Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "puis c'était " (Frans → Nederlands) :
Je me souviens avoir appris que les personnes qui étaient pauvres avaient des besoins matériels -- de nourriture, de vêtements, d’un hébergement -- qu’ils ne possédaient pas. Et on m’a
également dit que c’était à moi – et une classe pleine d’enfants de six ans – c’était apparement notre boulot de les aider. C’est ce que Jésus at
tendait de nous. Et puis il a dit, « Ce que vous faites pour le plus pauvre d’entre eux, vous le faites pour moi. » J’étais débordante d’enthousiasme. J’étais pressée de me rendre utile dans le monde. Je crois
...[+++]que nous ressentons tous ça. Et puis c’était plutôt intéressant que Dieu ait besoin d’aide. C'était un scoop pour moi, et ça me semblait important d’y participer. J’ai aussi très vite appris que Jésus avait dit aussi - je paraphrase - que les pauvres seraient toujours avec nous. Ça m’a frustée et troublée. J’avais l’impression qu’on m’avait donné un devoir à faire pour lequel j’étais emballée, mais quoique je fasse j’allais echouer.
Ik herinner me dat arme mensen behoefte hadden aan iets stoffelijks -- voedsel, kleding, onderdak -- dat ze niet hadden. En daaraan gekoppeld, werd mij ook geleerd dat het mijn taak was -- deze klas met vijf- en zesjarige kinderen -- het was kennelijk onze taak om te helpen. Dit is wat Jezus ons vroeg.
En toen zei hij: Wat je doet voor de minsten, doe je voor mij. Toen was ik aardig verward. Ik was erg gretig om nuttig te zijn in de wereld. Ik denk dat we dat gevoel allemaal kennen. En het was ook nogal interessant dat God hulp nodig had. Dat was nieuw voor mij, en ik voelde dat het heel belangrijk was om daar aan mee te doen. Maar ik le
...[+++]erde kort daarna ook dat Jezus ook zei, en ik parafraseer, de armen zullen altijd bij ons zijn. Dit frustreerde en verwarde me. Dit voelde alsof ik huiswerk had gekregen dat ik moest doen en ik leuk vond om te doen, maar waarin ik hoe dan ook niet zou slagen.Et puis, il était sur la soucoupe.
Toen kwam het ‘schotel’.
Mon père est venu en aide aux résistants aux dictatures, de l'Ile Saint-Domingue, d'Haïti, et puis c'était au tour du Brésil, de l'Argentine, du Vénézuela, du Salvador, du Nicaragua, de la Colombie, le Pérou, l'Uruguay, le Chili, et le Mexique.
Mijn vader hielp diegenen die zich verzetten tegen dictaturen in de Dominicaanse Republiek, Haïti, en toen was het aan Brazilië, Argentinië, Venezuela, El Salvador, Nicaragua, Colombia, Peru, Uruguay, Chili en Mexico.
Et je pouvais voir les enfants dans les rues, et ils me disaient Obama, c'est notre frère! Et je pouvais voir les enfants dans les rues, et ils me disaient Obama, c'est notre frère! Et je leur disais Comme Obama est mon frère, ça fait de vous mes frères aussi. Ils me regardaient interrogatifs, et puis c'était, Tope là! Et c'est là que j'ai rencontré Jane.
Ik zag kinderen op de hoek van de straat, en ze zeiden Obama, hij is onze broer en ik zei Nou, Obama is mijn broer dus dat maakt jou ook mijn broer. Ze keken me vragend aan, en dan kreeg je een High Five! Dit was de plek waar ik Jane ontmoette.
Donc, nous comptons beaucoup, beaucoup de ces planètes, et elles ont des tailles différentes. Nous le faisons dans notre système solaire. En fait, même avant dans l'antiquité le système solaire en ce sens ressemblerait à ça sur un schéma. On aura ici les plus petites planètes, et ici les grandes, même à l'
époque d'Épicure et puis bien sûr de Copernic et ses disciples. J
usqu'à récemment, c'était le système solaire - quatre planètes comme la Terre avec un petit rayon, inférieure à environ deux fois la taille de la Terre. Et il y avait b
...[+++]ien sûr Mercure, Vénus, Mars, et bien sûr la Terre, et puis les deux grandes, les planètes géantes. Puis la révolution copernicienne a introduit les télescopes. Et bien sûr, trois autres planètes ont été découvertes. Maintenant, le nombre total de planètes dans notre système solaire était de neuf. Les petites planètes dominaient, et ça donnait une certaine harmonie que Copernic était très heureux de constater, et dont Kepler a été l'un des partisans.
Dus tellen we vele, vele dergelijke planeten, en ze hebben verschillende maten. We doen dat in ons eigen zonnestelsel. Zelfs in de oude tijden zou een diagram van het zonnestelsel in die zin er zo uitzien. Er zullen kleinere planeten, en er zullen grote planeten zijn, zelfs terug naar de t
ijd van Epicurus en dan natuurlijk van Copernicus en zijn volgelingen. Tot voor kort was dat het Zonnestelsel - vier aarde-achtige planeten met kleine radius, kleiner dan ongeveer twee keer de grootte van de Aarde. En dat zijn natuurlijk Mercurius, Venus, Mars, en natuurlijk de Aarde, en dan de twee grote, reusachtige planeten. Dan bracht de copernicaan
...[+++]se revolutie ons de telescoop. En werden er nog drie planeten zijn ontdekt. Dat bracht het totale aantal planeten in ons zonnestelsel op negen. De kleine planeten domineerden, en er was een zekere harmonie in die Copernicus blij was op te merken, en Kepler was daar een van de grote voorstanders van.On a marché sur 120 km jusqu'à ce qu'on
arrive au Soudan. C'était le premier endroit où on a pu avoir de l'eau
et des victuailles. Puis il continue son histoire, et tout le monde le regarde comme s'il était un héros probablement pour la première fois de sa vie. Puis il ajoute - parce que des bénévoles sont aussi avec nous, des adultes, et qu'ils sont aussi assis là en train de l'écouter. Et il dit : Et c'était seulement le début de nos épreuves jusqu'à ce qu'on arrive en Israël. et c'est seulement maintenant , dit-il, que je commence
...[+++]à comprendre où j'en suis, et ça me plaît bien. Comprenez que lorsqu'il a dit ça, j'ai eu la chair de poule, parce qu'il dit ça en face des montagnes de Moab.
We liepen 120 km totdat we Soedan bereikten. Dit was de eerste plaats waar we water en voorraden konden
krijgen. Hij vertelt verder en iedereen kijkt naar hem als een held, waarschijnlijk voor de eerste keer in zijn leven. Hij zegt: - want ik heb ook vrijwilligers die met mij meerijden, volwassenen, die daar zitten en naar hem luisteren. Hij zegt: En dit was nog maar het begin van onze beproeving totdat we uiteindelijk in Israël uitkwamen. En pas nu, zegt hij: begin ik te begrijpen waar ik ben, en ik vind het eigenlijk leuk. Ik herinner mij dat toen hij dat zei, ik kippenvel voelde op mijn lichaam omdat hij het zei met op de achtergrond
...[+++]het Moab-gebergte.Puis, elle m'indiqua l'image de droite comme exemple de représentation de la dignité qui devait transparaître pour contrer ces images dans les médias. Puis, elle a attribué une identité raciale à chaque oeuvre en me disant, en gros, que
l'oeuvre de droite était clairement celle d'un artiste noir, et l'oeuvre de gauche manifestement celle d'un artiste blanc, alors qu'en réalité, c'était le contraire. Bob Colescott, un artiste Afro-Américain, Leon Golub, un artiste blanc. Pour moi, le but de ceci était de dire à cet instant, là-bas, que je voulais plus que tout comprendre comme
...[+++]nt les images fonctionnaient, avaient fonctionné, et comment les artistes offraient un espace plus vaste que celui que l'on imaginerait dans notre vie quotidienne pour comprendre ces images.
Ze wees op het beeld rechts, als een voorbeeld van de soort waardigheid die zou moeten worden geportretteerd om tegen die beelden in de media te werken. Ze gaf deze beelden toen een raciale identiteit, en zei eigenlijk tegen me dat het beeld rechts duidelijk door een zwarte kunstenaar gemaakt was, en het werk links duidelijk door een blanke kunstenaar. In feite was het omgekeerde het geval. Bob Colescott, zwarte kunstenaar, Leon Golub, een bla
nke kunstenaar. Het punt daarvan was voor mij, in die ruimte, op dat moment, te zeggen dat ik echt, meer dan iets anders, wilde begrijpen hoe beelden konden werken, hoe ze werkten, en hoe kunstenaar
...[+++]s een grotere ruimte beschikbaar stelden dan we kunnen indenken in ons dagelijks leven, om met deze beelden te werken.Et ce que vous allez découvrir, si vous creusez un peu, vous trouverez que les gens -- c'est ce qui se passe -- les gens vont au travail, et qu'en gros ils échangent leur journée de travail contre une série de moments de travail. C'est ce qui se passe au bureau. Vous n'avez plus une journée de travail, vous avez des moments de travail. C'est comme si la porte
d'entrée au bureau était un mixeur, vous y entrez et votre journée est déchiquetée en morceaux, parce que vous avez 15 minutes par-ci et 30
minutes par-là, et puis quelque chose d'aut ...[+++]re se présente qui vous sort de votre travail, et vous devez faire autre chose, puis vous avez 20 minutes, puis c'est l'heure du déjeuner. Puis vous avez quelque chose d'autre à faire, puis vous avez 15 minutes, et quelqu'un vous prend à part et vous pose une question. Et avant que vous vous en aperceviez, il est 17 heures, et vous faites le bilan de votre journée, et vous vous rendez compte que vous n'avez rien fait. Je veux dire, on a tous vécu ça. On l'a probablement vécu hier, ou le jour d'avant, ou encore avant cela. Vous faites le bilan de votre journée, et vous vous dites, je n'ai rien fait aujourd'hui.
Als je een beetje dieper graaft, ontdek je dat mensen -- dit is wat gebeurt: mensen gaan naar hun werk en ze ruilen in feite hun werkdag in voor opeenvolgende werkmomenten. Dat gebeurt op het kantoor. Je hebt geen werkdag meer; je hebt werkmomenten. Het lijkt erop dat de ingang van het kantoor een foodprocessor is: je dag wordt versnipperd in stukjes, omdat je hier 15 minuten heb
t en daar 30 minuten. Er gebeurt iets anders en je wordt van je werk gehaald. Je doet iets anders, daarna heb je nog 20 minuten en het is lunchtijd. Daarna heb je weer iets anders te doen, dan heb je 15 minuten en iemand klampt je aan met een vraag. Voor je het
...[+++]door hebt, is het 17:00 uur. Je kijkt terug op de dag, en beseft je dat je niks hebt kunnen afmaken. We hebben dit allemaal meegemaakt. Misschien gisteren, eergisteren of de dag daarvoor. Je kijkt terug op je dag en je denkt: Ik heb vandaag niks gedaan .Au Burundi je suis entrée dans
une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van
het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Les Caribéens arrivaient avec un plan de 5 ans : travailler,
gagner de l'argent, puis rentrer. Mais les 5 ans devinrent 10, puis 15 et avant de réaliser, tu changes le papier-peint et c'est quand tu sais que tu vas rester. Bien que ça reste toujours temporaire, pour nos parents, nous, enfants, savions que le jeu avait pris fin. Je pense qu'ils avaient l'impression qu'ils ne pourraient pas continuer avec les idéaux de la vie qu'ils atte
ndaient. La réalité était autre. Et aussi, c'était la vraie réalité d'essayer de m'éduquer. Ayant com
...[+++]mencé le processus, mon père ne continua pas.
Mensen kwamen uit de Caraïben met een vijfjarenplan: ze gingen werken, geld verdienen en dan terug. Maar vijf jaar werd 10 jaar, en 10 jaar werd 15 jaar. Voordat je het weet, plak je nieuw behang op de muur en op dat moment weet je dat je hier blijft. Onze ouders voelden nog steeds een soort van tijdelijkheid maar wij kinderen wisten dat het menens was. Ik denk dat ze het gevoel hadden dat ze niet verder aan de idealen konden bouwen van het leven dat ze in gedachten hadden. De realiteit was heel anders. En dat gold ook voor die realiteit van mijn opvoeding. Mijn vader begon dat proces, maar maakte het niet af.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
puis c'était ->
Date index: 2024-06-04