Traduction de «verwijzende rechter voorgelegde feiten werd toegepast » (Néerlandais → Allemand) :

Artikel 289bis, § 2, van het WIB 1992, zoals het op het ogenblik van de aan de verwijzende rechter voorgelegde feiten werd toegepast, bepaalde :
So wie er zum Zeitpunkt des Sachverhalts, mit dem der vorlegende Richter befasst wurde, anwendbar war, bestimmte Artikel 289bis § 2 des EStGB 1992:

Aangezien de artikelen 483 en 503bis van het Wetboek van strafvordering de procedure betreffen die van toepassing is op de magistraat, evenals op zijn mededaders en medeplichtigen, die ervan wordt beschuldigd tijdens de uitoefening van zijn ambt een misdrijf te hebben gepleegd, staan die bepalingen los van de aan de verwijzende rechter voorgelegde feiten.
Da die Artikel 483 und 503bis des Strafprozessgesetzbuches sich auf das Verfahren beziehen, das für Magistrate gilt, die beschuldigt werden, in Ausübung ihres Amtes eine Straftat begangen zu haben, sowie für ihre Mittäter und Komplizen, weisen diese Bestimmungen keine Verbindung zu dem Sachverhalt auf, der dem vorlegenden Richter unterbreitet wurde.

Het in de eerste prejudiciële vraag in het geding zijnde artikel 8 van de wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie bepaalde op het ogenblik van de aan de verwijzende rechter voorgelegde feiten : « § 1.
Der in der ersten Vorabentscheidungsfrage in Rede stehende Artikel 8 des Gesetzes vom 29. Juni 1964 über die Aussetzung, den Aufschub und die Bewährung bestimmte zum Zeitpunkt des dem vorlegenden Richter unterbreiteten Sachverhalts: « § 1.

Uit de feiten van het aan de verwijzende rechter voorgelegde geschil blijkt dat de vraag betrekking heeft op artikel 134 van het WIB 1992, in de versie die van toepassing is op het aanslagjaar 2013.
Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Streitsache geht hervor, dass sich die Frage auf Artikel 134 des EStGB 1992 in der auf das Steuerjahr 2013 anwendbaren Fassung bezieht.

Uit de feiten van de aan de verwijzende rechter voorgelegde zaak, de motieven van de verwijzingsbeslissing en de bewoordingen van de prejudiciële vraag kan worden afgeleid dat de verwijzende rechter van het Hof wenst te vernemen of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, in de interpretatie dat een afzonderlijke aanslag moet worden toegepast op de belastingplichtige die de bedragen niet op de voorgeschreven wijze heeft verantwoord, wanneer de verkrijger van die bedragen niet op ondubbelzinnige wijze werd geïdentificeerd uiterlijk binnen twee jaar en zes maanden volgend op 1 januari van het betreffende aanslagjaar, terwijl dezelfde aanslag niet zou moeten worden toegepast op een belastingplichtige in dezelfde situatie wanneer de verkrijger van die bedragen binnen de termijn werd geïdentificeerd maar niet meer zou kunnen worden belast wegens het verstrijken van de aanslagtermijnen.
Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Rechtssache, der Begründung der Vorlageentscheidung und dem Wortlaut der Vorabentscheidungsfrage kann abgeleitet werden, dass der vorlegende Richter vom Gerichtshof erfahren möchte, ob die fragliche Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 172 der Verfassung vereinbar sei in der Auslegung, dass eine getrennte Steuer auf den Steuerpflichtigen anzuwenden sei, der die Beträge nicht auf die vorgeschriebene Weise belegt habe, wenn der Empfänger dieser Beträge nicht spätestens innerhalb einer Frist von zwei Jahren und sechs Monaten ab dem 1. Januar des betreffenden Steuerjahres eindeutig identifiziert worden sei, während die gleiche Steuer nicht einem Steuerpflichtigen in der gleichen Situation auferlegt werden müsse, wenn der Empfänger dieser Beträge innerhalb der Frist identifiziert worden sei, aber nicht mehr besteuert werden könne wegen des Ablaufs der Veranlagungsfristen.

Uit de feiten van het aan de verwijzende rechter voorgelegde geschil blijkt dat verschillende eigenaars van onbebouwde percelen de betaling betwisten van een belasting die gegrond is op een gemeentelijk belastingreglement van 27 juni 2013, waarvan artikel 3.2.5 van het in het geding zijnde decreet de rechtsgrond zou vormen.
Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Streitsache geht hervor, dass verschiedene Eigentümer von unbebauten Parzellen die Zahlung einer Steuer anfechten, die auf einer kommunalen Steuerverordnung vom 27. Juni 2013 beruht, deren Rechtsgrundlage Artikel 3.2.5 des fraglichen Dekrets sei.

De prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid van artikel 39 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten (hierna : Arbeidsovereenkomstenwet), zoals het van toepassing was op het ogenblik van de aan de verwijzende rechter voorgelegde feiten, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Die Vorabentscheidungsfrage betrifft die Vereinbarkeit von Artikel 39 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 über die Arbeitsverträge (nachstehend: Gesetz über die Arbeitsverträge) in der zum Zeitpunkt des dem vorlegenden Richter unterbreiteten Sachverhalts anwendbaren Fassung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung.

Artikel 47, eerste lid, 3°, van de wet van 25 april 2007, zoals van toepassing op het ogenblik van de aan de verwijzende rechter voorgelegde feiten, bepaalt :
Artikel 47 Absatz 1 Nr. 3 des Gesetzes vom 25. April 2007 in der zum Zeitpunkt des dem vorlegenden Richter unterbreiteten Sachverhalts bestimmt:

Uit de aan de verwijzende rechter voorgelegde feiten en uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 56, tweede lid, van het Strafwetboek, in samenhang gelezen met artikel 2, eerste lid en derde lid, 2°, van de wet van 4 oktober 1867, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre die wetsbepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen twee categorieën van inverdenkinggestelden aan wie feiten worden verweten die een poging tot moord uitmaken en die zijn gepleegd minder dan vijf jaar nadat die inverdenkinggestelden een gevangenisstraf van minstens één jaar hebben ondergaan of nadat die straf is verjaard : enerzijds, diegenen ten aanzien van wie de raadkamer of de kamer van inbeschuldigingstelling de verwijzing naar de correctionele rechtbank wegens verzachtende omstandigheden gelast en, anderzijds, diegenen ten aanzien van wie het onderzoeksgerecht de verwijzing naar het hof van assisen gelast.
Aus dem Sachverhalt, der dem vorlegenden Richter unterbreitet wurde, und der Begründung der Verweisungsentscheidung geht hervor, dass der Hof gebeten wird, sich zur Vereinbarkeit von Artikel 56 Absatz 2 des Strafgesetzbuches - in Verbindung mit Artikel 2 Absätze 1 und 3 Nr. 2 des Gesetzes vom 4. Oktober 1867 - mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung zu äussern, insofern diese Gesetzesbestimmungen einen Behandlungsunterschied zwischen zwei Kategorien von Beschuldigten einführten, denen Taten zur Last gelegt würden, die einen Mordversuch darstellten und weniger als fünf Jahre, nachdem diesen Beschuldigten eine Gefängnisstrafe von wenigstens einem Jahr auferlegt worden sei oder diese verjährt sei, begangen hätten: einerseits diejenigen, bei denen die Ratskammer oder die Anklagekammer die Verweisung an das Korrektionalgericht wegen mildernder Umstände anordne, und andererseits diejenigen, bei denen das Untersuchungsgericht die Verweisung an den Assisenhof anordne.

Uit de verwijzingsbeslissing blijkt dat voor de verwijzende rechter beroep werd ingesteld tegen een beslissing van de Arbeidsrechtbank, waarbij die laatste, na de inwerkingtreding van de bestreden bepalingen, heeft beslist over een verzoek tot totale kwijtschelding van de schulden op grond van artikel 1675/13bis van het Gerechtelijk Wetboek, nadat de schuldbemiddelaar om een herziening van de initiële aanzuiveringsregeling had verzocht wegens nieuwe feiten en moeilijkheden.
Aus der Vorlageentscheidung geht hervor, dass vor dem vorlegenden Richter Klage gegen eine Entscheidung des Arbeitsgerichts eingereicht wurde, wodurch dieses nach dem Inkrafttreten der fraglichen Bestimmungen über einen Antrag auf vollständigen Schuldenerlass auf der Grundlage von Artikel 1675/13bis des Gerichtsgesetzbuches befunden hat, nachdem der Schuldenvermittler um eine Anpassung des ursprünglichen Schuldenregelungsplans wegen neuer Sachverhalte und Schwierigkeiten gebeten hatte.