Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous ne sommes pas du tout certaines que tu vas y arriver " (Frans → Nederlands) :
Maintenant, ce qu'on va te proposer comme flèche, c'est une flèche quand même extrêmement difficile, nous ne sommes pas du tout certaines que tu vas y arriver. » Comme c'était une enfant rebelle, elle nous dit : « Dites toujours. » On lui a dit : « Voilà. Ce qui serait intéressant, c'est que tu attendes que Kévin soit entouré de toute sa cour, de tous ses copains, que tu t'approches de lui et que tu lui dises : 'J'ai entendu un truc que disent les grands. Ils disent que lorsqu'un garçon tape une fille, c'est parce qu'il n'arrive pas à lui dire qu'il l'aime.
De pijl die we je gaan voorstellen zou wel eens erg moeilijk kunnen zijn. We zijn helemaal niet zeker of het lukt.” Omdat ze een nogal eigenzinnig kind was, zei ze: “Zeg het toch maar.” ”Je moet afwachten tot Kevin omringd is door zijn hele hofhouding, al zijn vrienden. Dan ga je op hem af en je zegt: De groten zeggen dat als een jongen een meisje slaat, hij eigenlijk wil zeggen dat hij van haar houdt.
Les deux partis doivent abso
lument la résoudre, mais aucun des deux ne veut être le premier à le faire. Aucun des partis n'a de raison de la résoudre une seco
nde avant qu'elle n'arrive. Donc il m'a dit, en Décembre, tu vas voir un tas de négociations féroces, de négociations échouées, des rapports de conférences téléphoniques qui n'aboutissent pas, des gens qui disent que
rien du tout ne se passe, et soudain, aux environs de Noël o
...[+++]u du jour de l'An, on va entendre: « Ok, ils ont tout résolu. » Il m'a dit cela il y a quelques mois. Il disait qu'il était sur à 98% qu'ils arriveraient à résoudre le problème. Et aujourd'hui, j'ai reçu un email de lui disant, d'accord, nous sommes sur la bonne voie, mais maintenant je suis sûr à 80% qu'ils arriveront à résoudre le problème. Et du coup, ça m'a fait réfléchir. J'adore étudier ces moments de l'histoire américaine quand il y a ces folies de colère partisane, que l'économie est sur le bord de l'effondrement total.
Beide partijen moeten eruit zien te komen maar geen van beiden wil gezien worden als de eerste die het oplost. Geen van beide partijen heeft er voordeel bij om het één seconde vroeger op te lossen dan nodig. In december ga je boze onderhandelingen zien, onderhandelingen die afbreken, tel
efoongesprekken die niet goed verlopen, mensen die zeggen dat er helemaal niets gebeurt en ergens rond Kerstmis of Nieuwjaar gaan we horen dat ineens alles is op
gelost. Da ...[+++]t was een paar maanden geleden. Hij zei dat hij er 98 % zeker van was dat ze het zouden oplossen. en vandaag kreeg ik een e-mail waarin hij zei dat hij nu voor 80 % zeker was dat ze het gingen oplossen. Dat zette me aan het denken. Ik hou van die momenten in de Amerikaanse geschiedenis van hevige partijdiscussies, waarbij de economie op de rand van de totale instorting staat. Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie
, sur l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de
commerce, en étant certaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n’y était arrivé, je suis allé chez ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa
...[+++]dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf,
zoals 9 of 10 jaar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote
wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het
niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze
...[+++] vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen. Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.♫ T
e souviens-tu quand nous allions ♫ ♫ sur la colline aux cerf-volants ♫ ♫ Ces nuits d'été si
tranquilles♫ ♫ avec toute la ville
à nos pieds ♫ ♫ et toutes nos vies devant nous ♫ ♫ avant que les mots cruels et stupides ♫ ♫ne soient cruellement et stupid
ement prononcés ♫ ♫ Certaines nuits je pense à toi ♫ ♫ et je monte ♫ ♫ sur la
...[+++] colline aux cerf-volants ♫ ♫ emmitouflée pour me protéger de l'hiver ♫ ♫ et quelque part dans la ville qui s'étend à mes pieds ♫ ♫ tu dors dans ton lit ♫ ♫ et je me demande s'il arrive que pour un bref instant ♫ ♫ je m'immisce dans tes rêves de temps en temps ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Mon amour fou d'été ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Les années qui passent ont-elles été clémentes? ♫ ♫ Et penses-tu à moi de temps en temps ♫ ♫ sur la colline aux cerf-volants? ♫ ♫ Oh, je prie pour qu'un jour ça t'arrive... ♫ ♫ Nous ne dirons pas un mot ♫ ♫ Ce sera inutile ♫ ♫ Parfois il vaut mieux le silence ♫ ♫ Nous resterons là dans le soir tranquille ♫ ♫ et murmurerons nos adieux à la solitude ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Mon amour fou d'été ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Penses-tu à moi de temps en temps? ♫ ♫ Et t'arrive-t-il de monter sur la colline ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Mon amour fou d'été ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Les années qui passent ont-elles été clémentes? ♫ ♫ Et t'arrive-t-il de monter sur la colline ♫ ♫ aux cerf-volants? ♫ ♫ Aux cerf-volants ... ♫ ♫ Où es-tu à présent? Où es-tu à présent? ♫ ♫ Où es-tu à présent? ♫ ♫ Aux cerf-volants ... ♫ (Applaudissements) Merci. Merci beaucoup.
♫
Weet je nog, toen we ♫ ♫ naar Kiteflyer's Hill trokken? ♫ ♫ Die zomernachten, zo stil. ♫ ♫ Onder ons de hele stad ♫ ♫ en voor ons ons hele leven, ♫ ♫ voor wrede en dwaze woorden ♫ ♫ wreed en dwaas gezegd werden. ♫ ♫ Er zijn nachten dat ik aan je denk. ♫ ♫ Dan trek ik ♫ ♫ naar Kiteflyer's Hill, ♫ ♫ goed ingepakt tegen de winterkou. ♫ ♫ En ergens in de stad, beneden, ♫ ♫ lig jij in je bed te slapen. ♫ ♫ I
k vraag me af of ik soms even ♫ ♫ in je dromen kom geslopen, af en toe. ♫ ♫ Waar ben je nu? ♫ ♫ Mijn wilde zome
...[+++]rliefde, ♫ ♫ waar ben je nu? ♫ ♫ Zijn de jaren mild voor je geweest? ♫ ♫ En denk je soms aan mij, ♫ ♫ boven op Kiteflyer's Hill? ♫ ♫ Ik bid dat je dat ooit zal doen. ♫ ♫ We zullen geen woord zeggen. ♫ ♫ Dat zal niet nodig zijn. ♫ ♫ Soms is stilte het beste. ♫ ♫ We zullen gewoon stil de avond ingaan ♫ ♫ en de eenzaamheid vaarwel toefluisteren. ♫ ♫ Waar ben je nu? ♫ ♫ Mijn wilde zomerliefde, ♫ ♫ waar ben je nu? ♫ ♫ Denk je soms aan mij? ♫ ♫ En waag je ooit die klim? ♫ ♫ Waar ben je nu? ♫ ♫ Mijn wilde zomerliefde, ♫ ♫waar ben je nu? ♫ ♫ Zijn de jaren mild geweest? ♫ ♫ En waag je ooit die klim ♫ ♫ naar Kiteflyer's Hill? ♫ ♫ Kiteflyer's ... ♫ ♫ Waar ben je nu? Waar ben je nu? ♫ ♫ Waar ben je nu? ♫ ♫ Kiteflyer's ... ♫ (Applaus) Gracias. Zeer hartelijk dank.Il n'y a pas d
e lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simple
...[+++]s ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Qu'est-ce q
ui rend le présent, plus particulièrement les bons moments du présent, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé, c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les mei
lleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent d
e séquence ...[+++]s plates, nous verrouillons les moments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, en vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijk
e momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest bete
kenisvolle momenten vast ...[+++], als capabele redacteuren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een
redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveel
heid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).
(Applaudissements) Oh, oh, OK, on s'arrête. Étrange, personne ne danse -- il n'y a que 2 personnes. Je pense qu
e c'est gênant pour tout le monde. DH: Le juge français -- BF: Encor
e une chose. DH: Le juge français a mis un 5.2. (
Rires) BF: Eh bien, vous savez -- DH: On y va. -- BF: Oui
, un nouveau numéro arrive. DH: Raconte-leur n ...[+++]otre biographie et tout ça. BF: Oui, certains d'entre vous y ont pu lire que nous avions gagné deux championnats du monde de jonglage. Et croyez-le ou non, vous ne gagnez pas des compétitions de jonglage en faisant des trucs avec des fouets ou des shakers. Nous allons vous montrer maintenant un extrait d'un numéro que nous avons utilisé pour éclipser toute la concurrence. DH: C'est vrai.
(Applaus) Wow, wow, oké, stop. Vreemd, niemand die danst -- we zijn gewoon twee kerels die dit doen. Ik denk dat dat ongemakkelijk is voor iedereen. DH: Het Franse
jurylid -- BF: Nog snel één ding. DH: Het Franse jurylid geeft het een 5.2. (Gelach) BF: Wel, weet je -- DH: Hier nog een -- BF: Ja, nog een erbij. DH: Vertel hen over onze biogr
afie en zo. BF: Ja, sommigen lazen in onze biografie misschien dat we twee wereldtitels in jongleren hebben. En geloof het of niet, je wint geen wereldkampioenschap jongleren door dingen te doen met
...[+++] zwepen of plastic bekers. We gaan jullie nu een stuk tonen uit een routine die we gebruikten om de jongleerteam concurrentie uit te schakelen. DH: Da's juist.J'ai passé b
eaucoup de temps en Inde, là-bas, tu es élevé avec ce sentiment qu'on est un être spirituel se trouvant être
un corps physique. Nous, les Occidentaux som
mes plus centrés sur le corps physique,
puis, à partir d'un certain âge, quand on a de la bouteille, on commence à s'int
éresser à l'esprit. Mais ...[+++] si vous êtes déjà allés au musée de Gandhi, à Delhi, vous avez vu ce qui est écrit au-dessus de la porte, et ce fut d'ailleurs une réponse de Gandhi à la question d'un journaliste. Gandhi montait dans un train quand le journaliste l'a interpelé : «Gandhi, Gandhi, quel est votre message au monde ? » Gandhi se retourna et dit : « Ma vie. Ma vie est mon message. » Et votre vie aussi est un message. Peut-être pas aussi grand que celui de Gandhi - en tout cas pas le mien - mais votre vie doit être votre message. Sinon, pourquoi sommes-nous ici ?
I
k vertoef vaak in India en in India wordt je grootgebracht vanuit het perspectief dat je een spirituee
l wezen bent dat te gast is in een fysiek lichaam, terwijl we in het Westen veel meer uitgaan van ons fysieke lichaam en pas als we oud en rijp genoeg worden, krijgen we interesse voor de
ziel. Maar, als je ooit in het Gandhi-museum in Delhi bent geweest, zul je weten dat er deze uitspraak boven de deur hangt, een uitspraak die feitelijk een antwoord
...[+++]was van Gandhi op de vraag van een journalist. Gandhi stapte op de trein en een journalist riep hem na: Gandhiji, Gandhiji, wat heb je de wereld te zeggen? waarop Gandhi zich omdraaide en zei: Mijn leven, mijn leven is alles wat ik heb te zeggen. Datzelfde geldt voor jouw leven. Misschien met niet zoveel impact als dat van Gandhi -- het mijne zeker niet -- maar je leven moet je statement zijn. Waarom zou je anders hier zijn?Quelque chose d'intéressant à propos du passé c'est que l'on ne peut pas voir, en particulier, mon fils me posait la question l'autre jour, il m'a dit, papa, tu te souviens comment j'étais quand j'avais 2 ans ? J'ai dit Oui . Et il a dit Pourquoi moi je ne peux pas ? N'est ce pas extraordinaire ? On ne peut pas se souvenir de ce qui nous est arrivé avant l'âge de deux ou trois ans. Ce qui est une super nouvelle pour les psychanalystes. Car sans ça ils n'auraient plus de travail. Car c'est à ce moment-là que tout se passe (Rires) tout ce qui fait qui nous sommes.
Een van de interessante dingen over het verleden is dat je één stuk in het bijzonder niet kunt zien. Mijn zoon vroeg me dit ooit: Papa, kan je je nog herinneren hoe ik eruitzag toen ik twee was? Ik zei: Ja. En hij zei: Waarom ik niet? Is dat niet buitengewoon? Jullie kunnen zich niet herinneren wat er met je gebeurd is voor de leeftijd van twee of drie. Dat is goed nieuws voor psychoanalytici. Omdat zij anders zonder werk zouden zitten. Want dat is waar alle dingen gebeuren -- (Gelach) die je maken tot je wie je bent.
Tu viens avec lui. » Harold et moi arrivons à New York. On est sur notre trente-et-un. On a l'air d'un sou neuf. On va vers la réceptionniste et on lui dit : «Nous sommes là pour le déjeuner. » Elle nous fait signe de la suivre. On marche à travers une série de corridors et tout à coup on se retrouve dans une pièce austère, elle nous regarde alors et dit : « Où sont vos uniformes ? » Juste à ce moment, mon amie entre en trombe. Elle devient toute pâle.
Jij mag ook komen. Harold en ik komen aan in New York. We hebben ons beste pak aan. We waren echt een plaatje. We komen bij de receptioniste en zeggen: We zijn hier voor de lunch. Ze zegt dat we haar moeten volgen. We lopen door een hoop gangen en opeens staan we daar, in een lege kamer. Ze kijkt naar ons en zegt: Waar is jullie uniform? Precies op dat moment komt mijn vriendin binnen. Ze trekt wit weg.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous ne sommes pas du tout certaines que tu vas y arriver ->
Date index: 2022-11-21