
(3) Cet article 2257 dispose notamment que la prescription ne court point à l'égard d'une action en garantie jusqu'à ce que l'éviction ait lieu.

Tevens werd het medisch beroep van de arts niet absoluut geacht door het Hof van Cassatie, maar heeft het tot doel de patiënt te beschermen, zodat het niet tot gevolg mag hebben dat het de bescherming ontneemt aan de geesteszieke die gegeven wordt door artikel 901 van het Burgerlijk Wetboek, volgens hetwelk schenking en testament alleen maar kan indien men gezond van geest is, zodat deze het risico loopt niet te worden beschermd tegen zijn eigen daden (Cass. 7 maart 2002, J. T. , 2001-2002, afl. 35, 921).
Dans un autre cas, la Cour de cassation a également jugé que, dès lors qu'il n'est pas un secret absolu mais qu'il tend à protéger le patient, le secret médical ne peut avoir pour effet de priver le malade mental de la protection découlant des dispositions de l'article 901 du Code civil selon lesquelles il faut être sain d'esprit pour faire une donation entre vifs ou un testament et de ne pas protéger celui-ci de ses propres actes (Cass. , 7 mars 2002, J. T. , 2001-2002, nº 35, 921).

Tevens werd het medisch beroep van de arts niet absoluut geacht door het Hof van Cassatie, maar heeft het tot doel de patiënt te beschermen, zodat het niet tot gevolg mag hebben dat het de bescherming ontneemt aan de geesteszieke die gegeven wordt door artikel 901 van het Burgerlijk Wetboek, volgens hetwelk schenking en testament alleen maar kan indien men gezond van geest is, zodat deze het risico loopt niet te worden beschermd tegen zijn eigen daden (Cass. 7 maart 2002, J.T., 2001-2002, afl. 35, 921).
Dans un autre cas, la Cour de cassation a également jugé que, dès lors qu'il n'est pas un secret absolu mais qu'il tend à protéger le patient, le secret médical ne peut avoir pour effet de priver le malade mental de la protection découlant des dispositions de l'article 901 du Code civil selon lesquelles il faut être sain d'esprit pour faire une donation entre vifs ou un testament et de ne pas protéger celui-ci de ses propres actes (Cass., 7 mars 2002, J.T., 2001-2002, nº 35, 921).

Tevens werd het medisch beroep van de arts niet absoluut geacht door het Hof van Cassatie, maar heeft het tot doel de patiënt te beschermen, zodat het niet tot gevolg mag hebben dat het de bescherming ontneemt aan de geesteszieke die gegeven wordt door artikel 901 van het Burgerlijk Wetboek, volgens hetwelk schenking en testament alleen maar kan indien men gezond van geest is, zodat deze het risico loopt niet te worden beschermd tegen zijn eigen daden (Cass. 7 maart 2002, JT, 2001-2002, afl. 35, 921).
Dans un autre cas, la Cour de cassation a également jugé que, dès lors qu'il n'est pas un secret absolu mais qu'il tend à protéger le patient, le secret médical ne peut avoir pour effet de priver le malade mental de la protection découlant des dispositions de l'article 901 du Code civil selon lesquelles il faut être sain d'esprit pour faire une donation entre vifs ou un testament et de ne pas protéger celui-ci de ses propres actes (Cass., 7 mars 2002, JT, 2001-2002, nº 35, 921).