Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "quand j'ai une faible opinion de moi-même " (Frans → Nederlands) :
“
J'arrête mes désirs quand...” ce qui n'est pas la même question que, “Ce qui stoppe mon désir...” et “Tu m'excites quand...” Et les gens on commencé à dire, “Je me renferme quand quand je me se
ns mort, quand je n'aime pas mon corps, quand je me sens vieux, quand je n'ai pas de temps pour moi, quand je n'ai même pas eu le temps de converser avec toi, quand ça se passe mal au trav
ail, quand j'ai une faible opinion d ...[+++]e moi-même, quand je pense que je ne vaux rien, quand je sens que je n'ai pas le droit de désirer, de prendre, de recevoir du plaisir.” Eh puis, j'ai commencé à poser la même question à l'envers. “Je suis excité quand...” Parce que la plupart du temps, les gens aiment demander, “Tu m'excites, Qu'est-ce qui m'excite,” et on ne sais pas répondre. Vous voyez ?
Ik onderdruk mijn verlangen als... , wat niet hetzelfde is
is als Wat ik niet opwindend vind, is... en Ik knap af op jou als... Mensen zeiden: Ik word niet opgewonden als het dood voelt vanbinnen, als ik niet van mijn lichaam houd, als ik me oud voel, als ik geen tijd voor mezelf heb gehad, als ik niet eens de kans kreeg om te vragen hoe het met je gaat, als ik niet goed presteer op het werk, als ik me onzeker voel, als ik een lage eigenwaarde heb, als ik het gevoel heb dat ik geen recht heb op willen, op nemen, op genot ontvangen. Toen ging ik de omgekeerde vraag stellen: Ik wind mezelf op als ik... Want meestal vragen mensen graag: Jij
...[+++] maakt me opgewonden, wat mij opgewonden maakt... en ik kom niet ter sprake.Ça a été ton grand eurêka. Comme tu ne pouvais pas voir, il a bien sûr fallu que tu apprennes par toi-même. Derek Paravicini : J'ai
appris à jouer par moi-même. AO : Tu as appris à jouer par toi-même, et par conséquent, jouer du piano consistait pour toi, Derek, à donner des tas de coups de poing et de karaté, parfois tu avais même recours à ton nez. La nourrice a aussi pensé à enregistrer ta musique sur un de ces anciens magnétophones de l'époque, et voici ce merveilleux enregistrement de Dere
k en train de jouer quand tu avais quatre ans ...[+++]. DP : « Molly Malone (Coques et Moules) ». AO : En fait, ce n'est pas « Coques et Moules ». C'est « Jardin de Campagne en Angleterre ». DP : « Jardin de Campagne en Angleterre ». (Musique : « Jardin de Campagne en Angleterre » ) AO : Et voilà. (Applaudissements) Je trouve ça vraiment fantastique. Vous voyez, ce petit enfant ne pouvait pas voir, ni vraiment comprendre le monde autour de lui, il n'avait personne dans sa famille qui jouait d'un instrument, et pourtant il a trouvé le moyen d'apprendre à jouer ça. Comme vous pouvez le voir sur la photo, ton corps s’agitait beaucoup lorsque tu jouais, Derek. J'ai rencontré Derek quand il avait quatre ans et demi, et pour être honnête, Derek, au début j'ai cru que tu étais fou, parce que, quand tu jouais du piano, tu semblais vouloir jouer toutes les touches du clavier en même temps, et tu avais aussi la manie de me taper pour m'écarter. Dès que j'essayais de m'approcher du piano, tu me repoussais fermement. Comme j'avais dit à ton père, Nick, que j'essaierais de t'enseigner le piano, je ne voyais pas bien comment j'allais m’y prendre si je ne pouvais pas m'en approcher. Mais au bout d'un moment, le seul moyen que j’ai trouvé a été de te prendre dans mes bras, de déposer Derek de l'autre côté de la pièce, et, pendant les 10 secondes que j'avais avant qu'il ne revienne, de lui jouer très vite quelque chose, pour le lui apprendre. Finalement, je pense que tu as été d'accord avec moi, Derek, ...
Dat was het grote eureka-
moment. Dat je niet kunt zien, betekende natuurlijk dat je het jezelf moest leren. DP: Ik leerde mezelf spelen. AO: Dat deed je inderdaad en dat hield in dat je bij jouw pianospel, Derek, veel knokkels, karateslagen en zelfs af en toe je neus gebruikte. Het kindermeisje nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. Dit is een prachtige opname van jou, Derek, toen je 4 jaar was. DP: 'Molly Malone (Cockles and Mussels).' AO: Eigenlijk is het 'English country garden'. DP: 'English country garden'. (Muziek: 'English country garden') AO: Kijk eens aan. (Applaus
...[+++]) Volgens mij is dit gewoon fantastisch. Daar is dat kleine kind dat niet kan zien, eigenlijk niet veel van de wereld begrijpt, niemand van zijn familie bespeelt een instrument en toch leert hij het zichzelf aan. Zoals op de foto's te zien is, speelde je met je hele lichaam, Derek. speelde je met je hele lichaam, Derek. Derek en ik maakten kennis met elkaar toen hij vierenhalf was. Eerlijk gezegd dacht ik eerst dat je gek was, Derek, want als je pianospeelde, leek je iedere noot op je keyboard te willen spelen. Ook had je de gewoonte om me uit de weg te slaan. Zo gauw ik in de buurt van de piano kwam, werd ik stevig weggeduwd. Omdat ik je vader - Nick - had beloofd dat ik zou proberen om je les te geven, wist ik even niet hoe ik dat moest aanpakken, als ik niet bij de piano mocht komen. De enige manier die ik kon bedenken, was om je op te pakken en aan de andere kant van de kamer neer te zetten. In de 10 seconden die ik had voordat Derek terug was, kon ik net iets heel korts spelen, wat hij kon naspelen. Uiteindelijk denk ik dat je inzag, Derek, dat het best leuk kon zijn om samen piano te spelen.Quand j'avais 14 ans, j'avais une faible estime de moi-même.
Toen ik 14 was had ik weinig eigenwaarde.
Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tar
d, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette a
...[+++]llocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb
geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn han
d zakken, en ik zag ...[+++]alle vrouwen hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.Et sachez que vous êtes malade,
que vous n'êtes pas faible, et que c'est une maladie, et non pas une identité, par
ce que ce n'est que quand vous surmontez votre peur du ridicule, du jugement et de la stigmatisation des autres, que vous arrivez appréhender la dépression à sa
juste mesure, elle fait partie intégrante de la vie, une partie intégrante de la vie, et autant que je hais, autant que je hais les endroits obscurs, dans lesqu
...[+++]els la dépression m'a conduit à me retrouver. A bien des égards, je suis lui reconnaissant d'avoir connu cela. Parce que oui, ça m'a poussé au fond du ravin, mais ce n'était que pour mieux apercevoir les sommets. Oui, ça m'a plongé dans l'obscurité, mais ce n'était que pour mieux apprécier la lumière. En 19 ans, ma douleur, plus que tout autre chose sur cette planète, m'a donné une perspective, et ma blessure, ma blessure m'a contraint à avoir de l’espoir, avoir de l'espoir et avoir foi, foi en moi-même, foi en les autres, foi en un lendemain meilleur, où l'on pourrait changer la donne, où l'on pourrait se faire entendre, s'exprimer et lutter contre l'ignorance, où l'on pourrait se battre contre l'intolérance, et plus que tout, apprendre à s'aimer soi-même, apprendre à s'accepter tel que l'on est, pour ce que l'on est, pas pour ce les gens voudraient que l'on soit.
Besef dat je ziek bent, niet zwak, dat het een probleem is, geen identiteit. Als je de angst, de spot, het oordeel en het stigma van anderen van je afzet, kan je depressie zien als wat ze werkelijk is: gewoon een deel van het leven. gewoon een deel van het leven. En hoezeer ik ze ook haat, hoezeer ik de plaatsen haat, de delen van mijn leven waar de depressie me naartoe sleepte, ik ben er op allerlei manieren dankbaar voor. Want ja, ze duwde me in dalen, maar alleen om me te tonen dat er pieken zijn, ze sleepte me door het donker, maar alleen om me te herinneren aan het licht. Mijn pijn, meer dan om het even wat in de 19 jaar op deze planeet, heeft mij perspectief gegeven, mijn pijn dwong me om te hopen en te geloven in mezelf, in anderen,
...[+++]geloven dat het beter kan worden, dat we dit kunnen veranderen, dat we ertegen kunnen opkomen, ervoor uitkomen en vechten tegen de onwetendheid, tegen de intolerantie. Meer dan eender wat te leren om onszelf lief te hebben, te leren te accepteren wie we zijn, de mensen die we zijn en niet de mensen die de wereld wil dat we zijn.Le seul reproche que j'ai jamais entendu
à son adresse a été quand l'un de nos clients a dit, « Solly, vous êtes pathologiquement serviable. » (Rires) Quand j'ai commencé ma carrière professionnelle de guide dans cet environnement, Solly a été mon pisteur. Nous avons travaillé en équipe. Et nos tout premiers visiteurs ont été une association caritative de votre Côte Est, ils ont pris Solly à part, et ils l
ui ont dit, « Avant même d'aller voir les lions et les léopards, nous voulons voir où vous vivez. » Nous les avons donc amenés chez
...[+++] lui. Cette visite des philanthropes dans sa maison a coïncidé avec une époque où la femme de Solly, qui apprenait l'Anglais, traversait une phase durant laquelle elle ouvrait la porte en disant, « Bonjour, je vous aime. Bienvenue, je vous aime. » (Rires) Il y avait quelque chose de magnifiquement africain pour moi, là dedans, cette petite maison, avec un énorme cœur dedans. Le jour où Solly m'a sauvé la vie, il était déjà mon héro. C'était un jour de chaleur, et nous nous trouvions près de la rivière. A cause de la chaleur, j'ai enlevé mes chaussures, remonté mon pantalon, et je me suis mis à marcher dans l'eau. Solly est resté sur la rive. L'eau limpide s'écoulait sur le sable, et nous avons commencé à remonter le courant.
De enige keer dat ik hem ooit beschuldigd hoorde worden, was toen een cliënt zei: Solly, je bent pathologisch behulpzaam. (Gelach) Toen ik professioneel mensen begon te gidsen in die omgeving, was Solly mijn spoorzoeker. We werkten samen als een team. De eerste gasten die we ooit kregen, was een groep filantropen van de oostkust van de VS. Die zeiden tegen Solly: Voordat we eropuit gaan om leeuwen en luipaarden te zien, willen we zien waar jij woont. Dus namen we ze mee naar zijn huis, en dit bezoek van de filantropen aan zijn huis, was in de tijd dat Solly's echtgenote, die Engels aan het
leren was, door een fase ging dat ze de deur ope
...[+++]nde en in het Engels zei: Hallo, ik hou van je. Welkom, ik hou van je. (Gelach) Dat vond ik zo prachtig Afrikaans: dit kleine huisje met een enorm hart erin. Op de dag dat Solly mijn leven redde, was hij al mijn held. Het was een hete dag, en we waren aan de oever van de rivier. Vanwege de hitte deed ik mijn schoenen uit en rolde mijn broek op en liep het water in. Solly bleef op de oever. Het water stroomde helder over zand. We keerden om en begonnen stroomopwaarts te gaan.Et lorsque
je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas
trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant certaine d
e ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n’y était arrivé, je suis allé chez ma tante qui avait
été battue par son ...[+++]mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf,
zoals 9 of 10 jaar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen. Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film
...[+++]werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.Rétrospectivement, je pense qu'elle était un peu inquiète quant à ma santé mentale. Je racontais sans cesse des histoires à la maison, ce qui était une bonne chose, sauf que je
les racontais à des amis imaginaires autour de moi, ce qui n'était pas si bien. J'étais une enfant introvertie au point de communiquer avec les crayons de couleur et de présenter des e
xcuses à des objets quand je les heurtais. Donc, ma mère a pensé
que ça pourrait me faire du bien d ...[+++]'écrire mes expériences et mes émotions au jour le jour. Ce qu'elle ne savait pas c'est que je pensais que ma vie était terriblement ennuyeuse, et que la dernière chose que je voulais faire était d'écrire sur moi-même. Au lieu de cela, j'ai commencé à écrire sur d'autres personnes que moi et les choses qui ne s'étaient jamais vraiment passées. Et ainsi a commencé ma passion de toute une vie pour l'écriture de fiction. Ainsi, dès le début, la fiction pour moi était moins une manifestation autobiographique qu'un voyage transcendantal dans d'autres vies, d'autres possibilités. Soyez patients, s'il vous plaît. Je vais dessiner un cercle et revenir à ce point.
Als ik erop terugkijk denk ik dat ze zich wat zorgen maakte over mijn geestelijke gezondheid. Ik vertelde thuis constant verhalen, wat goed was, behalve dat ik ze aan denkbeeldige vrienden vertelde, wat niet zo goed was. Ik was een introvert kind zozeer zelfs dat ik met kleurpotloden communiceerde en mij verontschuldigde bij objecten als ik ertegen aanliep. Mijn moeder dacht dat het mij goed zou doen om mijn ervaringen en emoties van elke dag neer te schrijven. Wat ze niet wist was dat ik m
ijn leven vreselijk saai vond en dat het laatste wat ik wilde doen schrijven over mijzelf was. In plaats daarvan begon ik te schrijven over andere men
...[+++]sen en dingen die in werkelijkheid nooit gebeurd waren. Zo begon mijn levenslange passie voor het schrijven van fictie. Vanaf het prille begin was fictie voor mij niet zozeer een autobiografische manifestatie als wel een transcendentale reis naar andere levens, andere mogelijkheden. Heb alstublieft geduld met mij. Ik zal een cirkel tekenen en op dit punt terugkeren.Et je pense que ce qu
e -- ce que ça nous fait psychologiquement c'est que -- ça crée une équation. Le temps est rare, donc que faisons-nous ? Eh bien -- eh bien, nous accélérons, n'est-ce pas
? Nous essayons de faire de plus et plus de choses avec de moins en moins de temps. Nous transformons chaque moment de chaque journée en une course jusqu'à la ligne d'arrivée. Une ligne d'arrivée, d'ailleurs, que nous n'atteignons jamais, mais
une ligne d'arrivée quand même ...[+++]. Et je pense que la question est, est-il possible de se libérer de cette façon de penser? Et heureusement, la réponse est oui, car ce que j'ai découvert, quand j'ai commencé à regarder autour de moi, c'est qu'il y a -- une réaction violente, globale, contre cette culture qui nous dit que plus vite est toujours mieux, et qu'être plus occupé c'est le mieux.
En wat dat -- wat dat psychologisch met ons doet is dat het -- het creëert een vergelijking. Tijd is schaars, dus wat doen we? Wel -- wel, we versnellen, niet? We proberen steeds meer te doen met steeds minder tijd. We maken elk moment van elke dag tot een race naar de aankomstlijn. Een aankomstlijn, trouwens, die we nooit bereiken, maar niettemin
een aankomstlijn. En ik denk dat de vraag is, is het mogelijk om ons te bevrijden van die ingesteldheid? En gelukkig, het antwoord is ja, want wat ik ontdekte, toen ik begon rond te kijken, is dat er een -- een globale terugslag is tegen deze cultuur die ons vertelt dat sneller altijd beter is,
...[+++] en dat druk altijd goed.Mais en fait, la chose la plus fascinante que j'ai trouvée était que le système audio ou la transmission d'ondes de nos jours sont toujours basés sur le même principe de produire et projeter le son. C'est pas cool? (Rires) (Applaudissements) Design -- J'adore son des
ign. Je me souviens quand j'étais petite ma mère m'a demandé, voudrais-tu jouer du violon ou du piano ? J'ai regardé ce monstre géa
nt et me suis dit a moi-même -- Je ne vais pas r ...[+++]ester attachée sur ce banc toute la journée. Ceci est petit et léger Je peux en jouer debout, assise ou en marchant. Et vous savez quoi? Le meilleur de tout c'est que si je ne veux pas m'entraîner Je peux le cacher. (Rires) Le violon est très beau. Certaines personnes le comparent à la forme d'une femme
Maar mijn meest fascinerende bevinding is dat het audiosysteem, de transmissie van golven vandaag nog steeds gebaseerd is op hetzelfde principe van productie en projectie van geluid. Is dat niet gaaf? (Gelach) (Applaus) Design -- Ik ben dol op het d
esign. Ik weet nog dat toen ik klein was, mijn moeder mij vroeg of ik viool of piano wilde spelen. Ik keek naar dat gigantische monster en ik zei tot mezelf: Ik ga mezelf niet de hele dag op dat bankje vastplakken. Dit is klein en licht. Ik kan spelen terwijl ik sta, zit of loop. En weet je wat? Het beste is: als ik geen zin heb om te oefenen, kan ik het verstoppen. (Gelach) De viool is heel m
...[+++]ooi. Sommige mensen beschrijven ze als de vorm van een dame. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
quand j'ai une faible opinion de moi-même ->
Date index: 2024-12-14