Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "j'ai pris du matériel de bibliothèque qui avait " (Frans → Nederlands) :
J'ai pris du matériel de bibliothèque qui avait des noms de fruits dans les titres et je les ai utilisés pour faire une promenade dans le verger avec ces fruits de la connaissance.
Ik nam bibliotheekmateriaal dat fruit in zijn titel had en gebruikte het om een boomgaard-wandeling te maken met deze vruchten van kennis.
Au Burundi je s
uis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'étai
t pas un bébé, elle avait trois ans. E
t elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle
que je suis ici », parce qu'ell ...[+++]e était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mens
en hier he ...[+++]bben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Et le gars m'a dit : Ce n'est pas possible. Cette grand-mère ne voudra même pas - vous savez, elle ne te laissera jamais rencontrer cette fille
qu'elle élève. J'ai pris une traductrice avec
moi, et je suis allé dans ce village trouver la grand-mère, je me suis assis avec elle. Et à mon grand étonnement, elle a accepté de me laisser photographier sa petite-fille. Et je payais de ma poche , alors j'ai demandé à la traductrice si c'était d'accord pour que
je reste pour la semain ...[+++]e. J'avais un sac de couchage. La famille avait une petite remise à côté de la maison, alors j'ai dit: Pourrais-je dormir dans mon sac de couchage le soir? Et j'ai dit à la petite fille, dont le nom était Hyun Sook Lee, que si jamais je faisais quelque chose qui la gênait - elle ne parlait pas un mot d'anglais, même si elle avait l'air très américaine - elle pouvait simplement lever la main et dire: Stop. Et j'arrêterais de prendre des photos. Et puis ma traductrice est partie. J'étais donc là, je ne parlais pas un mot de coréen, et c'était la première nuit que je voyais Hyun Sook. Sa mère était encore en vie. Sa mère ne l'élevait pas, sa grand-mère l'élevait. Et ce qui m'a frappé immédiatement c'était combien ces deux personnes s'aimaient.
De man verzekerde me: Dat gaat je nooit lukken. De oma zal nooit toelaten dat je dit meisje ook maar ziet. Ik nam een tolk mee en ging naar het dorp, vond de grootmoeder, ging bij haar zitten. Tot mijn verbijstering kreeg ik toestemming van haar om haar kleindochter te fotograferen. Ik betaalde dit zelf, dus ik vroeg aan de tolk of ik een week ter plekke mocht logeren. Ik had een slaapzak. De familie had een klein
schuurtje naast het huis, dus ik vroeg: Kan ik daar 's nachts in mijn slaapzak slapen? Ik vertelde het meisje, dat Hyun-Soek Lie heette, dat als ik haar ooit in verlegenheid bracht -- ze sprak geen woord En
...[+++]gels, hoewel ze er Amerikaans uitzag -- ze haar hand kon opsteken en zeggen: Stop . Dan zou ik stoppen met het nemen van foto's. Toen vertrok mijn tolk. Daar zat ik dan, ik sprak geen woord Koreaans. Dit is op de avond dat ik Hyun-Soek ontmoette. Haar moeder leefde nog. Haar moeder voedde haar niet op, dat deed haar oma. Wat me onmiddellijk opviel, was hoezeer deze twee mensen van elkaar hielden.Je me souviens avoir appris que les personnes qui étaient pauvres
avaient des besoins matériels -- de nourriture, de vêtements, d’un hébergement -- qu’ils ne possédaient pas. Et on m’a également dit que c’était à moi – et une classe pleine d’enfants de six ans – c’était apparement
notre boulot de les aider. C’est ce que Jésus at
tendait de nous. Et puis il a dit, « Ce que vous faites pour le plus pauvre d’entre
...[+++]eux, vous le faites pour moi. » J’étais débordante d’enthousiasme. J’étais pressée de me rendre utile dans le monde. Je crois que nous ressentons tous ça. Et puis c’était plutôt intéressant que Dieu ait besoin d’aide. C'était un scoop pour moi, et ça me semblait important d’y participer. J’ai aussi très vite appris que Jésus avait dit aussi - je paraphrase - que les pauvres seraient toujours avec nous. Ça m’a frustée et troublée. J’avais l’impression qu’on m’avait donné un devoir à faire pour lequel j’étais emballée, mais quoique je fasse j’allais echouer.
Ik herinner me dat arme mensen behoefte hadden aan iets stoffelijks -- voedsel, kleding, onderdak -- dat ze niet hadden. En daaraan gekoppeld, werd mij ook geleerd dat het mijn taak was -- deze klas met vijf- en zesjarige kinderen -- het was kennelijk onze ta
ak om te helpen. Dit is wat Jezus ons vroeg. En toen zei hij: Wat je doet voor de minsten, doe je voor mij. Toen was ik aardig verward. Ik was erg gretig om nuttig te zijn in de wereld. Ik denk dat we dat gevoel allemaal kennen. En het was ook nogal interessant dat God hulp nodig had. Dat was nieuw voor mij, en ik voelde dat het heel belangrijk was om daar aan mee te doen. Maar ik le
...[+++]erde kort daarna ook dat Jezus ook zei, en ik parafraseer, de armen zullen altijd bij ons zijn. Dit frustreerde en verwarde me. Dit voelde alsof ik huiswerk had gekregen dat ik moest doen en ik leuk vond om te doen, maar waarin ik hoe dan ook niet zou slagen.Puis j'ai été dans le lobby du magazine Men's Fitness, le mêm
e magazine qui nous avait placés sur la liste cinq ans auparavant. Et assis dans le lobby en attendant de parler au journaliste, je remarque une copie de la dernière édition du magazine juste là sur la table, et lorsque je le prends et regarde le titre en haut, je lis, « Les villes les plus grosses en Amérique: Vivez-vous dans l'une d'entres elles ? » Je savais que je vivais dans l'une d'ent
re elles, donc j'ai pris le magazine et j'ai ...[+++] commencé à regarder, et nous n'y étions pas.
En ik ben naar de lobby gegaan van Men's Fitness magazine, hetzelfde tijdschrift dat ons vijf jaar eerder op die lijst had gezet. Terwijl ik daar in de lobby zit te wachten op de verslaggever, zie ik een exemplaar van het huidige nummer op tafel liggen. Ik pak het op en kijk naar de kop op de voorkant, en er staat: Amerika's dikste steden: woon jij er? Dat wist ik wel, dus ik pak het tijdschrift op en begin te lezen, maar we stonden er niet bij.
Je me revois lisant ce livre, et à 3 heures du matin, alors que je le lisais et qu'il m'expliquait comment les paraboles que j'utilisais pour mesurer la rotation des galaxies, pouvaient aussi servir à communiquer, à envoyer des parcelles d'informations d'un système stellaire vers un autre. A 3 heures du matin, lorsque vous êtes tout seul, que vous n'avez pas beaucoup dormi, l'idée peut semb
ler très romantique mais plus encore, c'est l'idée de pouvoir prouver qu'il y a quelqu'un là-bas simplement en utilisant cette même technologie qui m'a attiré tellement que 20
ans plus tard j'ai pris ...[+++] un emploi à l'Institut SETI. Aujourd'hui, je dois avouer que ma mémoire est remarquablement poreuse et je me suis souvent demandé si il y avait du vrai dans cette histoire ou bien si c'était moi qui ne me rappelais pas bien de tout, mais j'ai récemment fait développer ce vieux négatif, ainsi, ici, vous pouvez voir le livre de Shklovsky et Sagan au-dessous d'un calculateur analogique.
Op een ochtend om 3 uur las ik het boek. Op een ochtend om 3 uur las ik het boek. Het beschreef hoe de antennes die ik gebruikte om de melkwegstelselbanen te meten, ook gebruikt kunnen worden om te communiceren, om stukjes informatie te verzenden van het ene sterrenstelsel naar het andere. Om 3 uur 's morgens, als je helemaal alleen bent, en weinig geslapen hebt, is dat
een erg romantisch idee. Maar het idee dat je kunt bewijzen dat daar ver weg iemand is, -- door gebruik te maken van dezelfde technologie -- trok mij zo aan, dat ik 20 jaar later ging werken bij het SETI-Instituut. Ik moet bekennen dat mijn geheugen grote gaten vertoont.
...[+++]Ik vraag me dan ook vaak af of er wel waarheid school in dit verhaal, of dat ik het mij fout herinner. Onlangs vergrootte ik een oud negatief en hier kun je beslist het boek van Shklovsky en Sagan onder die rekenliniaal zien. het boek van Shklovsky en Sagan onder die rekenliniaal zien.Quand j'ai pris conscience et que j'ai vraiment compris que mon moi était une projection qui avait une fonction, une drôle de chose s'est produite.
Toen ik besefte en werkelijk begreep dat mijn zelf een projectie is en een functie heeft, gebeurde er iets vreemds.
Il y a environ 30 ans, quand je travaillais en oncologie à l'hôpital pour enfants de Philadelphie, un père et son fils sont venus me voir dans mon bureau, il leur manquait l’œil droit à tous l
es deux, quand j'ai pris leurs dossiers médicaux, il est devenu évident que le père et le fils avaient une forme rare de tumeur oculaire héréditaire : un rétinobl
astome, et le père savait qu'il l'avait transmis à son fils. Ce moment a changé ma vie. Il m'a poussé à aller de l'avant et à codiriger une équipe qui a découvert la première gène de pré
...[+++]disposition au cancer. Dans les décennies suivantes, il y a eu un mouvement sismique dans notre compréhension de ce qui se passe, quelles variations génétiques se cachent derrière ces différentes maladies. En fait, on connaît la molécule de base de milliers de caractéristiques humaines et, chaque jour, des milliers de personnes sont informées sur leurs risques d'avoir telle maladie ou telle autre. Pourtant, si vous me demandez : « Cela a-t-il impacté l'efficacité, la manière dont nous avons été capables de développer des médicaments ? » la réponse est « pas vraiment ». Si vous regardez le coût de la recherche pharmaceutique, à la façon dont c'est fait, ça n'a pas bougé.
Ongeveer 30 jaar geleden werkte ik in de oncologieafdeling van het kinderziekenhuis in Philadelphia. Een vader en zijn zoon stapten mijn praktijkruimte binnen. Ze misten allebei hun rechteroog. Uit hun medische geschiedenis bleek dat beiden een zeldzame vorm van een erfelijke oogtumor, retinoblastoom, hadden. De vader wist dat hij dat op zijn zoon had overgedragen. Dat moment veranderde mijn leven. Het zette me aan om door te gaan en mee leiding te geven aan een team dat het eerste kankerveroorzakend gen ontdekte. In de jaren sindsdien heeft er letterlijk een aardverschuiving plaatsgevonden in ons begrip van wat er gebeurt, van de genetisch
e variaties als oorzaak van ziekten. Nu ...[+++]weten we dat er voor duizenden menselijke kenmerken, een moleculaire basis bestaat. Elke dag horen duizenden mensen dat ze het risico lopen om deze of gene ziekte te krijgen. Maar als je vraagt of we daarom nu beter zijn geworden in de ontwikkeling van medicijnen, moeten we zeggen: “Niet echt.” Als je kijkt naar wat het kost om geneesmiddelen te ontwikkelen, is er in principe niet veel veranderd.Et puis j'ai pris conscience que devenir un repéreur de psychopathe m'avait rendu un peu psychopathe.
Toen realiseerde ik me dat door een psychopaatspotter te worden ikzelf een beetje psychopathisch was geworden.
Je me suis retrouvé à l'infirmerie des ét
udiants, où ils ont fait des examens et m'ont tout de suite dit : « problèmes de reins. » Avant que je ne m'en rende compte, je me suis retrouvé embarqué dans six mois de tests, d'épreuves et d'angoisse, face à six médecins, dans deux h
ôpitaux différents, pris dans un choc des titans de la médecine pour déterminer
lequel d'entre eux avait raison su ...[+++]r ce qui n'allait pas chez moi. Un peu plus tard, me voilà assis dans une salle d'attente pour un examen aux ultra-sons, et les six médecins se présentent dans la pièce en même temps. Alors je me dis : « Ouh la ! les nouvelles ne sont pas bonnes. » Leur diagnostic était le suivant : « Vous avez deux maladies rares des reins qui vont finir par détruire vos reins ; vous avez des cellules de type cancéreux dans votre système immunitaire que nous devons commencer à traiter immédiatement, et vous ne serez jamais éligible à une greffe de rein, et il est peu probable que vous viviez plus de deux ou trois ans. » La gravité de ce diagnostic apocalyptique m'a immédiatement plombé le moral. Comme si je me préparais, en tant que patient, à mourir conformément à l'échéance qu'ils venaient de me donner. Jusqu'à ce que je rencontre dans une salle d'attente une patiente du nom de Verna, qui est devenue une amie qui m'est chère. Un jour elle m'a pris par le bras et m'a emmené à la bibliothèque de médecine pour faire quelques recherches sur ces diagnostics et ces maladies, et elle m'a dit : « Eric, les gens qui ont cette maladie sont normalement septuagénaires ou octogénaires. Ils ne savent rien de toi. Réveille-toi.
Ik kwam bij de studentengezondheidszorg terecht. Er werden wat testen gedaan en de conclusie was 'nierproblemen'. Voor ik het wist moest ik 6 maanden lang testen, proeven en beproevingen ondergaan. 6 dokters, verspreid over 2 ziekenhuizen, waren in een medische titanenstrijd verwikkeld over de vraag wie er gelijk had over wat er mis was met mij. Een tijdje later zit ik in een wachtruimte voor een echo en al die 6 dokters komen tegelijk binnen. Dus ik denk: oh oh...slecht nieuws. Dit was hun diagnose: Je hebt 2 zeldzame nieraandoeningen, die op termijn je nieren zullen verwoesten. Je hebt kankerachtige cellen in je immuunsysteem, die direct behandeling nodig hebben. Je komt niet in aanmerking voor een niertransplantatie en je hebt niet meer
...[+++]dan 2 of 3 jaar te leven. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Alsof ik me als patiënt moest voorbereiden om dood te gaan volgens het schema dat me zojuist was gegeven. Totdat ik in een wachtkamer Verna ontmoette, een patiënt die een goede vriendin werd. Op een dag sleepte ze me mee naar de medische bibliotheek en ging op zoek naar informatie over mijn diagnoses en ziektes. Ze zei: Eric, het zijn voornamelijk mensen boven de 70 die dit krijgen. Wat weten ze nu van jou. Word eens wakker. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
j'ai pris du matériel de bibliothèque qui avait ->
Date index: 2024-07-09