Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "j'aimais bien recevoir " (Frans → Nederlands) :
« Y a-t-il vraiment deux virgules dans Martin Luther King, Jr., Boulevard ? » Ce n'est peut-être pas officiel, mais oui, c'est le style du New Yorker pour « Jr. ». Un plaisantin a écrit : [« Je vous prie, bannissez, ou, au moins, maîtrisez, le maniaque de la virgule, de votre équipe de rédact
ion ? »] (Rires) Eh bien ! Dans ce cas, les virgules sont bien placées, sauf qu'il ne devrait pas y en avoir entre « virgule » et « de ». (Rires) Et puis, si l'on veut garder les virgules autour de « au moins », on pourrait ajouter des tirets autour de cette proposition : « – ou, au moins, maîtrisez – » Parfait. (Applaudissements) Et puis ceci : « Je
...[+++] vous adore. J'adore votre magazine. Mais pourriez-vous arrêter d'écrire les grands nombres en toutes lettres ? » [deux millions et demi...] Non. (Rires) Un dernier cri du cœur d'un maniaque de l'orthographe : [« Ces membranes muqueuses sont des cordes vocales (vocal cords), pas des accords (chords). »] Le lecteur outragé a ajouté : « Je suis sûr de ne pas être le premier à relever cette flagrante erreur de révision, et je doute d'être le dernier. Fi ! » (Rires) Avant, j'aimais bien recevoir du courrier.
Zitten er echt twee komma's in 'Martin Luther King, Jr., Boulevard'? Op een bordje niet, maar zo wordt 'Jr.' wel geschreven in The New Yorker. Een grapjas schreef: [ Please, could you expel, or, at least, restrain, the comma-maniac, on your editorial staff? ] (Gelach) Nou ja. De komma's staan hier wel goed, behalve die tussen 'maniac' en 'on'. (Gelach) En als er dan toch komma's rond 'at least' moeten staan, kunnen we nog wel een stapje verder gaan en streepjes om de uitdrukking zetten: ... -- or, at least, restrain -- Perfect. (Applaus) Wat denk je hiervan: Ik ben een groot fan, maar willen jullie alsjeblieft ophouden met het uitschrijven van grote getallen? [twee en een half m
...[+++]iljoen ...] Nee. (Gelach) Nog een laatste hartenkreet van een spellingfanaat: [ Die lange, draderige dingen zijn stembanden, geen stem-accoorden. ] De woedende lezer voegde eraan toe: Ik ben vast niet de eerste die u schrijft over deze flagrante fout van de proeflezer, en vast ook niet de laatste. Foei! (Gelach) Vroeger vond ik het leuk om post te ontvangen. Bien que je doive dire que mes visites sont montées en flèche et ont augmenté de 100% quand elle l'a fait suivre à mon père. (Rires) Et puis je me suis emballé quand il a comm
encé à recevoir des dizaines de visites. Et puis j'ai commencé à m'emballer quand
il a commencé à en recevoir des douzaines et puis des centaines, et puis des milliers et puis des millions. Il est devenu de plus en plus gros. Et puis j'ai reçu un coup de téléphone, et la voix à l'autre bout de la lign
...[+++]e a dit: Vous venez de remporter le prix du meilleur blog du monde . Je me suis dit que ça sonnait vraiment faux. (Rires) (Applaudissements) Vers quel pays d'Afrique voulez-vous que j'envoie tout mon argent?
Hoewel ik moet zeggen dat mijn cijfers de lucht in vlogen met wel 100% toen ze de link doorgaf aan mijn vader. (Gelach) Het werd spannend toen ik tientallen hits begon te krijgen. Het werd spannend toen het er een paar dozijn waren en dan honderden en duizenden en dan miljoenen. Het begon groter en groter en groter te worden. Toen kreeg ik een telefoontje, en de stem aan de andere kant van de lijn zei: Je hebt zonet de prijs van de beste blog in de wereld gewonnen! Ik had zoiets van: dit is een mopje. (Gelach) (Aplaus) Naar welk Afrikaans land moet ik al mijn geld overschrijven?
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une si
tuation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'a
nnée décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2
...[+++]006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004
kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...(Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être
un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-être aussi bien pour ceux qui sont sco
larisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai
ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaie
...[+++]nt : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous... » et cela pourrait arriver dans toutes les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen tot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hier even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wan
...[+++]neer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?Voici une femme qui s'apprête à recevoir une dose de ce truc marron dans ces seringues, qui est bien ce que vous pensez que c'est, bien que pas complètement, car en réalité c'est un don.
Hier ziet u een vrouw die zometeen een dosis gaat krijgen van het bruine spul in die spuiten, en dat is inderdaad wat u denkt dat het is, maar niet helemaal, want het is gedoneerd.
I
l ne semblait pas y avoir d'échappatoire à la prise mortelle de cet homme mais il m'aida à traverser en toute sécurité. Qu'est ce que je pouvais faire ? Croyez-moi, il y a des moyens plus polis pour donner un coup de main. On ne sait pas que vous êtes là, il serait donc courtois de commencer par dire bonjour. « Avez-vous besoin d'aide ? » Quand j'étais à Oakland, j'ai été vraiment surpris à quel point la ville d'Oakland avait changé depuis que j'ai
perdu la vue. je l'aimais étant voyant. C'étai
t bien ...[+++]. La ville est tout simplement magnifique.
(Gelach) De dodelijke greep van deze man was onontkoombaar, maar hij bracht me veilig naar de overkant. Wat kon ik doen? Maar geloof me, er zijn beleefdere manieren om hulp aan te bieden. Wij weten niet dat je er bent, dus is het aardig om eerst 'Hallo' en 'Heb je soms hulp nodig?' te zeggen. Op bezoek in Oakland, stond ik er versteld van hoezeer de stad veranderde, doordat ik blind was geworden. Als ziende vond ik het er prima. Het is een geweldige stad.
J'ai donc considéré que le Jeu de la Vie éclipsait des choses bien plus importantes, et je n'aimais pas ça.
Dus vond ik dat the game of Life mijn belangrijkere dingen overschaduwde en dat vond ik niet leuk.
Et finalement j'ai trouvé le ROTC (Centre d'entrainement des officiers de réserve), J'ai trouvé quelque chose que je faisais bien et que j'aimais faire, j'ai trouvé un groupe de jeunes qui se sentaient comme moi, qui ressentaient la même chose.
Toen ontdekte ik de militaire opleiding, ROTC. Ik vond iets waar ik goed in was en leuk vond. Ik kwam bij jongeren terecht die er ook zo over dachten.
Mais je me suis alors mis à faire des choses que je n'aimais pas, comme le management. Je suis le plus mauvais manager au monde. Mais je me suis dit que je devais le faire. Parce que j'étais, après tout, le président de la société. Eh bien, un nuage gris s'est rapidement formé au-dessus de ma tête et voila que j'étais devenu, en apparence plein de réussite, mais intérieurement très déprimé. Mais je suis un mec, je savais comment arranger ça.
Maar toen moest ik dingen gaan doen, waar ik niet van hield. zoals management. Ik ben 's werelds slechtste manager. Maar ik dacht dat ik het moest doen. Omdat ik per slot van rekening de directeur van het bedrijf was. Spoedig vormde zich een zwarte wolk boven mijn hoofd. en daar was ik dan: uiterlijk erg succesvol, maar innerlijk erg depressief. Maar ik ben een kerel, dus ik zou het wel oplossen.
Et bien sûr, plus je voyageais, plus j'aimais ça. Et donc, dès la semaine qui a suivi l'obtention de mon baccalauréat, j'ai trouvé un travail de serveur afin de pouvoir passer chaque saison de ma 18e année dans un continent différent.
Hoe vaker ik vloog, hoe leuker ik het vliegen ging vinden, dus de week nadat ik de middelbare school had afgemaakt, begon ik bij te klussen als poetshulp zodat ik elk seizoen van mijn 18de levensjaar op een ander continent kon doorbrengen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
j'aimais bien recevoir ->
Date index: 2025-03-11