Vertaling van "zou bij wijze van paradox willen zeggen " (Nederlands → Duits) :

Doordat de bijzondere wetgever bepaalt dat de door hem opgesomde aangelegenheden door het gewest " op identieke wijze " moeten worden geregeld, heeft hij willen vermijden dat de gewestbevoegdheid inzake ondergeschikte besturen zou worden aangewend om aan bepaalde gemeenten zonder verantwoording minder bevoegdheden of minder autonomie toe te kennen dan aan de andere gemeenten.
Indem der Sondergesetzgeber festgelegt hat, dass die von ihm aufgezählten Sachbereiche durch die Region " auf identische Weise " geregelt werden müssen, hat er vermeiden wollen, dass die regionale Zuständigkeit für nachgeordnete Behörden angewandt würde, damit bestimmten Gemeinden ohne Rechtfertigung weniger Zuständigkeiten oder weniger Autonomie gewährt wird als den anderen Gemeinden.

Net zoals bij de categorie van de « personen die betrokken zijn bij fenomenen van bestuurlijke politie », heeft de wetgever willen voorkomen dat de te dezen bestreden bepaling door de diverse politiediensten op een al te ruime en uiteenlopende wijze zou worden geïnterpreteerd.
Ebenso wie bei der Kategorie der « Personen, die von verwaltungspolizeilichen Phänomenen betroffen sind » wollte der Gesetzgeber es vermeiden, dass die im vorliegenden Fall angefochtene Bestimmung durch die verschiedenen Polizeidienste allzu weit und divergierend ausgelegt würde.

− (FR) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, een beetje ter aanvulling van wat de Commissie ons zojuist heeft meegedeeld en bij wijze van afsluiting, zou ik willen zeggen dat de derde top tussen de Europese Unie en Afrika in Tripoli een belangrijk politiek signaal moet afgeven, gericht op een intensievere samenwerking met Afrika in de komende jaren.
– (FR) Frau Präsidentin, meine Damen und Herren, zum Abschluss und als Ergänzung zu dem, was uns die Kommission soeben berichtet hat, möchte ich Ihnen sagen, dass der dritte EU-Afrika-Gipfel in Tripolis ein wichtiges politisches Signal aussenden muss, das darauf abzielt, unsere Zusammenarbeit mit Afrika in den kommenden Jahren zu vertiefen.

Ik zou ook nog enkele woorden willen zeggen bij wijze van samenvatting van het debat over de begroting van het Europees Parlement.
Ich möchte auch noch ein paar Worte zusammenfassend zur Aussprache über den Haushaltsplan des Europäischen Parlaments sagen.

Ik zou bij wijze van paradox willen zeggen dat Europa geen behoefte heeft aan economische hulp maar veeleer aan geloofwaardigheid en specifieke regelgevingen, opdat uitgaande daarvan initiatieven voor de toekomst kunnen worden ontplooid.
Ich würde sagen, was paradox klingen mag, dass Europa keine Wirtschaftshilfen, sondern vielmehr Glaubwürdigkeit und besondere Normen braucht, die es ihm ermöglichen, seine Initiativen für die Zukunft zu starten.

Als dit echter niet zo mocht zijn, zou ik bij wijze van grapje willen zeggen dat men dan die auto’s beter aan Europese afgevaardigden uit de randgebieden kan geven, in plaats van aan Turkse afgevaardigden. Er zijn er bij ons die hun auto’s niet kunnen gebruiken en met het openbaar vervoer moeten reizen.
Sollte es jedoch tatsächlich nicht so sein, so gestatten Sie mir die scherzhaft gemeinte Bemerkung, daß man die Autos dann, anstatt sie den türkischen Abgeordneten zu überlassen, lieber den Europaabgeordneten in den einzelnen Regionen zur Verfügung stellen möge, die ihre Autos nicht benutzen können und sich mit öffentlichen Verkehrsmitteln fortbewegen.

Bij wijze van paradox zou ik kunnen zeggen dat het eigenlijk het beste zou zijn om zo weinig mogelijk over dit verslag te zeggen, want hoe meer wij duidelijk maken dat het maar om kleine stapjes gaat, hoe meer het crimineel milieu zich in de handen wrijft en hoe meer de schrille wanverhouding tussen de georganiseerde misdaad en het acuut gebrek aan justitiële samenwerking tot uiting komt.
Paradoxerweise könnte ich sagen: Am besten wäre es, wir sprächen so wenig wie möglich über diesen Bericht. Je mehr wir klar machen, daß es sich nur um ganz kleine Schritte handelt, um so mehr reibt sich die organisierte Kriminalität die Hände, und um so deutlicher tritt auch das krasse Mißverhältnis zwischen dem organisierten Verbrechen und dem akuten Mangel an justitieller Zusammenarbeit zutage.

« [.] de gelijkheid willen herstellen tussen de ambtenaren van de administratieve overheden en die van de wetgevende vergaderingen of van hun organen; overwegende dat diegenen die niet de hoedanigheid van ambtenaar van een administratieve overheid hebben en die uitgesloten worden van een aanwervingsprocedure die hen in staat zou stellen die hoedanigheid te verkrijgen, beroep kunnen instellen bij de Raad van State; dat een minder gunstige behandeling van kandidaten die geen personeelslid zijn van een wetgevende vergadering maar die, nadat ze op regelmatige wijze de wens hebben uitgedrukt om dat te worden, van de aanwervingsprocedure worden uitgesloten of de voorkeur zien uitgaan naar andere kandidaten, op geen enkele wijze kan worden verantwoord; dat artikel 14, § 1, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, in die zin lijkt te moeten worden geïnterpreteerd dat de kandidaten voor een functie bij de diensten van de overheden bedoeld in die bepaling, voor het instellen van een beroep bij de Raad van State, met de personeelsleden van die overheden moeten worden gelijkgesteld en dat de Raad van State bijgevolg bevoegd is om kennis te nemen van de vordering ».
« [.] die Gleichheit herstellen wollen zwischen den Beamten der Verwaltungsbehörden und denjenigen der gesetzgebenden Versammlungen oder ihrer Organe; [.] diejenigen, die nicht die Eigenschaft eines Beamten einer Verwaltungsbehörde haben und von einem Einstellungsverfahren ausgeschlossen werden, das sie in die Lage versetzen würde, diese Eigenschaft zu erwerben, können beim Staatsrat Klage einreichen; [.] eine ungünstigere Behandlung von Kandidaten, die nicht Personalmitglied einer gesetzgebenden Versammlung sind, die aber, nachdem sie auf ordnungsgemässe Weise ihren Wunsch nach diesem Status ausgedrückt haben, von dem Einstellungsverfahren ausgeschlossen werden oder die Bevorzugung anderer Kandidaten hinnehmen müssen, kann in keiner Weise gerechtfertigt werden; [.] Artikel 14 § 1 der am 12. Januar 1973 koordinierten Gesetze über den Staatsrat scheint dahingehend interpretiert werden zu müssen, dass die Kandidaten für eine Funktion bei den Dienststellen der Behörden im Sinne dieser Bestimmung für das Einreichen einer Klage beim Staatsrat mit den Personalmitgliedern dieser Behörden gleichgestellt werden müssen und dass der Staatsrat demzufolge zuständig ist, über die Klage zu befinden ».

Zij is van mening dat het niet redelijk is het werken op algemene wijze te verbieden aan personen die een onbeperkt en onvoorwaardelijk recht hebben op het Belgisch grondgebied te verblijven - dat wil concreet zeggen aan vreemdelingen die de vestiging hebben verkregen, en aan diegenen die werden toegelaten of gemachtigd tot het verblijf voor een onbepaalde duur zonder dat dat verblijf aan voorwaarden zou zijn verbonden.
Sie ist der Auffassung, dass es nicht vernünftig sei, Personen, die ein unbegrenztes und bedingungsloses Anrecht auf Aufenthalt auf dem belgischen Staatsgebiet hätten - d.h. konkret Ausländern, die eine Niederlassungsbewilligung erhalten hätten, und denjenigen, deren Aufenthalt für eine unbestimmte Dauer genehmigt oder zugelassen worden sei, ohne dass dieser Aufenthalt von Bedingungen abhängig gemacht werde - ein allgemeines Arbeitsverbot aufzuerlegen.

Doordat hij aan het Hof vraagt te zeggen of het decreet de personen « die in aanmerking zijn genomen als mogelijk gastgezin en die reeds banden met het kind hebben aangeknoopt » discrimineert terwijl hij bovendien erop wijst dat de in het geding zijnde personen « niet officieel erkende ' kandidaten gastgezin ' [zijn], maar die in werkelijkheid verscheidene positieve contacten hebben gehad met het kind », stelt de verwijzingsrechter het Hof niet ertoe in staat op voldoende duidelijke wijze de categorie van gevallen af te bakenen waarvoor het decreet de Grondwet zou schenden.
Indem der Verweisungsrichter den Hof bittet zu urteilen, ob das Dekret die Personen, « die als potentielle Aufnahmefamilie berücksichtigt worden sind und bereits Bindungen zum Kind haben », diskriminiert, während er überdies darauf hinweist, dass die betreffenden Personen « nicht offiziell anerkannte ' Aufnahmefamilien-Anwärter ' [sind], die aber in Wirklichkeit verschiedene positive Kontakte zum Kind hatten », ermöglicht er dem Hof nicht, deutlich genug die Kategorien von Fällen zu präzisieren, in denen das Dekret möglicherweise die Verfassung verletzt.