Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "souviens d'un patient qui était " (Frans → Nederlands) :
Je me souviens d'un patient qui était à ce point pas plus qu'un squelette recouvert de peau rétrécissante, incapable de parler, sa bouche croûtée par du candida qui résistait aux médicaments habituels.
'Ik herinner mij een patiënt die toen nog slechts vel over been was, niet in staat om te spreken, zijn mond vol korsten van candida die resistent was tegen de gebruikelijke medicijnen.
Cela me rappelle la première fois que j'étais à Gom
be en 1960. Je m'en souviens comme si c'était hier. La première fois que je pénétrais la végétation
, les chimpanzés me fuyaient pour la plupart, même si certains se sont un peu habitués. J'aperçus cette masse sombre, juché au-dessus d'un nid à termites et j'observais attentivement avec mes lunettes. C'
était un adulte mâle que j'ai surnommé David Barbe-Grise. Au passage, la science de l'époque ne me recommandait pas de nommer les chimpanzés. Il
...[+++]s devaient avoir des numéros, c'était plus scientifique. Passons, David Barbe-Grise et je l'ai vu de mes yeux arrachait des herbes et les utilisait pour pêcher des termites dans leur nid souterrain.
M
aar het punt is dat toen ik voor het eerst in Gombe was, in 1960 -- ik kan het me erg goed en levendig herinneren, als de dag van gisteren -- de eerste keer, toen ik door de gewassen liep, vluchtten de meeste chimpansees nog steeds van me weg, hoewel een aantal wel wat geacclimatiseerd waren. Ik zag een donker figuur, voorovergebogen over een termietenheuvel, en ik tuurde door mijn verrekijker. Het was, gelukkig, een volwassen mannetje dat ik David Greybeard had genoemd -- de wetenschap van die tijd was ertegen dat ik de chimpansees namen gaf, ze moesten allemaal nummers hebben, dat was wetenschappelijker. Hoe dan ook, David Greybeard, zo zag ik, was kleine
...[+++] sprietjes gras aan het plukken en gebruikte ze om termieten uit hun ondergrondse nest te vissen.Et il m'a dit — je m'en souviens comme si c'était hier — c'était quelqu'un de bien, mais il m'a dit, « Tu ferais mieux d'aller à l'école ou d'ouvrir un stand de falafel.
Het was een aardige man, maar ik herinner me als de dag van gisteren, hoe hij tegen me zei: 'Ach jongen, ga toch naar school of begin een falafelkraam.
Et alors que j'ai fait cette course il y a 3 ans, je m'en souviens comme si c'était hier.
Hoewel die zwemtocht drie jaar geleden plaatsvond, kan ik het mij herinneren alsof het gisteren was.
Je me souviens que l'on était dans son studio jusqu'à 2h du matin, et ensuite il revenait d'une rencontre client.
Ik herinner me dat we in zijn studio waren, om 2 uur 's ochtends, en dan kwam hij terug van een klant.
Cette procédure, que j'avais pratiquée sur beaucoup de patients humains, était identique, à l'exception La plupart du temps, je travaillais au centre médical d'UCLA avec des médecins, de cette patte et de cette queue.
En deze ingreep, die ik op vele menselijke patiënten heb toegepast, was identiek, op deze poot en deze staart na.
Comme tous les autres, ils ont dit: «Merci docteur! C'est génial! J'avais besoin d'un nouveau tableau. Je prendrai le troisième.» Nous leur avons expliqué que nous le leur ferions parvenir. Nous avons ramassé notre matériel, nous sommes sortis et avons attendu une demi-heure. De retour à la chambre : « Bonjour,
nous revoici. » Les patients nous répondent : «Désolé docteur, j'ai un problème de mémoire
, c'est pourquoi je suis ici. Si je vous ai déjà re
ncontré, je ne m'en souviens ...[+++] pas.» «Vraiment, Jim, tu ne t'en souviens pas? J'étais ici plus tôt avec les Monet? » «Désolé docteur, je n'en ai aucun souvenir.» Pas de soucis, Jim. J’aimerais simplement que tu classes ces reproductions par ordre inverse de préférence.» Que font alors les patients? Assurons-nous d'abord qu'ils soient réellement amnésiques. Nous demandons à ces patients de nous dire laquelle ils avaient choisie au départ. Résultat: les amnésiques répondent au hasard.
Net zoals alle anderen zeiden ze Hé, bedankt dokter! Dat is fantastisch! Ik kan wel een nieuw plaatje gebruiken. Ik neem nummer drie. We legden ze uit dat nummer drie met de post zou wor
den toegestuurd. We pakten onze biezen en verlieten de kamer, en telden tot een half uur. Terug in de kamer zeiden we: Hoi, we zijn terug. De patiënten, alle goeds voor hen, zeiden, Oh dokter, het spijt me, ik heb een geheugenprobleem, daarom ben ik hier ook. Als ik je al eerder hebt ontmoet, kan ik het me niet herinneren. Echt waar Jim, weet je het niet meer? Ik was hier zojuist met de Monet posters? Sorry dokter, ik heb echt geen idee. Geen probleem Jim
...[+++]. Het enige dat ik van je vraag is dat je deze rangschikt van degene die je het meest waardeert, tot degene die je het minst waardeert. Wat doen ze? Nou, laat me eerst controleren en bevestigen dat ze echt geheugenverlies hebben. We vroegen deze patiënten met geheugenverlies om ons te vertellen welke in hun bezit is, welke ze de afgelopen keer hadden gekozen, welke van hen is. Het bleek dat patiënten met geheugenverlies gewoon gokken.Ils rient tous. (Rires) Ils sont par terre. (Rires) Ce que j'aime vraiment est qu'ils sont tous très sérieux jusqu'à ce qu'il saute dans la glace, et dès qu'il ne passe pas à travers, et qu'il ne se fait pas mal, ses amis commencent à rire. Imaginez qu'il dise : « Non, Heinrich, je crois que c'est cassé », nous n'aimerions pas voir cela. Ce serait stressant. Ou s'il se baladait en riant, avec une jambe cassée et que lui disaient d'aller à l'hôpital, ce ne serait pas drôle. Le fait que le rire fonctionne, fait d'une situation douloureuse, embarrassante, difficile, une situation drôle, que nous apprécions. Je pense que c'est un usage très intéressant, et cela arrive tout le temps.
Par exemple, je me souviens ...[+++] d'une chose de similaire à l'enterrement de mon père. Nous ne sautions pas dans la glace en sous-vêtements. Nous ne sommes pas des Canadiens. (Rires) (Applaudissements) C'était un évènement désagréable, un parent était un peu pénible, ma mère n'allait pas bien, et je me souviens, juste avant que tout commence, avoir raconté cette histoire sur un sitcom des années 70, à ce moment, je ne savais pas pourquoi je le faisais et j'ai réalisé qu'en fait, j'essayais de trouver quelque chose qui pourrait la faire rire avec moi.
En nu lachen ze allemaal. (Gelach) Ze liggen op de grond. (Gelach) Wat ik hier heel leuk aan vi
nd, is dat het heel serieus is, tot hij op het ijs springt. En omdat hij er niet doorheen zakt en er ook geen bloed vloeit of botten rondvliegen, beginnen zijn vrienden te lachen. Stel je voor dat ze zouden zeggen: 'Serieus, Heinrich, ik denk dat het gebroken is' dan zou het niet leuk zijn. Dat zou stressvol zijn. Of als hij lachend rond rent met een gebroken been en z'n vrienden zeggen, 'je moet naar het ziekenhuis', dan is het niet leuk. Het lachen werkt omdat het hem uit een pijnlijke, gênante, moeilijke situatie haalt en plaatst in een grap
...[+++]pige situatie waarom we kunnen lachen. Dat is een echt interessante toepassing, die heel vaak voorkomt. Ik kan me zoiets herinneren, van mijn vaders begrafenis. We sprongen niet in onze zwembroek op het ijs rond. We zijn geen Canadezen! (Gelach) (Applaus) Een begrafenis is altijd moeilijk. Ik had een lastig familielid, en mijn moeder had het moeilijk. Ik herinner me dat ik haar vlak voor aanvang een gebeurtenis vertelde uit een comedy uit de jaren 70! Ik dacht nog: ik heb geen idee waarom ik dit doe. Later besefte ik dat ik op zoek was naar iets -- wat dan ook -- waarmee ik haar kon laten lachen, samen met mij.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'
était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous dev
...[+++]ez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van
het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei
: “We kunnen erover praten, maar kij ...[+++]k naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Je me souviens avoir appris que les personnes qui
étaient pauvres avaient des besoins matériels -- de nourriture, de vêtements, d’un hébergement -- qu’ils ne possédaient pas. Et on m’a
également dit que c’était à moi – et une classe pleine d’enfants de six ans – c’était apparement notre boulot de les aider. C’est ce que Jésus at
tendait de nous. Et puis il a dit, « Ce que vous faites pour le
...[+++] plus pauvre d’entre eux, vous le faites pour moi. » J’étais débordante d’enthousiasme. J’étais pressée de me rendre utile dans le monde. Je crois que nous ressentons tous ça. Et puis c’était plutôt intéressant que Dieu ait besoin d’aide. C'était un scoop pour moi, et ça me semblait important d’y participer. J’ai aussi très vite appris que Jésus avait dit aussi - je paraphrase - que les pauvres seraient toujours avec nous. Ça m’a frustée et troublée. J’avais l’impression qu’on m’avait donné un devoir à faire pour lequel j’étais emballée, mais quoique je fasse j’allais echouer.
I
k herinner me dat arme mensen behoefte hadden aan iets stoffelijks -- voedsel, kleding, onderdak -- dat ze niet hadden. En daaraan gekoppeld, werd mij ook geleerd dat het mijn taak was -- deze klas met vijf- en zesjarige kinderen -- het was kennelijk onze taak om te helpen. Dit is wat Jezus ons vroeg. En toen zei hij: Wat je doet voor de minsten, doe je voor mij. Toen was ik aardig verward. Ik was erg gretig om nuttig te zijn in de wereld. Ik denk dat we dat gevoel allemaal kennen. En het was ook nogal interessant dat God hulp nodig had. Dat was nieuw voor mij, en ik voelde dat het heel belangrijk was om daar aan mee te doen. Maar ik leerde kort daarna ook
...[+++]dat Jezus ook zei, en ik parafraseer, de armen zullen altijd bij ons zijn. Dit frustreerde en verwarde me. Dit voelde alsof ik huiswerk had gekregen dat ik moest doen en ik leuk vond om te doen, maar waarin ik hoe dan ook niet zou slagen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
souviens d'un patient qui était ->
Date index: 2022-12-03