Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «l'argent qu'il était » (Français → Néerlandais) :
Il est devenu un altruiste efficace quand il a calculé qu'avec l'argent qu'il était supposé gagner tout au long de sa carrière, une carrière universitaire, il pourrait donner assez pour guérir 80000 personnes de la cécité dans les pays en développement tout en gardant assez d'argent pour continuer à vivre tout à fait correctement.
Hij werd een effectieve altruïst toen hij berekende dat met het geld dat hij waarschijnlijk ging verdienen gedurende zijn academische carrière, hij genoeg kon doneren om 80.000 mensen van blindheid te genezen in ontwikkelingslanden en nog steeds genoeg zou overhouden voor een prima levensstandaard.
Pour cela, il faut remonter à une époque qui a précédé le crack, au début des années 80, et adopter le point de vue d’un chef de gang. Être chef de g
ang dans une cité n’était pas une mauvaise affaire au milieu des années 80. Au début des années 80, pourrait-on dire. On avait alors beaucoup de pouvoir, on pouvait tabasser du monde, on avait beaucoup de prestige, beaucoup de respect. Mais
il n’y avait pas d’argent, n’est-ce pas ? Les gangs n’avaient pas de moyen de se faire de l’argent. Et on ne pouvait pas demander une cotisation aux m
...[+++]embres du gang parce que ces membres n’avaient pas d’argent. On ne pouvait pas vraiment se faire de l’argent en vendant de la marijuana. Il s’avère que la marijuana ne rapporte pas grand chose. On ne s’enrichit pas à vendre de la marijuana. On ne pouvait pas vendre de la cocaïne. Vous savez, la cocaïne est un bon produit -- la cocaïne en poudre -- mais il faut connaître de riches blancs. Et la plupart des gangs des cités ne connaissaient pas de riches blancs ; ils ne pouvaient pas vendre à ce marché. On ne pouvait pas se contenter non plus de la délinquance. Il s’avère que la délinquance est une très mauvaise source de revenus. Et donc, en tant que chef de gang, on avait, vous voyez, du pouvoir. C’est une vie assez agréable. Mais le problème c’est qu’on se retrouvait à vivre chez sa mère.
En om dat te doen moet je terug gaan in de tijd van voor de opkomst van c
rack-cocaïne, begin jaren '80, en er naar kijken vanuit het perspectief van de leider van een bende. Het was zo slecht nog niet om leider te zijn van een bende in het midden van de jaren '80, aan het begin van de jaren '80. Je had veel macht en kon mensen in elkaar slaan, je had veel prestige en respect. Maar er was geen droog brood mee te verdienen. Er was geen manier voor de bende om geld te verdienen. En ze konden geen geld van de bendeleden vragen, want de mensen in de bende hadden geen geld. Je kon niet echt geld verdienen met de verkoop van marihuana. Het blee
...[+++]k dat marihuana te goedkoop was. Je kunt niet rijk worden van het verkopen van marihuana. Je kon geen cocaïne verkopen. Cocaïne is een fantastisch product, cocaïne in poedervorm, maar je moest rijke, blanke mensen kennen. En de meeste binnenstedelijke bendeleden kenden gaan rijke blanken, dus ze konden het niet in die markt verkopen. En kleine criminaliteit was ook niet echt een mogelijkheid. Het blijkt dat kleine criminaliteit een verschrikkelijke manier is om geld te verdienen. Het resultaat was dus, dat je als bendeleider macht had. Dat is niet zo'n slecht leven. Maar uiteindelijk was het wel zo dat je bij je moeder thuis woonde.Je donnais de
mon temps et de mon argent. Je donnais quand les solutions étaient en solde. Une tasse de café pour sauver la vie d’un enfant. Qui peut rétorquer à ça?
Je donnais quand c’était difficile à éviter. et je donnais quand les émotions négatives devenaient si fortes que je donnais pour soulager ma propre souffrance, pas celle d’un autre. A dire vrai, je donnais avec une intention ni animée d’espoir, ni d’une envie d’aider, ni de générosité. C’était devenu une transaction pour moi, une sorte de marché. J’achetais quelquechose.
...[+++]J’achetais le droit de continuer ma journée en toute tranquilité sans être dérangée par ces mauvaises nouvelles.
Ik gaf mijn tijd en mijn geld. Ik gaf als er
oplossingen te koop waren. Voor de prijs van een kopje koffie kon ik een kind redden, toch. Wie geeft me daarin ongelijk? Ik gaf als ik voor het blok stond, als het moeilijk te vermijden was, en ik gaf als ik voldoende negatieve gevoelens had opgebouwd om mijn eigen lijden te verlichten, niet dat van iemand anders. Om eerlijk te zijn, gaf ik daarom, niet uit een oorspronkelijk gevoel van hoop en opwinding om te helpen en uit gulheid. Het werd een transactie voor mij, werd een soort handel. Ik kocht iets. Ik kocht mijn recht om verder te gaan met mijn dag en niet meer geplaagd te worden door di
...[+++]t slechte nieuws.On ne comptait pas gagner de l'argent avec ça, ce qui était sage, car ce n'est pas en étant journaliste qu'on fait de l'argent.
We wilden er geen geld mee verdienen, wat slim was, omdat je niet moet hopen om nu met journalistiek geld te verdienen.
Le fonds géant serait vide au départ, il émet quelques titres, et quelques actions, et c'est ce qui gén
ère du capital. Cet argent est alors utilisé pour acheter le portefeuille de médicaments. Ils commencent le parcours à travers le processus d'approbation, et à chaque étape de passée, ils prennent de la valeur. La plupart n'arrivent pas au bout, mais un petit nombre oui. Vous pouvez vendre ceux qui ont pris de la valeur, ce faisant vous obtenez l'argent pour payer les intérêts des obligations, mais aussi pour financer le prochain tour d'essais cliniques. C'est presque de l'autofinancement. Vous faites ça au cours de l'opération, une foi
...[+++]s le tout terminé vous liquidez le portefeuille, remboursez les obligations, et vous pouvez offrir un retour aux détenteurs d'actions. C'était notre théorie, nous en avons discuté, fait une série d'expériences, puis nous nous sommes dit : essayons !
Stel dat je met
een leeg megafonds begint, het geeft wat obligaties en wat aandelen uit en dat genereert cashflow. Die wordt gebruikt om die grote portefeuille aan stoffen aan te leggen. Deze stoffen doorlopen dan dat goedkeuringsproces. Na elke fase van goedkeuring neemt hun waarde toe. De meeste zullen het niet halen, maar enkele wel. Van degenen die in waarde stijgen, kan je er enkele verkopen. Met dat geld kan je de rente op deze obligaties inlossen, maar ook de volgende reeks proeven financieren. Het is bijna zelfbedruipend. Je doet dat tijdens de loop van de transactie, en aan het einde liquideer je de portefeuille, betaalt de obli
...[+++]gaties terug en keert de aandeelhouders hun winst uit. Dat was de theorie. We praatten er een tijdje over en deden wat experimenten. Daarna gingen we het echt uittesten.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive
». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en st
rategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Adam Smith parle de l'Amérique du 18ème siècle, où toute manifestation ostentatoire de richesse était bannie. C'était un frein à l'économie en Nouvelle-Angleterre, parce que même les fermiers riches ne pouvaient trouver de quoi dépenser leur argent sans risquer la réprobation de leurs voisins.
Adam Smith heeft het over het 18e eeuwse Amerika waar het verbod op het uiterlijk vertoon van welvaart zo groot was, dat het bijna de economie van New England blokkeerde. Zelfs rijke boeren vonden niets om hun geld aan uit te geven, zonder daarmee het misnoegen van hun buren op de hals te halen.
Les Caribéens arrivaient avec un plan de 5 ans : trav
ailler, gagner de l'argent, puis rentrer. Mais les 5 ans devinrent 10, puis 15 et avant de réaliser, tu changes le papier-peint et c'est quand tu sais que tu vas rester. Bien que ça reste toujours temporaire, pour nos parents, nous, enfants, savions que le jeu avait pris fin. Je pense qu'ils avaient l'impression qu'ils ne pourraient pas continuer avec les idéaux de la vie qu'ils atte
ndaient. La réalité était autre. Et aussi, c'était la vraie réalité d'essayer de m'éduquer. Ayant com
...[+++]mencé le processus, mon père ne continua pas.
Mensen kwamen uit de Caraïben met een vijfjarenplan: ze gingen werken, geld verdienen en dan terug. Maar vijf jaar werd 10 jaar, en 10 jaar werd 15 jaar. Voordat je het weet, plak je nieuw behang op de muur en op dat moment weet je dat je hier blijft. Onze ouders voelden nog steeds een soort van tijdelijkheid maar wij kinderen wisten dat het menens was. Ik denk dat ze het gevoel hadden dat ze niet verder aan de idealen konden bouwen van het leven dat ze in gedachten hadden. De realiteit was heel anders. En dat gold ook voor die realiteit van mijn opvoeding. Mijn vader begon dat proces, maar maakte het niet af.
Et comme beaucoup de familles Africaines, mes parents ne pouvaient jamais mettre de l'argent de côté car ils devaient soutenir financierement leurs frères et soeurs, cousins, leurs parents et tout était toujours risqué.
Zoals veel Afrikaanse families konden mijn ouders niet sparen, want ze steunden broers, zussen, neven, nichten en hun ouders. Dingen waren altijd onzeker.
Cela disait, L'argent me rends très heureux. Et un de mes amis en Autriche était si, se sentait si désolé pour moi qu'il a convaincu le plus grand propriétaire de casino à Linz d'envelopper son bâtiment.
Er stond, Geld maakt maakt me gelukkig. En een vriend van mij in Oostenrijk was zo, had zo medelijden met me dat hij de grootste casino-eigenaar in Linz overtuigde om ons zijn gebouw te laten inpakken.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
l'argent qu'il était ->
Date index: 2023-11-13