Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "m'ont amené à penser que nous pouvons en fait " (Frans → Nederlands) :
Ils peuvent paraitre primitifs, mais sur la façon d'aborder le problème et de les connecter, l'histoire de Un Portable par Enfant , et l'expérience en Éthiopie, m'ont amené à penser que nous pouvons en fait y arriver en très peu de temps.
Misschien leven ze primitief, maar de manier waarop je ze kunt benaderen en aan kunt sluiten, de ervaringen met One Laptop per Child, en het experiment in Ethiopië, hebben gezorgd dat ik geloof dat we dit in erg korte tijd kunnen doen.
Et nous pouvons en fait isoler seulement les mots - je les appelle les secrets - et nous pouvons les amener à former une liste alphabétique.
We kunnen de woorden isoleren -- ik noem ze geheimen -- en zo kunnen we alfabetische lijsten maken.
Ils ont des ruches sur le toit de leur opéra depuis de nombreuses années, et c'est ce qui a poussé les gens à penser, « Ouah, nous pouvons le faire et nous devrions le faire. » A Londres et en Europe aussi, dans l'ensemble, ils sont très avancés dans l'utilisation des toits verts et dans l'intégration des ruches, et je vais vous montrer une note de fin.
Zij hebben al jaren korven op het dak van hun opera Daardoor gingen mensen denken: Wow, we kunnen dit en we moeten dit doen. Ook in Londen en overal in Europa zijn ze sterk gevorderd in het gebruik van groene daken en het integreren van bijenkorven. Ik zal je een hier een eindbeeld laten zien.
Il ne s'agit pas d'une théorie. En fait, nous sommes la première génération confrontée à regarder en face la maladie et l'extrême pauvreté, à voir l'Afrique et à dire ceci et à le penser. Nous ne pouvons pas laisser faire ça.
Het is geen theorie. Feit is dat onze generatie de eerste is, die ziekte en extreme armoede kan aankijken, naar Afrika kan kijken, dit zeggen en het menen. We hoeven dit niet te pikken.
Et ce que nous avons découvert c'est qu'en utilisant une partie du champignon que vous n'avez probablement jamais vue -- analogue à la structure de ses racines ; on l'appelle le mycélium -- nous pouvons en fait cultiver des matériaux qui ont beaucoup des mêmes propriétés que les plastiques conventionnels.
Wij hebben ontdekt dat door een deel van de paddenstoel te gebruiken dat je nooit hebt gezien -- het lijkt op de wortelstructuur, het heet mycelium -- we materiaal kunnen kweken dat veel van de eigenschappen van conventionele synthetische materialen heeft.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la
laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit ...[+++] : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis
geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn
...[+++]gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... J
e me posais donc toujours cette question : « Com
ment pourrions-nous amener plus d'enfants à aimer apprendre?
» Étonnamment, une fois, à l'église, alors que je n'avais vraiment pas envie d'être là et que j'étais à l'arrière de la salle concentré dans mes problèmes de maths, J'ai entendu cet homme di
re ceci : « Si nous pouvons ...[+++] amener les enfants à participer à cette manifestation pacifique, ici, à Birmingham, nous pouvons montrer à l'Amérique que même les enfants savent la différence entre le bien et le mal et que les enfants tiennent vraiment à cœur d'avoir la meilleure éducation possible. » J'ai levé les yeux et dit : « Qui est cet homme ? » Ils ont dit que son nom était Dr Martin Luther King.
Daarom bleef ik me afvr
agen: Hoe kunnen we meer kinderen liefde voor het studeren bijbrengen? Verbazingwe
kkend genoeg was ik eens in de kerk. Erg tegen mijn zin. Ik doodde de tijd met het oplossen van wiskundevraagstukken. Ik hoorde een man zeggen: Als we de kinderen zover krijgen dat ze deelnemen aan deze vreedzame demonstratie hier in Birmingham, dan kunnen we Amerika laten zien dat zelfs kinderen het verschil tussen goed en kwaad kennen en dat kinderen echt de best mogelijke opleiding willen krijgen. Ik keek op en zei: Wie is die m
...[+++]an? Ze zeiden dat het Dr. Martin Luther King was.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout c
e que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animau
x, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vi
...[+++]e et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van
dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag o
...[+++]ntdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... Et c'est important de reconnaitre que les femmes ont toujours besoin d'aide à l'écol
e, que les salaires sont toujours significativement inférieurs, même lorsque cela est contrôlé, et que les filles n'ont pas arrêté de lutter en maths et en sciences pendant des années. Tout cela est
vrai. Rien de cela nous dispense de faire attention aux besoins de l'alphabétisation de nos garçons entre trois et 13 ans. Et alors nous de
vrions le faire. En fait, ce qu'on devrait f ...[+++]aire c'est prendre une page de leur programme, parce que les initiatives et programmes qui ont été mis en place pour les femmes en sciences, ingénierie et mathématiques sont fantastiques. Elles ont été très efficaces pour les filles dans ce genre de situations. Et nous devons penser à la façon qui nous permettrait de faire la même chose pour les garçons en jeune âge. Même chez ceux plus âgés, on se rend compte qu'il y a toujours un problème. Quand on observe les universités, 60 pour cent des licences sont attribuées aux femmes de nos jours, ce qui représente un changement conséquent. Et en fait, l'administration au sein de l'université n'est pas très à l'aise à l'idée de savoir que nous approchons des 70 pour cent de population féminine dans les universités. Cela rend l'administration universitaire très nerveuse, parce que les filles ne veulent pas fréquenter des écoles où il n'y a pas de garçons.
En het is belangrijk dat we erkennen dat vrouwen nog steeds hulp nodig hebben op school, dat salarissen nog steeds een stuk lager zijn, zelfs als ze gecorrigeerd worden naar het soort baan, en dat meisjes al jaren blijven worstelen met wiskunde en wetenschap. Dat klopt allemaal. Niets daarvan weerhoudt ons om aandacht te schenken aan d
e geletterdheid van onze jongens tussen drie en 13 jaar
. Dat moeten we dus doen. Wat we in feite zouden moeten doen is een pagina te nemen uit hun draaiboek, want de initiatieven en
...[+++]programma's die opgestart zijn voor vrouwen in wetenschap en techniek en wiskunde zijn fantastisch. Die hebben veel goeds gedaan voor meisjes in die situatie. En we moeten nadenken over hoe we dat ook voor jongens voor elkaar krijgen in hun jonge jaren. Zelfs als ze ouder zijn, zien we dat er nog steeds een probleem bestaat. Als we kijken naar de universiteiten gaan 60 procent van de bachelordiploma's nu naar vrouwen , wat een veelzeggende verschuiving is. In feite voelen universiteitsbestuurders zich wat ongemakkelijk bij het idee dat we dichtbij de 70 procent vrouwen op universiteiten komen. Dat maakt universiteitsbestuurders erg zenuwachtig, want meisjes willen niet naar scholen waar geen jongens zijn.Je précise ceci car il est important de localiser cette pratique dans le temps, de considérer l'année 1968, dans l'incroyable mom
ent historique dans lequel el
le se trouve, et de penser à l'arche qui s'est construite depuis, de penser aux op
portunités qui nous sont données aujourd'hui, et pensez à ce musée, qui émergea à la suite d'une période de grande protestation, une protestation qui concernait surtout l'étude de l'histoire ains
...[+++]i que l'héritage d'importants artistes afro-américains fait à l'histoire de l'art du pays tels que Jacob Lawrence, Norman Lewis, Romare Beardon. Et puis, bien sûr, cela nous amène à aujourd'hui. En 1975, Mohammed Ali a donné une conférence à l'université d'Harvard. Suite à cette conférence, un étudiant s'est levé et lui a dit, Donnez-nous un poème Ce à quoi Mohammed Ali a répondu: Moi, Nous Une déclaration profonde à propos de la place de l'individu et de la communauté,
Ik vermeld dit omdat het belangrijk is deze praktijk in de geschiedenis te plaatsen, te kijken naar 1968, het ongel
ofelijk historische moment dat het is, en te denken aan de boog van gebeurtenissen sedertdien, aan de mogelijkheden waarin we vandaag mogen staan. Stel je voor dat dit museum voortkwam uit een moment van groot protest
, en dat het zozeer gaat over het onderzoeken van de geschiedenis en de nalatenschap van belangrijke zwarte kunstenaars aan de kunstgeschiedenis van dit land, zoals Jacob Lawrence, Norman Lewis, Romare Beardo
...[+++]n. En dan, natuurlijk, terugkomen naar vandaag. In 1975 gaf Mohammed Ali een lezing aan de Harvard-universiteit. Na zijn lezing stond een student op en zei: Geef ons een gedicht . Mohammed Ali zei: Ik, Wij . Een veelbetekenende uitspraak over het individu en de gemeenschap. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
m'ont amené à penser que nous pouvons en fait ->
Date index: 2021-12-13