Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "peu d’entendre " (Frans → Nederlands) :
Vous croyez peut-être savoir ce qui se passe dans tel roman de Jane Austen. Mais attendez un peu d’entendre parler de la déconstruction postmoderne.
Je denkt wel dat je weet wat er in die roman van Jane Austen gebeurt, maar dat was voordat je in aanraking kwam met postmodern deconstructionisme.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...La dernière question qu'on me pose est donc : Ça fait quoi d'être mannequin? Je pense que c
e qu'ils aimeraient entendre c'est : Si tu maigris un peu et q
ue tes cheveux sont plus brillants, tu seras heureux et auras une vie fabuleuse. Et quand nous sommes en coulisses, nous donnons une réponse qui ressemble un peu plus à ça : C'est vraiment génial de voyager, de travailler avec des personnes créatives, inspirées et passionnées. Et tout ça est vrai, mais ce n'est que la moitié de l'histoire parce que ce que nous ne disons jamais face à
...[+++]la caméra, que je n'ai jamais dite face à la caméra, c'est que je n'ai pas confiance en moi. Parce que je dois penser à mon image tous les jours.
De laatste vraag is: hoe is het om model te zijn? Ze verwachten als antwoord: als je een beetje magerder en glanzender haar hebt, zal je gelukkig en geweldig zijn. In de coulissen geven we een antwoord waardoor het misschien zo lijkt. We zeggen: Het is geweldig om te reizen. Het is geweldig om met creatieve, geïnspireerde, gepassioneerde mensen te werken. Dat is maar de helft van het verhaal. Wat we nooit voor de camera zeggen, wat ik nooit voor de camera zeg: Ik voel mij onzeker. Ik ben onzeker omdat ik er elke dag aan moet denken hoe ik eruit zie.
Je sais qu'entendre ceci rendrait vos vies là-bas un peu plus supportables, mais non, je ne trouve pas votre capitale jolie.
Ik weet dat dit te horen, jullie levens daar wat dragelijker zou maken, maar nee, ik vind jullie hoofdstad niet mooi.
Et ce doute, il me régénère, il me donne l'espoir, que lorsque nos problèmes nous submergent, lorsque les chemins conçus pour nous semblent nous mener à notre perte, lorsque nos guérisseurs n'apportent aucun secours à nos blessures, ce ne sera pas notre foi aveugle — non, ce sera notre humble doute qui illuminera un petit peu la noirceur de nos vies et de notre monde, et nous permettra de faire entendre nos voix pour chuchoter, ou pour crier, ou pour dire simplement, très simplement : « Il doit y avoir un autre moyen. » Merci.
En deze twijfel voedt me, geeft me hoop dat als moeilijkheden ons overweldigen, als het pad dat voor ons ligt naar onze ondergang lijkt te leiden, als onze helers onze wonden niet verzachten, het niet ons blinde geloof zal zijn -- nee, het zal onze nederige twijfel zijn die wat licht zal doen schijnen in de duisternis van onze levens en van onze wereld, en waardoor wij fluisteren of roepen of heel eenvoudig zullen zeggen: Het moet anders kunnen. Dank je wel.
A
u lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministr
...[+++]e des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen
en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et donc, le rêve serait de vivre dans un monde où toute personne à qui il arrive quelque chose de mal, de ce genre, ait une chance de voir son histoire téléchargée, vue, regardée, qu'ils sachent vraiment qu'ils peuvent ê
tre entendus, qu'il pourrait alors y avoir un site Web géant, peut-être un peu comme Google Earth, et vous pourriez le survoler et découvrir la réalité de ce qui se passe pour les habitants du monde, en un sens – ce que cette technologie permet est – vraiment, que beaucoup des problèmes du monde aient un visage humain, que nous puissions réellement, voir qui est en train de mourir du SIDA, ou qui est battu, pour la première fois
, et nous ...[+++]puissions entendre les histoires grâce à la blogosphère - si nous pouvons avancer sur ces terrains-là, je pense que nous pouvons, vraiment, transformer le monde de nombreuses manières,
Dus dromen wij dat we een wereld kunnen hebben waarin iedereen die iets ergs overkomt, de kans heeft dat zijn verhaal online wordt gezet, gezien wordt, bekeken wordt dat hij weet dat hij echt gehoord k
an worden, dat er een gigantische website is, misschien een beetje zoals Google Earth, en dat je daar de wereld rond kan kijken en er achter kan komen wat de realiteit is voor de bewoners van de wereld. In zekere zin kunnen we door deze technologie een hoop problemen in de wereld een menselijk gezicht geven, zodat we echt kunnen zien wie er dood gaat aan aids, of wie er in elkaar geslagen word. Voor het eerst kunnen we verhalen laten horen
...[+++]in de stijl van de blogcultuur. Ik denk dat als we hier naartoe kunnen, dat we de wereld echt kunnen transformeren op allerlei manieren.Qui sommes-nous pour laisser entendre que nous en savons si peu sur le bien-être humain qu'il ne nous faut pas juger de telles pratiques ?
Wie zijn wij om te doen alsof we zo weinig weten over menselijk welzijn dat we niet kunnen oordelen over dit soort praktijken.
Par l'écriture et le féminisme, j'ai aussi découvert que si j'étais un peu courageuse, une autre femme pourrait m'entendre, me voir et reconnaître que nulle d'entre nous n'est la moins-que-rien que le monde tente de nous faire croire.
Door het schrijven én het feminisme merkte ik ook dat als ik een beetje moedig was, een andere vrouw me misschien zou horen en zien, en inzien dat geen van ons zo onbetekenend is als de wereld ons wil doen geloven.
Le chercheur du MIT Skylar Tibbits travaille sur l’auto-assemblement — l’idée que au lieu de construire quelque chose (une chaise, un gratte-ciel), nous pouvons créer des matériaux qui s’auto-construisent, un peu comme un filament d’ADN se referme sur lui-même. C’est un grand concept qui n'en est qu'à ses débuts ; Tibbits nous montre trois projets de laboratoire qui nous laissent entendre ce à quoi un futur d’auto-assemblement pourrait ressembler.
MIT-onderzoeker Skylar Tibbits bestudeert zelfassemblage — de idee dat we in plaats van iets te bouwen (een stoel, een wolkenkrabber) materialen creëren die zichzelf bouwen, zoals een dna-streng zichzelf bijeenritst. Het is een groots concept dat nog in de kinderschoenen staat. Tibbits toont ons drie projecten uit het laboratorium die suggereren hoe zelfassemblage er in de toekomst zou kunnen uitzien.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
peu d’entendre ->
Date index: 2022-09-17