Traduction de «terre d'un bout » (Français → Néerlandais) :

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Mis bout à bout, cela permettrait de faire deux fois le tour de la terre.
Achter elkaar gelegd zou dat meer dan twee maal de wereld omspannen.

Tout ce qui se trouve au sud d'ici est trop aride pour que l'homme y vive et c'est ce sentiment de « bout du monde » qui captive les âmes intrépides depuis des siècles… Le premier à poser le pied sur cette terre au XVIe siècle fut l'explorateur portugais Fernand de Magellan, qui nomma la région Patagonie : « la terre des Grands Pieds ».
De regio ten zuiden van dit gebied is eenvoudig te ruig voor menselijke bewoning en het is dit gevoel op de 'rand van de wereld' te staan dat avonturiers al eeuwenlang naar dit gebied lokt... De eerste die dit gebied bezocht, was de 16e-eeuwse ontdekkingsreiziger Ferdinand Magellaan, die het gebied 'Patagonia' noemde: 'het land van de grootvoeten'.

Et même si l'on sait que les animaux terrestres dont je vais parler sont la lie de la vie sur terre -- les petits bouts de terre qui se baladent -- ils sont importants pour nous parce qu'ils sont à notre échelle, de quelques millimètres à plusieurs mètres.
Hoewel we weten dat de landdieren waarover ik ga praten slechts het slijk van de aarde op het land zijn - kleine stukjes grond die rondzweven - zijn ze belangrijk voor ons omdat ze op onze ervaringsschaal van millimeters tot meters gaan.

Ils font tourner un peu plus de chiffres, et au bout de 3 ou 4 semaines, il s'avère qu'ils ont cartographié la trajectoire exacte de ce satellite autour de la Terre, juste à partir de l'écoute de ce petit signal , en partant de cette petite intuition dont ils avaient eu l'inspiration pendant leur déjeuner, un matin.
Ze doen wat meer berekeneningen en tegen het einde van ongeveer drie, vier weken, blijken ze de precieze baan in kaart te hebben gekregen, van deze satelliet rond de aarde. alleen maar door naar dit ene kleine signaaltje te luisteren, afgaand op deze kleine zijdelingse ingeving waartoe ze geinspireerd waren tijdens de lunch op die ene ochtend.

En tant que cinéaste, j'ai parcouru la Terre d'un bout à l'autre à la recherche d'une prise de vue parfaite, pour saisir des comportements de l'espèce animale jamais vus auparavant.
Als filmmaker heb ik alle uithoeken van de aarde gezien, op zoek naar de perfecte opname en naar diergedrag dat nooit eerder was vastgelegd.

C'est un genre de Woodstock Andin: 60.000 indiens en pélerinage vers le bout d'une route de terre qui mène à la vallée sacrée nommée La Sinakara, qui est dominée par trois langues du grand glacier.
Het is een soort Andeaans Woodstock: 60.000 Indianen op pelgrimage naar het einde van een zandweg die leidt naar de heilige vallei genaamd Sinakara, die wordt gedomineerd door drie tongen van de grote gletsjer.

Comme pour les flocons de neige, il n'y a pas deux bouts de bois identiques à la surface de la Terre.
Net als bij sneeuwvlokken, zijn er nergens op aarde 2 stukken hout gelijk aan elkaar.

Et je me suis rendu compte que nous avions beaucoup en commun. Tous deux nous disséminions les gènes d'une espèce et non d'une autre. Et tous deux, probablement, si je peux imaginer le point de vue de l'abeille, pensions que nous menions la danse. J'avais décidé de l'espèce de pommes de terre que je voulais planter. J'avais choisi mes Yukon Gold ou Yellow Finn, ou quoique ce fut. Et j'avais convoqué ces gènes sur un catalogue d'horticulture à l'autre bout du pays, les avais achetés et étais en train de les planter. Et cette abeille, sans doute, pensait avoir décidé, Je vais vers ce pommier, je me dirige vers cette fleur, Je vais récupérer le nectar et je m'en vais. Nous avons une grammaire qui suggère que c'est ce que nous sommes, que nous sommes des sujets souverains dans la nature, l'abeille aussi bien que moi.
Ik besefte dat we heel wat gemeen hadden. We verspreidden allebei de genen van één soort, en niet van een andere. Beiden dachten we waarschijnlijk, als ik me kan verplaatsen in de bij, dat wij de touwtjes in handen hadden. Ik had beslist welke aardappelsoort ik wilde planten. Ik had mijn Yukon Gold gekozen, of mijn Yellow Finn, of wat dan ook. Ik had die genen opgevorderd uit een zadencatalogus aan de andere kant van het land, had ze meegebracht en was ze aan het planten. Die bij ging er waarschijnlijk van uit dat ze had beslist om voor díe appelboom te kiezen, díe bloesem, nectar pakken en wegwezen. We hebben een grammatica die suggereert dat we zo in elkaar zitten, dat we soevereine individuen zijn in de natuur, de bij zo goed als ik.

Certains des plus grands navires jamais construits sur Terre ont été construits juste au bout de ma rue.
Een paar van de grootste schepen die ooit op aarde gebouwd zijn komen van het einde van onze straat vandaan.