Traduction de «beklaagde stelt » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

beklaagde
Angeklagter

beklaagde | beschuldigde
Angeklagter

een beklaagde verdedigen | een beschuldigde verdedigen | een verdachte verdedigen
einen Angeklagten verteidigen

antecedenten van een beklaagde | antecedenten van een verdachte
Vorgeschichte eines Beschuldigten

beklaagde | beschuldigde | inverdenkinggestelde | verdachte
Angeklagter | Angeschuldigter | Beschuldigter

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Zoals hij heeft gedaan in de zaken die aanleiding hebben gegeven tot het arrest nr. 168/2016 van 22 december 2016, stelt de verwijzende rechter aan het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 2 van het Strafwetboek, met artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij de rechter bij wie de zaak na de inwerkingtreding van de wet van 9 maart 2014 aanhangig is gemaakt, ertoe verplicht om, bij een veroordeling van een recidiverende beklaagde tot een straf van verval van het recht tot het besturen van een motorvoertuig, wegens een overtreding die vóór de inwerkingtreding van die wet is begaan, het herstel in het recht tot sturen afhankelijk te maken van het slagen voor een theoretisch en een praktisch examen alsook voor een geneeskundig en een psychologisch onderzoek, aangezien het opleggen van die examens en onderzoeken de situatie van de beklaagde in feite verergert ten opzichte van de vroegere wetgeving.
Ebenso wie in den Rechtssachen, die zu dem Entscheid Nr. 168/2016 vom 22. Dezember 2016 geführt haben, befragt der vorlegende Richter den Gerichtshof zur Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 2 des Strafgesetzbuches, Artikel 15 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie dem nach dem Inkrafttreten des Gesetzes vom 9. März 2014 befassten Richter dazu verpflichte, im Falle der Verurteilung eines im Wiederholungsfall Angeklagten zu einer Strafe der Entziehung der Erlaubnis zum Führen eines Motorfahrzeugs, wegen eines vor dem Inkrafttreten dieses Gesetzes begangenen Verstoßes, die Wiedererlangung der Fahrerlaubnis vom Bestehen einer theoretischen und praktischen Prüfung sowie einer ärztlichen und psychologischen Untersuchung abhängig zu machen, während die Auferlegung dieser Prüfungen und Untersuchungen die Situation des Angeklagten im Vergleich zur früheren Gesetzgebung faktisch verschlimmere.

De verwijzende rechter stelt aan het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 2 van het Strafwetboek, met artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij het de rechter bij wie de zaak na de inwerkingtreding van de wet van 9 maart 2014 aanhangig is gemaakt, ertoe verplicht om, bij een veroordeling van een recidiverende beklaagde tot een straf van verval van het recht tot het besturen van een motorvoertuig, wegens een overtreding die vóór de inwerkingtreding van die wet is begaan, het herstel in het recht tot sturen afhankelijk te maken van het slagen voor een theoretisch en een praktisch examen alsook voor een geneeskundig en een psychologisch onderzoek, aangezien het opleggen van die examens en onderzoeken de situatie van de beklaagde in feite verergert ten opzichte van de vroegere wetgeving.
Der vorlegende Richter befragt den Gerichtshof zur Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 2 des Strafgesetzbuches, Artikel 15 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte und Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie dem nach dem Inkrafttreten des Gesetzes vom 9. März 2014 befassten Richter dazu verpflichte, im Falle der Verurteilung eines im Wiederholungsfall Angeklagten zu einer Strafe der Entziehung der Erlaubnis zum Führen eines Motorfahrzeugs, wegen eines vor dem Inkrafttreten dieses Gesetzes begangenen Verstoßes, die Wiedererlangung der Fahrerlaubnis vom Bestehen einer theoretischen und praktischen Prüfung sowie einer ärztlichen und psychologischen Untersuchung abhängig zu machen, während die Auferlegung dieser Prüfungen und Untersuchungen die Situation des Angeklagten im Vergleich zur früheren Gesetzgebung faktisch verschlimmere.

De verwijzende rechter stelt het Hof een vraag over het daaruit voortvloeiende verschil in behandeling tussen, enerzijds, het Waalse Gewest dat met toepassing van artikel 79 van het decreet van 11 maart 1999 optreedt voor een strafgerecht, dat niet de rechtsplegingsvergoeding kan verkrijgen ten laste van de beklaagde die is veroordeeld en, anderzijds, de andere rechtzoekenden, waaronder de personen die zich voor een strafgerecht burgerlijke partij hebben gesteld, die wel de rechtsplegingsvergoeding kunnen verkrijgen ten laste van de partij die in het ongelijk is gesteld.
Der vorlegende Richter befragt den Hof zu dem daraus sich ergebenden Behandlungsunterschied zwischen der Wallonischen Region, die in Anwendung von Artikel 79 des Dekrets vom 11. März 1999 vor einem Strafgericht auftritt und nicht die Verfahrensentschädigung zu Lasten des verurteilten Angeklagten erhalten kann, einerseits und den anderen Rechtsuchenden, darunter die Personen, die vor einem Strafgericht als Zivilpartei aufgetreten sind, die wohl die Verfahrensentschädigung zu Lasten der in der Sache unterliegenden Partei erhalten können, andererseits.

De verwijzende rechter stelt aan het Hof een vraag over het feit of het strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet dat de beklaagde die is veroordeeld op grond van artikel 35 van de voormelde gecoördineerde wetten, niet de toepassing kan genieten van de verzachtende omstandigheden zoals zij zijn omschreven in artikel 29, § 4, en van toepassing zijn op uitsluitend de reglementaire overtredingen die zijn bepaald in artikel 29, §§ 1, 2 en 3.
Der vorlegende Richter fragt den Hof, ob es im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung stehe, dass ein auf der Grundlage von Artikel 35 der vorerwähnten koordinierten Gesetze verurteilter Angeklagter nicht in den Vorteil mildernder Umstände gelangen könne, die in Artikel 29 § 4 vorgesehen und nur auf die in Artikel 29 §§ 1, 2 und 3 festgelegten Verstösse gegen Verordnungen anwendbar seien.

In de tweede plaats stelt de heer Tomczak dat de procedure niet objectief verliep aangezien de toezichthoudende rechter de voorzitter van de rechtbank verzocht zo spoedig mogelijk een uitspraak te doen, zelfs bij afwezigheid van de beklaagde.
Das zweite Argument: Witold Tomczak beschwert sich, das Verfahren sei nicht objektiv, da der stellvertretende Vorsitzende des Gerichts den vorsitzenden Richter in der Sache angewiesen hatte, so bald wie möglich das Urteil zu fällen, auch in Abwesenheit des Beschuldigten.

Uit de motivering van het verwijzingsarrest blijkt dat de prejudiciële vraag die aan het Hof wordt gesteld, rekening houdt met het feit dat het Hof in het arrest nr. 4/2007 van 11 januari 2007 heeft geoordeeld dat, aangezien de werkstraf zwaarder is dan de geldboete en de rechter die uitspraak doet op verzet de situatie van de verzetdoende partij niet mag verzwaren, de wet van 17 april 2002 tot invoering van de werkstraf als autonome straf in correctionele zaken en politiezaken de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre zij de beklaagde die is veroordeeld tot een geldboete niet in staat stelt op verzet te vragen dat een werkstraf wordt uitgesproken.
Aus der Begründung des Verweisungsurteils geht hervor, dass die präjudizielle Frage dem Hof gestellt wird unter Berücksichtigung dessen, dass dieser im Urteil Nr. 4/2007 vom 11. Januar 2007 erkannt hat, dass, da die Arbeitsstrafe schwerer ist als die Geldbusse und der im Einspruchsverfahren befindende Richter die Lage der Einspruch erhebenden Partei nicht verschärfen darf, das Gesetz vom 17. April 2002 zur Einführung der Arbeitsstrafe als autonome Strafe in Korrektional- und Polizeisachen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstösst, insofern dieses Gesetz es dem zu einer Geldbusse verurteilten Angeklagten nicht erlaubt, im Einspruchsverfahren zu beantragen, dass eine Arbeitsstrafe ausgesprochen wird.

Aan het Hof wordt de vraag gesteld of het voormelde artikel 211bis de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre het ten aanzien van de beklaagde die in eerste aanleg tot een geldboete van correctionele aard is veroordeeld, de mogelijkheid om in hoger beroep tot een werkstraf van dezelfde aard te worden veroordeeld, afhankelijk stelt van de eenparigheid van de stemmen van de leden van het rechtscollege in hoger beroep.
Der Hof wird gefragt, ob der vorerwähnte Artikel 211bis gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, insofern er die Möglichkeit eines Angeklagten, der in erster Instanz zu einer Geldbusse korrektionaler Art verurteilt worden sei, in der Berufungsinstanz eine Verurteilung zu einer gleichartigen Arbeitsstrafe zu erhalten, von der Einstimmigkeit der Mitglieder des Berufungsgerichts abhängig mache.

De beklaagde stelt de ontstentenis van contradictoir karakter van dat deskundigenonderzoek aan de kaak; de Rechtbank wijst er terzelfder tijd op dat, met name volgens de rechtspraak van het Hof van Cassatie, het deskundigenonderzoek in strafzaken niet wordt beheerst door de regels vervat in de artikelen 962 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek, en meer bepaald in de artikelen 965, 972, 973, 978 en 979, die het contradictoir karakter van het deskundigenonderzoek in burgerlijke zaken organiseren, en acht het van belang dat de beklaagde doet gelden dat een niet op grond van objectieve omstandigheden verantwoorde discriminatie bestaat tussen, enerzijds, diegene die, als verweerder in een burgerlijk proces, het voordeel van het contradictoir karakter van de expertiseverrichtingen geniet, die tot doel zouden hebben te bepalen of, voor de toepassing van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek, een oorzakelijk verband bestaat tussen de fout die hem wordt verweten en het overlijden van het slachtoffer en, anderzijds, diegene die, als beklaagde in een strafproces waarin hij zich moet verantwoorden in het kader van een beschuldiging van onvrijwillige doodslag (artikelen 418 en 420 van het Strafwetboek), die op de beoordeling van dezelfde fout en hetzelfde oorzakelijk verband steunt, niet het contradictoir karakter van een deskundigenonderzoek met hetzelfde onderwerp kan genieten.
Der Angeklagte beklagt das Fehlen der kontradiktorischen Beschaffenheit dieses Gutachtens; das Gericht hebt gleichzeitig hervor, dass unter anderem gemäss der Rechtsprechung des Kassationshofes Gutachten in Strafsachen nicht den in den Artikeln 962 ff. des Gerichtsgesetzbuches, und insbesondere den Artikeln 965, 972, 973, 978 und 979 über die kontradiktorische Beschaffenheit des Gutachtens in Zivilsachen enthaltenen Bestimmungen unterliegen und sieht es als nicht unerheblich an, dass der Angeklagte geltend macht, es liege eine nicht durch objektive Umstände gerechtfertigte Diskriminierung vor zwischen einerseits demjenigen, der als Beklagter in einem Zivilverfahren in den Vorteil der kontradiktorischen Beschaffenheit der Sachverständigenvorgänge gelangt, mit denen festgestellt werden soll, ob für die Anwendung der Artikel 1382 und 1383 des Zivilgesetzbuches ein ursächlicher Zusammenhang zwischen dem ihm vorgeworfenen Fehler und dem Tod des Opfers besteht, und andererseits demjenigen, der in einem Strafverfahren angeklagt ist, in dem er sich der Anklage der fahrlässigen Tötung (Artikel 418 und 420 des Strafgesetzbuches) stellen muss, die auf der Beurteilung des gleichen Fehlers und des gleichen ursächlichen Zusammenhangs beruht, der aber nicht in den Vorteil der kontradiktorischen Beschaffenheit eines Gutachtens mit gleichem Gegenstand gelangt.