Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "pour arriver aujourd " (Frans → Nederlands) :
Ce sont ces couches bleues et blanches. Les gaz sont pris dans les glaces, donc nous pouvons mesurer le CO2. Ainsi, nous savons que le taux de CO2 était plus bas. La chimie de la glace nous donne aussi la température dans les régions polaires. En avançant de 20 000 ans dans le temps pour arriver aujourd'hui, vous verriez que la température a augmenté. Elle n'a pas augmenté en douceur, mais parfois très rapidement, puis a stagné, puis encore rapidement. Le rythme était différent d'un pôle à l'autre. Le CO2 a également augmenté par à-coups.
Hier zie je die blauw-witte lagen. In de ijskernen is gas ingesloten, daardoor kunnen we het CO2 meten. Zo weten we dat het CO2-niveau vroeger lager lag. De chemie van het ijs zegt ook iets over de temperatuur in de poolstreken. En als je dan de reis onderneemt van 20.000 jaar terug naar onze tijd, zie je dat het warmer is geworden. Het tempo was niet steeds gelijk. Soms werd het snel warmer, dan was er een plateau waarna het weer snel ging. Er was verschil tussen de twee poolstreken en ook de toename van CO2 verliep sprongsgewijs.
Ça ne pourrait jamais arriver aujourd'hui, pas même pour une réunion d'une heure.
Dat zou vandaag niet kunnen, zelfs niet voor een meeting van een uur.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le génér
al David Richards d'arriver en 2006 et de dire ...[+++]qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie
, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et
quand je suis allée trouver le directeur de la ...[+++]prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar
een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.”
Hij zei: “We kunnen erover praten, m ...[+++]aar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...(Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être un bo
n ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-être aussi bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaient : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous...
» et cela pourrait arriver dans tout ...[+++]es les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanv
ulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen tot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hie
...[+++]r even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wanneer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?Mais, à force de fréquenter David, à force d'avoir lu toute cette documentation, j'ai quand même
eu envie d'essayer, pour voir. J'ai dû me tourner vers l'évidence, vers Martin Seligman, fondateur de la psychologie positive, chercheur à l'Université de Pennsylvanie, lu
i aussi, décidément aujourd'hui on en parl
e beaucoup, qui est arrivé à identifier ceci : il suffit dans sa journée de repérer 3 situations, moments, interactions, goûts, sensations, qui nous on fait du bien et
...[+++] pour lesquelles on a envie de dire, Alors là, merci ; pour faire progresser son niveau de bonheur de façon durable au bout de 3 semaines seulement.
die ons deugd hebben gedaan en waarvoor we geneigd zijn om 'wel bedankt!' te zeggen om ons geluksniveau duurzaam te
doen verbeteren, binnen de 3 weken. Ik lees dat, ik kom thuis, opgetogen over de informatie, ik ga aan tafel met mijn man en mijn drie kinderen, die op dat moment tussen 8 en 14 jaar zijn, en ik zeg: Ik heb iets mafs gelezen vandaag: als je elke dag -- en terwijl ik wil zeggen 'momenten, situaties waarvoor je --' kortom, wat ik zei, was dat als je per dag 3 dingen 'top' vindt, je langer zal leven, gezonder zal zijn en gelukkiger. En we gingen ervoor. Het valt niet iedereen makkelijk. Het is niet evident. Ons niveau van onmi
...[+++]ddellijke toegang tot dankbaarheid is verschillend van de ene persoon tot de andere.Il y a un mois aujourd'hui j'étais là-bas. 90 degrés Sud, le sommet du fin fond du monde, le Pôle Sud Géographique. Et j'y étais avec deux très bons amis, Richard Weber et Kevin Vallely. Ensemble nous venions de battre le record mondial de vitesse pour un trek vers le Pôle Sud. Cela nous a pris 33 jours, 23 heures et 55 minutes pour arriver là.
Vandaag precies 1 maand geleden stond ik hier. 90 graden zuid, de top van de onderkant van de aarde, de geografische zuidpool. En ik stond daar met mijn twee beste vrienden aan mijn zijde, Richard Weber en Kevin Vallely. Samen hadden we het wereldrecord gebroken voor een tocht naar de zuidpool. Het duurde 33 dagen, 23 uur en 55 minuten om er te geraken.
Aujourd'hui, une dame a étudié le corps dans lequel habite mon esprit, et perplexe, elle a annoncé que, je suis bien « instruite ». Cela veut dire que la prononciation et la diction n
'ont plus de secret pour moi, parce que je suis bien « instruite ». Et quand mon professeur pose une question, et que ma réponse évoque la banlieue urbaine, je ne réponds pas avec mauvaise intention. Faites attention ! Parce que, je suis « instruite ». Quand mon père me demande : « C'est quoi ce binz ? » Ma réponse éduquée fait preuve de rigueur : je lui dis : « Père, ceci est exactement notre pr
...[+++]oblème ». Et quand je suis dans le quartier, je change d'anglais, parce que j'en suis capable. Et quand on me dit : « Ça roule, fils ? » Je réponds : « Je viens de me bouffer l'nez avec cette clique. Y'en a marre ! » Parfois, en cours, il m'arrive d'interrompre le flux intellectuel pour poser une question : « Hé ! Pourquoi ces bouquins ne causent jamais d'mon peuple ? » Vous avez compris : j'ai décidé de traiter mes trois langues sur un pied d'égalité. Parce que je suis... « instruite ». Mais qui maîtrise vraiment les lettres ?
Vandaag zag een verbijsterde dame het omhulsel waarin mijn ziel huist. En kondigde aan dat ik 'welbespraakt' ben. Dat betekent dat wanneer het aankomt op verkondiging en dictie ik er niet aan denk want ik ben 'welbespraakt'. Dus wanneer mijn docent een
vraag stelt en mijn antwoord bevat een bijbetekenis van verstedelijkte suggestie, dan is er geen verkeerde intentie. Let op want ik ben 'welbespraakt'. Dus wanneer mij
n vader vraagt: Wat voor ding is dit? Dan is mijn 'welbespraakte' antwoord nooit verkeerd. Ik zeg: Vader, dit is het dre
...[+++]igend probleem . En wanneer ik in de wijk ben dan kan ik omschakelen. Dus wanneer mijn vriend zegt: Wat is er met jou man? zeg ik: Ik ben klaar met die mensen! En soms in de klas onderbreek ik de intellectuele sfeer om te vragen: Yo! Waarom gaan deze boeken nooit over mijn volk? Ja, ik heb besloten dat alle drie mijn talen elkaars gelijke zijn. Want ik ben 'welbespraakt'. Maar wie heeft de macht omtrent articulatie?Aujourd'hui, je veux vous dire une chose que le monde de la programmation open source peut enseigner à la démocratie, mais avant ça, un petit préambule. Commençons ici. Voici Martha Payne. Martha a 9 ans, elle est écossaise et vit dans la Région d'Argyll and Bute. Il y a quelques mois, Payne a lancé un blog culinaire appelé NeverSeconds : elle emmenait son appareil photo tous
les jours à l'école pour documenter ses déjeuners scolaires. Pouvez-vous repérer les légumes ? (
Rires) Et, comme ça arrive parfois, ...[+++]ce blog a d'abord eu des dizaines de lecteurs, puis des centaines, puis des milliers, quand les gens visitaient son blog pour voir son classement de ses repas scolaires, y compris ma catégorie préférée, « Cheveux trouvés dans les aliments. » (Rires) C'était une journée sans. C'est bien.
Ik wil jullie vandaag iets vertellen dat de wereld van opensource-programmering de democratie kan leren, maar eerst een klein voorwoord. We beginnen hier. Dit is Martha Payne, een 9-jarige Schotse die in de Council Argyll and Bute woont. Enkele maanden geleden begon ze een blog over eten die NeverSeconds heet. Ze neemt haar cam
era elke dag mee naar school om haar lunch op school vast te leggen. Zie je de groente? (Gelach) Zoals dat soms gaat, kreeg deze blog eerst tientallen lezers, toen honderden, toen duizenden: mensen kwamen kijken hoe ze haar schoollunches punten gaf, onder meer op mijn favoriete categorie: Aantal haren gevonden in h
...[+++]et eten . (Gelach) Deze dag was het nul. Dat is goed.Mais la différence c'est que, à l'époque, ce mouvement était conduit par des féministes passionnées, qui essayaient de projeter leurs propre
s désirs, tandis qu'aujourd'hui, il ne s'agit pas de passion, et ce n'est en aucune sorte un mouvement. Il ne s'agit au juste que des réalités factuelles de l'époque économique dans laquelle nous vivons. La période de 200 000 ans pendant laquelle les hommes ont tenu le haut du pavé touche vraiment à sa fin, croyez-
le ou non, et c'est pour cette raison que je parle de la fin des hommes. Alors, vous
...[+++] tous, les hommes, là, inutile de faire la sourde oreille, ou de me jeter des tomates, parce que la question, c'est que cela nous arrive à tous et à toutes. J'ai moi-même un mari et un père, et deux fils que j'adore. C'est pour cette raison que j'aime parler de ce sujet, parce que si on ne regarde pas la réalité en face, la transition risque d'être plutôt douloureuse. Mais si on en tient compte, alors je pense que cela se passera beaucoup plus en douceur.
Maar het verschil is dat op dat moment de bewegi
ng werd aangedreven door vurige feministen die probeerden hun eigen verlangens te projecteren, terwijl het nu niet gaat om passie en niet om een of andere beweging. Nu gaat het slechts om de feiten van het economische punt waarop we zijn. De periode van 200.000 jaar waarin de mannen echt het mannetje waren komt nu echt tot een einde, geloof het of niet, en daarom heb ik het over het einde van de man. Alle mannen hier in de zaal, dit is niet het moment om je af te sluiten of met tomaten te gaan gooien, want het punt is dat deze ontwikkelingen ons allemaal aangaan. Ik heb zelf een echtgenoot
...[+++]en een vader en twee zoons van wie ik enorm hou. Daarom wil ik het erover hebben, want als we het niet erkennen zal de overgang behoorlijk pijnlijk worden. Maar als we er rekening mee houden denk ik dat het een stuk soepeler zal gaan. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pour arriver aujourd ->
Date index: 2022-11-03