Vertaling van "l'histoire de vies humaines inhabituelles " (Frans → Nederlands) :

Ryan Lobo a parcouru le monde, en prenant des photos qui racontent l'histoire de vies humaines inhabituelles. Dans cette présentation envoûtante, il restitue des sujets de controverse avec empathie, et nous voyons ainsi la douleur d'un criminel de guerre libanais, la force tranquille des femmes de l'ONU et la persévérance des pompiers dépréciés de New Delhi.
Ryan Lobo heeft over de wereld gereisd en foto's gemaakt die verhalen vertellen van ongewone menselijke levens. In deze indringende talk plaatst hij kaders van medeleven om controversiële onderwerpen, zodat we de pijn zien van een Liberische oorlogscrimineel, de kalme kracht van vrouwelijke V.N.vredestroepen en de volharding van Delhi's ondergewaardeerde brandweermannen.

En conséquence de quoi, je pense que la plupart des personnes présentes ici, pense que la science ne pourra jamais répondre aux questions les plus importantes de la vie humaine, telles que : Dans quel but doit-on vivre? Dans quel but peut-on se sacrifier? Qu’est-ce qui constitue une bonne vie? Je vais donc défendre l’idée qu’il s’agit là d’une illusion et que la séparation entre science et valeurs humaines est une illusion et, en fait, cette illusion est particulièrement dangereuse à ce moment de notre histoire. On entend souvent dire que la science ne peut nous aider à fonder des valeurs humaines et une morale car la science ne traite que des faits et les faits et les valeurs semblent appartenir à des sphères différentes.
Het gevolg is dat de meeste mensen, ook hier, denken dat de wetenschap geen antwoord heeft op de belangrijkste vragen in het menselijke leven. Wat is het waard om voor te leven? Wat is het waard om ervoor te sterven? Wat is een goed leven? Volgens mij is dat onderscheid tussen wetenschap en menselijke waarden een illusie. Een behoorlijk gevaarlijke illusie op dit moment in de menselijke geschiedenis. Het is vaak gezegd dat wetenschap geen basis kan geven voor menselijke waarden omdat wetenschap zich richt op feiten. Feiten en waarden lijken tot verschillende werelden te behoren.

Robots et algorithmes sont en train de devenir compétents en matière de construction automobile, de rédaction d'article ou encore de traduction - des tâches qui étaient jusque-là réservées aux humains. Si bien, qu'allons-nous faire pour gagner notre vie ? Andrew MacAfee utilise des données des plus récentes pour affirmer la chose suivante : nous n'avons encore rien vu. Se penchant sur la longue histoire des civilisations humaines, il parvient à une conclusion surprenante et partage une vision futuriste palpitante.
Robots en algoritmen worden steeds beter in banen als het maken van auto's, het schrijven van artikelen, het vertalen - banen waar we ooit een mens voor nodig hadden. Wat voor werk zullen mensen dan gaan doen? Andrew McAfee overloopt recente arbeidsgegevens en zegt: We staan nog maar aan het begin. Maar dan kijkt hij terug op de grote geschiedenis en komt met een verrassende en zelfs spannende kijk op wat we kunnen verwachten. (Gefilmd TEDxBoston.)

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...

Pendant des années, le Sergent Kevin Brigss a eu un travail sombre, inhabituel et parfois étrangement gratifiant : il patrouillait la partie sud du Golden Gate Bridge à San Francisco, un site populaire pour les tentatives de suicide. Dans cette présentation très personnelle, Briggs nous invite à la réflexion en partageant les histoires des personnes auxquelles il avait parlé - et qu'il avait écoutées - alors qu'elles se tenaient au bord de leur vie. Il donne des conseils puissants à ceux dont des proches ont déjà envisagé le suicide.
Vele jaren lang had sergeant Kevin Briggs een duistere, ongebruikelijke en soms vreemd dankbare taak: hij patrouilleerde de zuidkant van San Francisco's Golden Gate Bridge, een populaire lokatie voor zelfmoordpogingen. In een ontnuchterend, diep persoonlijk gesprek deelt Briggs verhalen van de mensen met wie hij sprak - en naar wie hij luisterde - staande op de rand van het leven. Hij geeft een krachtig advies aan mensen met dierbaren die misschien zelfmoord overwegen .

Les marionnettes essayent toujours d'être en vie , explique Adrian Kohler de la Handspring Puppet Company, une troupe d'acteurs humains et de bois glorieusement ambitieuse . À partir de l'histoire de la patte subtile d'une hyène, les marionnettistes Kohler et Basil Jones racontent l'histoire de leur dernier étonnement : le merveilleux Joey , le cheval de guerre, qui a l'air d'être vivant, qui trotte (et galope) de manière convaincante sur la scène TED.
Marionetten moeten altijd trachten tot leven te komen, zegt Adrian Kohler van de Handspring Puppet Company , een beroemd en ambitieus toneelgezelschap met zowel menselijke als houten acteurs. Na het sprookje over de vernuftige poot van een hyena, werken de marionettenspelers Kohler en Basil Jones toe naar het verhaal van hun nieuwste verbazingwekkende vinding: de wonderlijk levensechte Joey, het Oorlogspaard (War Horse), die met overtuiging over het TED-podium draaft (en galoppeert).

Et les histoires qui ont été tirées de sa vie constituent l'un des joyaux de la couronne d'histoires et d'expériences humaines où on trouve tant d'anciens esclaves.
De verhalen die over zijn leven zijn vastgelegd zijn een van de pronkstukken van geschiedverhalen van persoonlijke ervaringen gevuld met ex-slaven.

Sunitha Krishnan a voué sa vie à libérer des femmes et des enfants de l'esclavage sexuel, un marché mondial de plusieurs millions de dollars. Dans cette courageuse conférence, elle raconte trois histoires très fortes, ainsi que la sienne propre, et appelle à une approche plus humaine, pour aider ces jeunes victimes à reconstruire leur vie.
Sunitha Krishnan heeft haar leven gewijd aan het bevrijden van vrouwen en kinderen uit seksuele slavernij, een wereldwijde markt van vele miljoenen dollars. In deze moedige voordracht vertelt ze drie indrukwekkende verhalen, evenals haar eigen verhaal, en doet ze een oproep voor een menselijkere benadering bij het helpen van deze jonge slachtoffers met het opnieuw opbouwen van hun leven.

Nous voulons tous avoir un but dans la vie, mais par où commencer ? Dans ce discours lumineux et de grande portée, Jacqueline Novogratz nous présente des personnes qu'elle a rencontrées dans son travail sur le « capital patient » — des personnes qui se sont plongées dans une cause, dans une communauté, dans une passion pour la justice. Ces histoires humaines véhiculent de puissants moments d'inspiration.
We willen allemaal een leven met een doel hebben, maar hoe begin je daaraan? In deze heldere, veelomvattende voordracht laat Jacqueline Novogratz ons kennismaken met mensen die zij ontmoet bij haar werk met geduldig kapitaal - mensen die zich hebben ingezet voor een zaak, een gemeenschap, een passie voor gerechtigheid. Deze menselijke verhalen zijn een machtige bron van inspiratie.

Cette image donne à réfléchir quand on s’aperçoit que nous, les humains, nous avons la responsabilité de la vie sur Terre, nous sommes comme les dieux capricieux des anciens mythes grecques, qui jouent avec la vie, et avec peu de sagesse dans l'histoire.
dit is een ontnuchterend beeld als je bedenkt dat wij, mensen, het leven op aarde beheren. We zijn net als de grillige goden van de oude Griekse mythen. We spelen met het leven - en niet met erg veel wijsheid.