Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "jours m'a fait " (Frans → Nederlands) :
On entend dire que les abeilles disparaissent. Mais quelle est la cause de cette vulnérabilité des abeilles ? Le photographe Anand Varma a élevé des abeilles dans son jardin, devant une caméra, pour en avoir une vue rapprochée. Ce projet pour National Geographic jette un regard lyrique dans
une ruche, et nous fait découvrir l'une des plus grandes menaces pesant sur sa santé: un type d'acarien s'en prenant aux abeilles immatures dur
ant les 21 premiers jours de leur vie. Avec ses incroyables images, mises en musique par Magik*Magik Orch
...[+++]estra, Varma montre le problème... et ce qui est fait pour y remédier.
(Cette conférence fait partie d'une session à TED2015, commisaire invité: Pop-Up Magazine: popupmagazine.com or @popupmag on Twitter.)
Men hoort over het verdwijnen van bijen. Wat maakt bijenvolken dan zo kwetsbaar? Fotograaf Anand Varma teelde bijen in zijn achtertuin - voor zijn camera - om ze van dichtbij te kunnen zien. Dit project voor National Geographic geeft een gepassioneerd kijkje in een bijenvolk en onthult een van zijn grootste gezondheidsbedreigingen, een mijt die het gemunt heeft op de babybij in zij
n eerste 21 dagen. Met zijn prachtige beelden - met muziek eronder van Magik*Magik Orchestra - toont Varma het probleem... en wat er aan wordt gedaan. (Deze Talk was onderdeel van een sessie op TED2015 met gast-curator Pop-Up Magazine: popupmagazine.com of @pop
...[+++]upmag op Twitter.)J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné u
ne mission de trois jours pour photographier des enfants amérasiens - des enfants qui avaient été engendrés par les GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amérasiens avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfants dans différents pays, et comme beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujours espoir que, une fois mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet sur une situation au lieu de s
...[+++]implement la documenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
Ik ben vele jaren fotograaf geweest. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een
driedaagse opdracht om Ameraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk invloed hebben op de situatie, in plaats van slechts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontev
...[+++]reden met het artikel dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.Ensuite, deux mois se transforment en un mois, qui se transforme en deux semaines. Et un jour, je me
réveille avec trois jours avant la date limite, en n'ayant toujours pas écri
t un mot. Donc j'ai fait la seule chose que je pouvais : j'ai écrit 90 pages en 72 heures, avec non pas une, mais deux nuits blanches. Les humains ne sont pas faits pour passer deux nuits blanches. J'ai couru à travers le campus, plongé au ralenti, et donné la dissertation juste avant la date limite. J'ai cru que c'était la fin de tout ça. Mais une semaine aprè
...[+++]s, j'ai reçu un coup de téléphone de l'université. Et ils disent : « Tim Urban ? » Et j'ai répondu : « Oui. » « Il faut qu'on parle de votre thèse. » « OK. » Et ils disent : « C'est la meilleure que nous ayons jamais vue. » (Rires) (Applaudissements) Ce n'est pas vrai. (Rires) C'était une très, très mauvaise thèse.
Twee maanden werden één maand, en dan twee weken. Op een dag werd ik wakker, drie dagen voor de deadline, en ik had nog geen woord geschreven. Dus deed ik het enig mogelijke: ik schreef 90 pagina's in 72 uur, ik deed niet één maar twee nachten door -- dat hoort een mens niet te doen -- sprintte de campus over, dook in slow motion en leverde ze net op de valreep in. Ik dacht dat het daarmee afgelopen was. Maar een week later ging de telefoon: het was de school. Zij: Spreek ik met Tim Urban? Ik: Ja . Zij: We moeten het over je thesis hebben. Ik: OK. Zij weer: Het
is de beste die we ooit gezien hebben. (Gelach) (Applaus) Zo ging het niet. (
...[+++]Gelach) Het was een erg, erg slechte thesis.Et donc on a décidé ce que c'était vraiment c'est quelque chose d'entièrement hermétique matériellement, c'est-à-dire, rien n'entre, rien ne s'échappe, aucune matière, et ouvert énergétiquement. Ce qui correspond essentiellement à ce qu'est la planète terre. Vo
ici une cellule qui fait 1/400e de la taille de Biosphere 2 que nous appelons notre module de test. Et le tout premier jour où mon collègue, John Allen, est entré à l'intérieur, pou
r y passer quelques jours, avec toutes les plantes, les animaux et les bactéries que nous avions p
...[+++]u y mettre dans l'espoir de le garder en vie, les médecins étaient incroyablement préoccupés par le fait qu'il puisse succomber à une toxine mortelle, ou que ses poumons puissent être infectés par une bactérie ou par un champignon quelconque.
En dus besloten we dat het eigenlijk een volledig materialistisch gesloten omgeving is, dit wil zeggen, niets komt naar binnen of buiten, geen materiaal, en open voor energie. Dit is eigenlijk onze planeet aarde. Dit is een kamer 1/400e de grootte van Biosfeer 2 dat we onze test module genoemd hadden. En de allereerste dag dat ons collega, John Allen, erin stapte om er en
kele dagen in door te brengen, met al de planten, dieren en bacteriën die we erin geplaatst hadden die hem hopelijk in leven zouden houden. De artsen waren ongelooflijk bezorgd dat hij zou bezwijken aan een dodelijk stof, of dat zijn longen zouden stikken in bacteriën of
...[+++] dergelijke, schimmels.Et ce que vous allez découvrir, si vous creusez un peu, vous trouverez que les gens -- c'est ce qui se passe -- les gens vont au travail, et qu'en gros
ils échangent leur journée de travail contre une série de moments de travail. C'est ce qui se passe au bureau. Vous n'avez plus une journée de travail, vous avez des moments de travail. C'est comme si la porte d'entrée au bureau était un mixeur, vous y entrez et votre journée est déchiquetée en morceaux, parce que vous avez 15 minutes par-ci et 30 minutes par-là, et puis quelque chose d'autre se présente qui vous sort de votre travail, et vous devez faire autre chose, puis vous avez 20 mi
...[+++]nutes, puis c'est l'heure du déjeuner. Puis vous avez quelque chose d'autre à faire, puis vous avez 15 minutes, et quelqu'un vous prend à part et vous pose une question. Et avant que vous vous en aperceviez, il est 17 heures, et vous faites le bilan de votre journée, et vous vous rendez compte que vous n'avez rien fait. Je veux dire, on a tous vécu ça. On l'a probablement vécu hier, ou le jour d'avant, ou encore avant cela. Vous faites le bilan de votre journée, et vous vous dites, je n'ai rien fait aujourd'hui.
Als je een beetje dieper graaft, ontdek je dat mensen -- dit is wat gebeurt: mensen gaan naar hun w
erk en ze ruilen in feite hun werkdag in voor opeenvolgende werkmomenten. Dat gebeurt op het kantoor. Je hebt geen werkdag meer; je hebt werkmomenten. Het lijkt erop dat de ingang van het kantoor een foodprocessor is: je dag wordt versnipperd in stukjes, omdat je hier 15 minuten hebt en daar 30 minuten. Er gebeurt iets anders en je wordt van je werk gehaald. Je doet iets anders, daarna heb je nog 20 minuten en het is lunchtijd. Daarna heb je weer iets anders te doen, dan heb je 15 minuten en iemand klampt je aan met een vraag. Voor je het
...[+++]door hebt, is het 17:00 uur. Je kijkt terug op de dag, en beseft je dat je niks hebt kunnen afmaken. We hebben dit allemaal meegemaakt. Misschien gisteren, eergisteren of de dag daarvoor. Je kijkt terug op je dag en je denkt: Ik heb vandaag niks gedaan .pour d’autres personnes, parce que tant que nous pensons au leadership comme quelque chose de plus grand que nous, tant que nous pensons au leadership comme quelque chose qui nous surpasse, tant que nous le voyons comme quelque chose qui change le monde, nous trouvons une excuse pour ne pas nou
s l’attendre chaque jour de nous-même et des autres. Marianne Williamson a dit, « Notre plus grande peur n’est pas de ne pas être à la hauteur. Notre plus grande peur est d’être puissant outre mesure. C’est notre lumière, non pas notre
obscurité, qui nous fait peur. » M ...[+++]on appel à l’action aujourd’hui est que nous avons besoin d'oublier tout cela. Nous devons surmonter la peur d’être incroyablement puissant dans la vie des autres. Nous devons la surmonter pour pouvoir avancer, et nos petits frères et nos petites sœurs, et un jour nos enfants -- ou nos enfants maintenant – peuvent regarder et commencer à valoriser l’impact que nous pouvons avoir sur la vie des uns sur les autres plus que l’argent, le pouvoir, les titres et l’influence.
Zolang we van leiderschap iets 'groter dan onszelf' maken, iets dat ons overstijgt, iets dat de wereld verandert, geven we onszelf een excuus om het niet elke dag te verwachten, van onszelf en van anderen. Maria
nne Williamson zei: Onze grootste angst is niet dat we ongeschikt zijn, maar dat we al te machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis, die ons beangstigt. Mijn oproep tot actie vandaag is dat we dat moeten overwinnen. We moeten onze vrees overwinnen voor de impact die we op elkaars leven kunnen hebben. We moeten hem overwinnen en overstijgen, en onze broertjes en zusjes, en later onze kinderen -- onze kinderen vandaag --
...[+++]kunnen waardering krijgen voor de impact die we op elkaars leven hebben, meer dan voor geld, macht, titels en invloed.Entre parenthèses, j'ai entendu des choses intéres
santes ces derniers jours, et je pense même que Chris Hadfield en fera un TED dans quelques années, lors de conversations telles que celles-ci : « Oh, l’Antarctique. Incroyable. J'y suis allé avec mon mari avec Lindblad pour notre anniversaire de mariage. » Ou alors : « Oh, super, tu y es allé pour le marathon ? » (Rires) No
tre voyage était en fait comme 69 marathons, mis bout à bout, durant 105 jours ; un voyage de 2900 km à pied depuis la côte de l'Antarctique jusqu'au pôle Sud, all
...[+++]er-retour.
Ik heb trouwens iets interessants ontdekt in de laatste paar dagen. Iets wat Chris Hadfield bij TED over een paar jaar ook wel zal krijgen. Gesprekken die ongeveer zo gaan: O, Antarctica. Te gek. Mijn man en ik hebben Antartica gedaan met SNP voor onze trouwdag. Of, O, cool, ben je daar voor de marathon geweest? (Gelach) In feite was onze reis 69 marathons, van start tot finish, in 105 dagen, een reis van 2.900 kilometer te voet van de kust van Antarctica naar de zuidpool en weer terug.
Si vous ne faites rien d'autre que cultiver cette réponse au grand cadeau qu'est ce jour unique, si vous apprenez à répondre comme si c'était le premier jour de votre vie et le tout dernier jour, alors vous passerez une très bonne journée.
Als je die respons op deze unieke dag blijft cultiveren, Als je die respons op deze unieke dag blijft cultiveren, als je leert om te reageren alsof het de eerste dag in je leven is en de allerlaatste, dan heb je deze dag zeer goed doorgebracht.
Il faut que prenne le temps de voyager et de passer du temps avec ma famille et développer mes propres idées de création. Et le premier de ces projets s'est trouvé être ce que j'ai appelé Une Seconde Chaque Jour. En fait, j'enregistre une seconde de chaque jour de ma vie pour le reste de ma vie, et en mettant bout à bout et par ordre chronologique chacune de ces petites tranches d'une seconde de ma vie, je crée une vidéo continue jusqu'à ce que, eh bien, je n'arrive plus à les enregistrer.
Ik wilde tijd nemen voor mijn familie, om te reizen en met mijn eigen creatieve ideeën beginnen. Het eerste project werd uiteindelijk iets wat ik Elke Dag Eén Seconde noem. Elke dag neem ik één seconde van mijn leven op voor de rest van mijn leven. Ik verzamel in chronologische volgorde deze minuscule stukjes van mijn leven in één enkele, onafgebroken video totdat ik ze niet meer kan opnemen.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemme
nt en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description qu
e nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle
...[+++]que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tij
d zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien
...[+++]en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
jours m'a fait ->
Date index: 2024-01-23