Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "qu'elles ont pris du tissu de mes deux " (Frans → Nederlands) :
Parce qu'elles ont pris du tissu de mes deux épaules, les opérations m'ont laissé des douleurs dans le dos et ont réduit ma capacité à marché avec aisance.
Omdat ze weefsel uit mijn schouders haalden, lieten de operaties me achter met rugpijn, en verminderden ze mijn vermogen om gemakkelijk te stappen.
Sans vouloir être trop anthropomo
rphique, je jure qu'elle m'a regardé en disant : « Ce prédateur incompétent va mourir de faim dans mon océan. » (Rires) En réalisant que je ne pouvais attraper les manchots en tra
in de nager, elle a pris ces autres manchots et me les a amenés doucement, elle les saisissait entre les dents comme ça, et elle les laissait partir. Ça ne marchait pas. Je riai
s tellement et avec tant d'émotion que mon mas
...[+++]que prenait l'eau, parce que je pleurais sous l'eau, simplement parce que c'était tellement incroyable. Ça n'a donc pas marché. Elle allait alors chercher un autre manchot et tentait cette sorte de parade sexy, comme un ballet, en glissant le long de cet iceberg comme cela. Elle me les apportait et me les offrait en quelque sorte. Cela a duré quatre jours. Ça n'est pas arrivé seulement une ou deux fois. Puis elle a réalisé que je ne pouvais pas attraper des manchots vivants, donc elle m'en a apporté des morts. (Rires) J'ai à présent quatre ou cinq manchots qui flottent autour de moi, et je reste simplement là à mitrailler sans arrêt.
Je wil niet antropo
morfiseren, maar ik zweer dat ze naar me keek en dacht: Dit waardeloze roofdier gaat verhongeren in mijn oceaan . (Gelach) Nu ze snapte dat ik geen zwemmende pinguïns kon vangen, haalde ze andere pinguïns en bracht ze langzaam naar me toe, op en neer, en dan liet ze ze gaan. Dat werkte niet. Ik lachte zo hard en was zo emotioneel dat mijn masker vol tranen liep omdat het zo ongelofelijk was. Dus dat werkte niet. Dus haalde ze een nieuwe pinguïn en gleed ballet-achtig sexy langs een ijsberg af. (Gelach) En dan kwam ze ze naar me toe brengen. Dit ging vier dagen door! Niet slechts een paar keer. Toen realiseerde ze zich
...[+++]dat ik geen levende kon vangen, dus bracht ze me dode pinguïns. (Gelach) Nu heb ik vier of vijf pinguïns om mijn hoofd drijven, en ik klik er rustig op los.Et puis ils devaient me redresse
r le nez et ils ont pris des tiges et me les ont rentrées dans le nez et me les ont remontées jus
qu'au cerveau à tel point que j'avais peur qu'elles ressortent par la tête et tout le monde disait que ça
aurait dû me tuer, mais ce ne fut pas le cas ,car je pense que j'ai une grande endurance à la d
...[+++]ouleur.
En ze moesten m'n neus rechtzetten dus pakten ze die staven en schoven ze m'n neus in dwars door m'n hersens. Het voelde alsof ze uit de bovenkant van m'n hoofd kwamen, iedereen zei dat ik het m'n dood zou zijn geweest, maar dat was niet zo, vast omdat ik veel pijn kan verdragen.
Au Burundi je s
uis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit
: « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. E
t elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé ...[+++]deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet
...[+++] haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... Je me suis retrouvé à l'infirmerie des étudiants, où ils ont fait des examens et m'ont tout de suite dit : « problèmes de reins. » Avant que je ne m'en rende compte, je me suis retrouv
é embarqué dans six mois de tests, d'épreuves et d'angoisse, face à
six médecins, dans deux hôpitaux différents, pris dans un choc des titans de la médecine pour déterminer lequel d'entre eux avait raison sur ce qui n'allait pas chez moi. Un peu plus tard, me voilà assis
...[+++]dans une salle d'attente pour un examen aux ultra-sons, et les six médecins se présentent dans la pièce en même temps. Alors je me dis : « Ouh la ! les nouvelles ne sont pas bonnes. » Leur diagnostic était le suivant : « Vous avez deux maladies rares des reins qui vont finir par détruire vos reins ; vous avez des cellules de type cancéreux dans votre système immunitaire que nous devons commencer à traiter immédiatement, et vous ne serez jamais éligible à une greffe de rein, et il est peu probable que vous viviez plus de deux ou trois ans. » La gravité de ce diagnostic apocalyptique m'a immédiatement plombé le moral. Comme si je me préparais, en tant que patient, à mourir conformément à l'échéance qu'ils venaient de me donner. Jusqu'à ce que je rencontre dans une salle d'attente une patiente du nom de Verna, qui est devenue une amie qui m'est chère. Un jour elle m'a pris par le bras et m'a emmené à la bibliothèque de médecine pour faire quelques recherches sur ces diagnostics et ces maladies, et elle m'a dit : « Eric, les gens qui ont cette maladie sont normalement septuagénaires ou octogénaires. Ils ne savent rien de toi. Réveille-toi.
Ik kwam bij de studentengezondheidszorg terecht. Er werden wat testen gedaan en de conclusie was 'nierproblemen
'. Voor ik het wist moest ik 6 maanden lang testen, proeven en beproevingen ondergaan. 6 dokters, verspreid over 2 ziekenhuizen, waren in een medische titanenstrijd verwikkeld over de vraag wie er gelijk had over wat er mis was met mij. Een tijdje later zit ik in een wachtruimte voor een echo en al die 6 dokters komen tegelijk binnen. Dus ik denk: oh oh...slecht nieuws. Dit was hun diagnose: Je hebt 2 zeldzame nieraandoeningen, die op termijn je nieren zullen verwoesten. Je
hebt kankerachtige ...[+++]cellen in je immuunsysteem, die direct behandeling nodig hebben. Je komt niet in aanmerking voor een niertransplantatie en je hebt niet meer dan 2 of 3 jaar te leven. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Alsof ik me als patiënt moest voorbereiden om dood te gaan volgens het schema dat me zojuist was gegeven. Totdat ik in een wachtkamer Verna ontmoette, een patiënt die een goede vriendin werd. Op een dag sleepte ze me mee naar de medische bibliotheek en ging op zoek naar informatie over mijn diagnoses en ziektes. Ze zei: Eric, het zijn voornamelijk mensen boven de 70 die dit krijgen. Wat weten ze nu van jou. Word eens wakker.Et je vais vous raconter une histoire, qui est très emba
rrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une cent
aine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et
elle a dit, J'ai appris quelque chose aujou ...[+++]rd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette allocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze
zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat
ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele
...[+++]mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.Et c'est à ce moment qu'éclata la Seconde Guerre Mondiale, qui fut relativement pacifique en Pal
estine. Mais dès qu'elle prit fin, les tensions reprirent, et les Britanniques se rendirent compte que les colonies comme la Palestine leur apportaient plus d'ennuis que de bénéfices, donc ils ont transmis le problème de la Palestine aux nouvellement créées Nations Unies. En mode Oh, hé là, ONU, pour ton premier casse-tête... Donc en novembre 1947, l'ONU a voté la partition
de la Palestine en deux Etats séparés, un Etat Juif et un Etat Pale
...[+++]stinien. Le plan de partage proposait deux Etats à peu près égaux en superficie, mais dont les frontières ressemblaient à un puzzle.Je veux dire, on ne peut pas regarder cette carte et se dire Oui, ça va marcher ! Bien évidemment, ça ne marcha pas, et peu après l'annonce du plan, la bien-nommée guerre israélo-arabe de 1948 éclata avec Israël d'un côté et les Palestiniens et plusieurs Etats arabes de l'autre. Les israéliens ont gagné, et quand un armistice a été signé en 1949, Israël occupait un tiers de plus que ce qu'elle aurait eu avec le plan de partage. A côté, la Transjordanie a contrôlé puis annexé la Cisjordanie et la vieille ville de Jérusalem, et l'Egypte a pris le contrôle de la bande de Gaza. Plus de 700 000 Palestiniens ont fui leurs maisons et sont devenus des réfugiés dans les Etats arabes voisins. Pour les Israéliens, cette guerre a été la naissance de leur nation, mais pour les Palestiniens, c'était la Naqba , la catastrophe, puisqu'ils n'avaient plus d'Etat.
En toen kwam de Tweede Wereldoorlog, he
t was eigenlijk een best vredige tijd in Palestina. Maar toen kwam het tot een eind en de spanningen kwamen terug, de Britten realiseerden dat kolonies zoals Palestina meer problemen opleverden dan dat ze van waard waren, daarom hebben zij 'de kwestie' van Palestina overgedragen aan de nieuw opgerichte Verenigde Naties. Zo ongeveer als Oh hey daar, Verenigde Naties! Als eerste probleem krijgen jullie..... In november 1947 hebben de Verenigde Naties gestemd voor een opdeling van Palestina in een Palestijnse staat en een Joodse staat. Het opdelingsplan omvatte twee staten die ongeveer gelijk waren in
...[+++]omvang maar de grenzen leken op puzzelstukjes. Ik bedoel, als je naar deze kaart kijkt denk je niet Ja, dat gaat goed werken En inderdaad, het werkte niet. Kort nadat het plan aangekondigd werd brak in 1948 (let op de naam) de: 'Arabisch- Israëlische' oorlog uit. Met Israël aan de ene kant en de Palestijnen met vele Arabische staten aan de andere kant. De Israëliërs wonnen en toen de wapenstilstand werd getekend in 1949 had Israël één-derde méér land bezet dan dat ze zouden hebben volgens het VN-plan. Ondertussen bezette, en later annexeerde, Jordanië de Westelijke Jordaanoever en de Oude stad van Jeruzalem en Egypte had de zeggenschap over de Gazastrook. Meer dan 700.000 Palestijnen vluchtte en werden vluchtelingen in de omliggende Arabische landen. Voor de Israëliërs was dit het begin van hun staat, voor de Palestijnen was het de 'nakba', de catastrofe, aangezien zij staatloos werden.vous choisissez. C'est votre boulangerie, votre rue, votre pays, p
as les miens . Mais elles ne me répondaient pas. Une sema
ine, deux semaines, trois semaines ont passé, et finalement j'ai dit Bon, et en bleu? Et elles ont dit Bleu, bleu, on aime le bleu. Allo
ns-y pour du bleu . Donc je suis allé au magasin, j'ai emmené Gaudence, la plus récalcitrante, et nous avons rapporté tout
e la peint ...[+++]ure et du tissu pour faire des rideaux, et le jour de peindre, nous nous sommes toutes réunies à Nyamarimbo, et l'idée, c'était de la peindre en blanc avec des ornements bleutés, comme une petite boulangerie française. Mais ça n'était clairement pas aussi satisfaisant que de peindre un mur bleu comme un ciel matinal.
Jullie kiezen. Het is jullie bakkerij, jullie straat, jullie land -- niet het mijne. Maar ze weigerden te antwoorden. Eén, twee, drie weken gingen voorbij, tot ik zei: Wat dachten jullie van blauw? Ze zeiden: Blauw, we zijn dol
op blauw. Blauw is prima. Dus ging ik naar de winke
l met Gaudence, het meest weerspannige meisje, en we sleepten verf en stof aan om gordijnen te maken. Op de verfdag bliezen we verzamelen in Nyamirambo. Het idee was dat we het wit zouden verven met een blauw randje, als een klein Frans bakkerijtje. Maar dat le
...[+++]ek niet zo'n goed idee als een muur geverfd in ochtendblauw.Stacey Baker a toujours été obs
édée par la manière dont les coup
les se rencontrent. Elle a demandé au photographe Alec Soth de lui apporter son soutien dans son exploration, et ils se sont retrouvés à la plus grande soirée de speed-dating du monde, à Las Vegas, le jour de la St Valentin, avant de partir à la rencontre de la plus grande communauté de retraité
s du Nevada. Soth a pris des portraits de cou
ples dans les deux ...[+++] événements. Entre ces deux extrêmes, ils ont découvert un fil rouge magique qui relie les couples entre leur première rencontre et le moment où ils fondent une vie ensemble. Cette présentation fait partie de TED2015. Elle est proposée par Pop-Up Magazine (popupmagazine.com or @popupmag on Twitter.)
Stacey Baker is altijd geïnteresseerd geweest in hoe stellen elkaar hebben ontmoet. Toen zij fotograaf Alec Soth vroeg haar te helpen dit onderwerp te onderzoeken, bezochten ze het grootste speed-datingevenement ter wereld, op Valentijnsdag in Las Vegas, en het grootste bejaardentehuis in Nevada. Soth maakte portretten van paren op elke locatie.
Tussen deze twee extremen ontrafelden ze de overgang van ontmoeten tot het creëren van een leven samen.
(Dit is een onderdeel van een TED2015 sessie mogelijk gemaakt door Pop-Up Magazine: popupmagazine.com of @popupmag on Twitter.)
Et le gars m'a dit : Ce n'est pas possible. Cette grand-mère ne voudra mêm
e pas - vous savez, elle ne te laissera jamais rencontrer cette fille
qu'elle élève. J'ai pris une traductrice avec moi, et je suis allé dans ce village trouver la grand-mère, je me suis assis avec elle. Et à mon grand étonnement, elle a accepté de me laisser photographier sa petite-fille. Et je payais de ma poche , alors j'ai demandé à la traductrice si c'était d'accord pour que je reste pour la semaine. J'avais un sac de couchage. La famille avait une petite r
...[+++]emise à côté de la maison, alors j'ai dit: Pourrais-je dormir dans mon sac de couchage le soir? Et j'ai dit à la petite fille, dont le nom était Hyun Sook Lee, que si jamais je faisais quelque chose qui la gênait - elle ne parlait pas un mot d'anglais, même si elle avait l'air très américaine - elle pouvait simplement lever la main et dire: Stop. Et j'arrêterais de prendre des photos. Et puis ma traductrice est partie. J'étais donc là, je ne parlais pas un mot de coréen, et c'était la première nuit que je voyais Hyun Sook. Sa mère était encore en vie. Sa mère ne l'élevait pas, sa grand-mère l'élevait. Et ce qui m'a frappé immédiatement c'était combien ces deux personnes s'aimaient.
De man verzekerde me: Dat gaat je nooit lukken. De oma zal nooit
toelaten dat je dit meisje ook maar ziet. Ik nam een tolk mee en
ging naar het dorp, vond de grootmoeder, ging bij haar zitten. Tot mijn verbijstering kreeg ik toestemming van haar om haar kleindochter te fotograferen. Ik betaalde dit zelf, dus ik vroeg aan de tolk of ik een week ter plekke mocht logeren. Ik had een slaapzak. De familie had een klein
schuurtje naast het huis, dus ik vroeg: Kan ...[+++]ik daar 's nachts in mijn slaapzak slapen? Ik vertelde het meisje, dat Hyun-Soek Lie heette, dat als ik haar ooit in verlegenheid bracht -- ze sprak geen woord Engels, hoewel ze er Amerikaans uitzag -- ze haar hand kon opsteken en zeggen: Stop . Dan zou ik stoppen met het nemen van foto's. Toen vertrok mijn tolk. Daar zat ik dan, ik sprak geen woord Koreaans. Dit is op de avond dat ik Hyun-Soek ontmoette. Haar moeder leefde nog. Haar moeder voedde haar niet op, dat deed haar oma. Wat me onmiddellijk opviel, was hoezeer deze twee mensen van elkaar hielden. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
qu'elles ont pris du tissu de mes deux ->
Date index: 2024-11-15