Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "fait encore d'autres " (Frans → Nederlands) :
Mais même en comparant avec ce qui est possible, au lieu du passé, on fait encore d'autres erreurs.
Maar zelfs als we vergelijken met wat mogelijk is in plaats van met het verleden, maken we verschillende soorten fouten.
Donc quand vous parlez d'apprentissage à rythme individuel, tout le monde comprend -- en termes d'éducation, d'apprentissage différencié -- mais c'est plutôt impressionnant de voir ça survenir dans une salle de classe. Parce qu'à
chaque fois qu'on a fait cela, dans chaque cl
asse, encore et encore, si vous y passez cinq jours, il y a un groupe d'enfants qui prend vite la tête et il y a un groupe d'enfants un peu plus lent. Et dans un modèle traditionnel, si vous faites une évaluation à un instant donné, vous diriez : « Voici les enfant
...[+++]s doués, voici les enfants lents. Peut-être devraient-ils être suivis différemment. Peut-être devrions-nous les mettre dans des classes séparées. » Mais quand vous laissez chaque élève travailler à son propre rythme -- et nous l'avons vu maintes et maintes fois -- vous voyez que les étudiants qui ont mis un peu plus de temps sur un concept ou un autre, une fois ce concept acquis, font directement la course en tête. Donc les mêmes enfants que vous pensiez êtres lents six semaines plus tôt, vous penseriez qu'ils sont désormais doués. Et nous le voyons sans arrêt, encore et encore. Cela vous fait vraiment songer que toutes les distinctions dont peut-être beaucoup d'entre nous ont profité n'étaient en fait que dues à une coïncidence temporelle.
Als je praat over leren op je eigen tempo, dan is dat zinvol voor iedereen -- in onderwijsjargon: gedifferentieerd leren -- maar het is nogal gek als je het in een klas ziet. Elke keer als we dit deden, in elke klas waarin we het deden, telkens opnieuw, zie je dat na vijf dagen een groep kinderen pijlsnel vooruitgaan en een groep kinderen een beetje trager zijn. Als je in een traditioneel model een momentopname zou maken, zou je zeggen: Dat zijn de getalenteerde kinderen. Dat zijn de trage kinderen. Misschien moeten we ze anders opvolgen. Misschien moeten we ze in afzonderlijke klassen stoppen. Maar als je elke leerling
op zijn eigen tempo laat werken -- we zien d ...[+++]at keer op keer -- dan zie je leerlingen die wat meer tijd besteedden aan het ene of het andere concept, maar als ze dat doorhebben, gaan ze pijlsnel vooruit. Dezelfde kinderen waarvan je 6 weken geleden dacht dat ze traag waren, zou je nu als begaafd beschouwen. We zien dat keer op keer. Het doet je echt bedenken hoezeer alle etiketten waarvan velen van ons hebben geprofiteerd, eigenlijk gewoon aan een toevallige momentopname te danken waren.Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trou
ve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette allocution, et vous dites que
vous allez prendre ...[+++]encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me pr
aten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen
...[+++]hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk l
icht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag o
...[+++]ntdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...♫ Ça, c'est pour Emma McCune ♫ ♫ Un ange à la rescousse est venu un après-midi ♫ ♫ Je suis ici parce que tu m'as sauvé ♫ ♫ Je suis fier de porter ton héritage ♫ ♫ Je te remercie. Sois bénie. Repose en paix. ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Un autre réfugié affamé ♫ ♫ Que serais-je devenu ?♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? Ouais ! ♫ ♫ Ouais ! Ouais ! ♫ ♫ Vous auriez vu ma tête à
la télé ♫ ♫ Le gros ventre affamé ♫ ♫ Des mouches autour des yeux, la tête trop grosse pour ma taille ♫ ♫ Juste un autre enfant africa
...[+++]in affamé ♫ ♫ Qui court dans tous les sens, né pour être sauvage ♫ ♫ Grâce à Dieu, louez le Tout-puissant ♫ ♫ de m'avoir envoyé un ange pour me sauver ♫ ♫ j'ai une raison d'être sur cette terre ♫ ♫ Parce que je connais mieux que personne la valeur de la vie♫ ♫ Maintenant que je peux me tenir debout ♫ ♫ Je vais escalader des montagnes, par sauts et par bonds ♫ ♫ Ch'uis pas un ange, j'espère en être un bientôt ♫ ♫ Et si je le suis, je veux être comme Emma McCune ♫ ♫ Moi ! Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ?♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Un autre réfugié affamé ♫ ♫ Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? Ouais ! Ouais ! ♫ ♫ Ouais ! Ouais ! ♫ ♫ Je serais probablement mort de faim ♫ ♫ Ou d'une autre maladie sordide ♫ ♫ J'aurais grandi sans éducation ♫ ♫ Juste un autre réfugié ♫ ♫ Je suis là parce que quelqu'un a fait attention♫ ♫ Je suis là parce que quelqu'un a osé ♫ ♫ Je sais qu'il y a beaucoup d'autres Emma♫ ♫ Qui veulent et essayent de sauver la vie d'un enfant ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Un autre réfugié affamé ♫ ♫ Je me rappelle quand j'étais petit ♫ ♫ Quand je ne savais pas du tout lire ou écrire ♫ ♫ Maintenant j'ai grandi, j ...
♫
Deze gaat naar Emma McCune♫ ♫ Reddingsengel kwam op een middag ♫ ♫ Ik ben hier omdat jij me gered hebt ♫ ♫ Ik ben trots op je nalatenschap ♫ ♫ Dank je. Wees gezegend. Rust in vrede. ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit had gered? Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ De zoveelste hongerige vluchteling ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit had gered? Jaah! ♫ ♫ Jaah! Jaah! ♫ ♫ Je had mijn gezicht op tv gezien ♫ ♫ Dikke hongerige buik ♫ ♫ Vliegen in mijn ogen, hoofd te groot voor mijn lijf ♫ ♫ Het zoveelste verhongerende kleine kind ♫ ♫ Rondrennend in Afrika, wild en gevaarlijk ♫ ♫ Geloofd zij God, de Almachtige
...[+++] ♫ ♫ dat hij me door een engel liet redden ♫ ♫ Ik heb een reden om op aarde te zijn ♫ ♫ Want ik weet beter dan velen wat een leven waard is ♫ ♫ Nu ik de kans heb mijn plaats in te nemen ♫ ♫ Ren ik over bergen heen met grote sprongen ♫ ♫ Ik ben geen engel, hoop het snel te zijn ♫ ♫ Als ik het ben, wil ik zijn als Emma McCune ♫ ♫ Ik! Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit had gered? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ De zoveelste verhongerende vluchteling ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit gered had? Jaah! Jaah! ♫ ♫ Jaah! Jaah! ♫ ♫ Ik zou waarschijnlijk zijn verhongerd ♫ ♫ Of een andere ellendige ziekte ♫ ♫ Ik zou zijn opgegroeid zonder onderwijs ♫ ♫ De zoveelste vluchteling ♫ ♫ Ik sta hier omdat iemand om me gaf ♫ ♫ Ik sta hier omdat iemand de moed had ♫ ♫ Ik weet dat er een hoop Emma's zijn ♫ ♫ Met de wil en de moed om een kind te redden ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit gered had? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ De zoveelste vluchteling ♫ ♫ Ik herinner me toen ik klein was ♫ ♫ Toen ik niet kon lezen en schrijven ♫ ♫ Nu ben ik volwassen, ik kreeg een opleiding ♫ ♫ Niets gaat te ver en ik ben niet te stoppen ♫ ♫ Ik bad zo hard voor deze dag ♫ ♫ Ik bad dat de wereld wijsheid zou vinden ♫ ♫ Om de armen te helpen ♫ ♫ In plaats van te onder ...Et ce que vous allez découvrir, si vous creusez un peu, vous trouverez que les gens -- c'est ce qui se passe -- les gens vont au travail, et qu'en gros ils échangent leur journée de travail contre une série de moments de travail. C'est ce qui se passe au bureau. Vous n'avez plus une journée de travail, vous avez des moments de travail. C'est comme si la porte d'entrée au bureau était un mixeur, vous y entrez et votre journée est déchiquetée en morceaux, parce que vous avez 15 minutes par-ci et 30 minutes par-là, et p
uis quelque chose d'autre se présente qui vous sort de votre travail, et vous devez faire autre chose, puis vous avez 20 mi
...[+++]nutes, puis c'est l'heure du déjeuner. Puis vous avez quelque chose d'autre à faire, puis vous avez 15 minutes, et quelqu'un vous prend à part et vous pose une question. Et avant que vous vous en aperceviez, il est 17 heures, et vous faites le bilan de votre journée, et vous vous rendez compte que vous n'avez rien fait. Je veux dire, on a tous vécu ça. On l'a probablement vécu hier, ou le jour d'avant, ou encore avant cela. Vous faites le bilan de votre journée, et vous vous dites, je n'ai rien fait aujourd'hui.
Als je een beetje dieper graaft, ontdek je dat mensen -- dit is wat gebeurt: mensen gaan naar hun w
erk en ze ruilen in feite hun werkdag in voor opeenvolgende werkmomenten. Dat gebeurt op het kantoor. Je hebt geen werkdag meer; je hebt werkmomenten. Het lijkt erop dat de ingang van het kantoor een foodprocessor is: je dag wordt versnipperd in stukjes, omdat je hier 15 minuten hebt en daar 30 minuten. Er gebeurt iets anders en je wordt van je werk gehaald. Je doet iets anders, daarna heb je nog 20 minuten en het is lunchtijd. Daarna heb je weer iets anders te doen, dan heb je 15 minuten en iemand klampt je aan met een vraag. Voor je het
...[+++]door hebt, is het 17:00 uur. Je kijkt terug op de dag, en beseft je dat je niks hebt kunnen afmaken. We hebben dit allemaal meegemaakt. Misschien gisteren, eergisteren of de dag daarvoor. Je kijkt terug op je dag en je denkt: Ik heb vandaag niks gedaan .Et c'est peut-être la raison pour laquelle la Révolution française est si polémique et ouverte à des interprétations. Il y en a qui disent que la révolution avait réussi à répandre les idées des Lumières même si elle n'avait pas instauré une démocr
atie en France. Des autres disent que le vrai héritage de la Révolution n'était pas la valorisation de la liberté, mais celle du pouvoir de l'Etat. Quel que soit, je dirai que la Révolution française a été beaucoup plus révolutionnaire que son homologue américain. Je veux dire, que d'une certaine manière, les Etats-Unis n'ont jamais eu une aristocratie, mais dans d'autres manières, ils ont cont
...[+++]inué d'en avoir une - une des Lumières français, Diderot, a senti que les Américains devaient avoir peur d'une division trop inégale de richesse résultant en un petit nombre de citoyens opulents et une multitude de citoyens dans la misère. Et que la Révolution américaine n'a rien fait pour changer cette disparité de richesse. Ce qui avait fait de la Révolution française un mouvement si extrême a été son insistance dans l'universalité de ses idéales. Je veux dire, regardez l'Article 6 de la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen. La Loi est l'expression de la volonté générale. Tous les Citoyens ont droit de concourir personnellement, ou par leurs Représentants, à sa formation. Elle doit être la même pour tous, soit qu'elle protège, soit qu'elle punisse. Ce sont des idées radicales, que les lois viennent des Citoyens, et pas des Rois ou des Dieux, et que ces lois doivent s'appliques à tous, de manière égale. C'est bien loin de Hammurabi- et en vérite, ç'est bien loin de Thomas Jefferson, possesseur d'esclaves. Dans les années 1970, on a demandé au président chinois Zhou Enlai ce que les conséquences de la Révolution française ont été. Et il a répondu, 'C'est trop tôt pour dire.' Et d'une certaine manière, il l'est encore. La Révolution française a demandé des questions sur la nature des droits du peuple et les dérivés de ces d ...
En misschien is dit waarom de Franse revolutie zo controversieel is en open voor interpretatie. Sommigen beweren de revolutie geslaagd zijn in het verspreiden van verlichtingsidealen, zelfs als het niet democratie naar Frankrijk bracht. And
eren beweren dat de echte erfenis van de revolutie niet de versterking van vrijheid was, maar van staatsmacht. Hoe dan ook, Ik zou willen stellen dat de Franse Revolutie uiteindelijk veel revolutionairder was dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Ik bedoel, in sommige opzichten, had Amerika nooit een aristocratie, maar op andere manieren bleef die bestaan de Franse verlichte denker, Diderot, voelde dat Ame
...[+++]rikanen een ook ongelijke verdeling van rijkdom, wat resulteert in een klein aantal weelderige burgers en een veelheid van burgers die in ellende leven moeten vrezen. En de Amerikaanse revolutie deed niets om die polarisatie van rijkdom te veranderen. Wat maakte de Franse revolutie zo radicaal was haar aandringen op de universaliteit van haar idealen. Ik bedoel, kijk naar artikel6 van de verklaring van de rechten van de mens en burger: Wet is dat de uitdrukking van de algemene wil. Iedere burger heeft het recht om persoonlijk deel te nemen, of door diens vertegenwoordiger, in de Stichting. Het moet hetzelfde zijn voor allen, of het nu beschermt of straft. Dat zijn radicale ideeën, dat de wetgevingen afkomstig is van burgers, niet van koningen of goden, en dat die wetten moeten voor iedereen gelden. Dat is een lange weg van Hammurabi — en om eerlijk te zijn, het is een lange weg van de slavenhouderij Thomas Jefferson. In de jaren zeventig, werd Chinese President Zhou Enlai gevraagd Wat de invloed van de Franse revolutie was geweest. En hij zei: het is te vroeg om dat te zeggen. En op een bepaalde manier is dat nog steeds zo. De Franse revolutie stelde nieuwe vragen over de aard van de rechten van mens en de afleiding van deze rechten. En we zijn nog steeds bezig met het beantwoorden van deze vragen, en hoe, door middel van onze antwoo ...Vous voyez, quand j'ai dit au début que c'est à propos de pourquoi, plutôt que de comment? Le
pourquoi voulait en fait dire, Quelles conséquences y a-t-il quand je fais un pas? Pourquoi est-ce important? Est-ce important que je sois dans le monde ou pas? Et est-ce important si le genre d'actions que je prends laisse passer un sens des responsabilités? Est-ce que l'art est à propos de cela? Et je dirais que oui. Ce n'est évidement pas simplement à propos de décorer le monde et de lui d
onner une apparence encore meilleure. Ou encore pir
...[+++]e, si vous me demandez. C'est manifestement aussi à propos de prise de responsabilité, comme je l'ai fait ici, en jetant du colorant vert dans la rivière à Los Angeles, Stockholm, en Norvège, et à Tokyo, parmi d'autres endroits. Le colorant vert n'est pas écologiquement dangereux, mais il a clairement l'air assez effrayant. Et c'est, dans un sens, dans l'autre aussi, je pense, plutôt beau. Cela montre d'une certaine manière, la turbulence dans ces zones urbaines, dans ces différents endroits du monde. La Green River (rivière verte), comme une sorte d'idée activiste, pas comme une partie d'exposition, avait vraiment pour but de montrer aux gens, dans cette ville, quand ils marchent à côté, qu'un espace a des dimensions. Un espace a un temps.
Begrijp je wat ik ze
i in het begin: het gaat meer om waarom dan hoe. Die waarom betekent eigenlijk: welke gevolgen heeft het wanneer ik een stap
neem? Wat doet het ertoe? Doet het ertoe of ik op de wereld ben of niet?
Maakt het uit of de acties die ik neem, resulteren in een gevoel van verantwoordelijkheid? Gaat kunst daarover? Ik zou ja zeggen. Het gaat duidelijk over... niet alleen over de wereld aankleden en deze nog mooier make
...[+++]n, of nog erger, als je het mij vraagt. Het gaat duidelijk ook over verantwoordelijkheid nemen, zoals hier door groene verf in de rivier te gooien in L.A., Stockholm, Noorwegen en Tokio, onder andere. De verf is niet giftig maar het oogt echt nogal eng. Aan de andere kant is ze ook behoorlijk mooi. Op de een of andere manier toont ze de turbulentie in dit soort stadscentra, op deze verschillende plekken op aarde. De 'Groene rivier' als een soort activistisch idee, geen deel van een tentoonstelling. Het ging echt om mensen in deze stad in het voorbijgaan te laten zien dat ruimte dimensies heeft. Een ruimte heeft tijd.et avons enseigné aux étudiants comment utiliser une chambre noire. Nous leur avons remis des appar
eils photo, ils ont fait le tour du campus et pris 12 clichés de leurs professeurs préférés, leur dor
toir, leur chien et autres souvenirs qu'ils voulaient conserver. Ensuite, nous avons tiré une planche-contact et ils ont choisi leurs deux photos favorites. On a passé six heures à les développer avec eux et ils les ont agrandies. Ils ont deux superbes photos glacées grand format de ce qui leur tient le plus à coeur et on leur demande: «
...[+++]Laquelle comptes-tu nous redonner? » « Je dois en redonner une? » « Oui. Nous devons en garder une pour témoigner du projet scolaire. Tu dois donc faire un choix. Tu en gardes une et je garde l’autre. » Cette expérience comporte 2 conditions. Dans l'une, nous disons aux étudiants: « Au cas où tu changerais d'avis, je garde l'autre quatre jours mais ensuite je dois la faire parvenir au bureau chef. Je serai heureux de --(Rire)--ouais, «bureau chef»— « Je serai heureux de te l'échanger. En fait, je passerai à ton dortoir --encore mieux, je vérifierai auprès de toi par mail.
en we leerden studenten hoe ze een donkere kamer konden gebruiken. Eerst gaven we ze camera's. Zij liepen rond op de campus, ze schoten 12 foto's van hun favoriete hoogleraar en hun studentenkamer e
n hun hond, en alle andere dingen waaraan ze herinneringen van Harvard wilde hebben. Ze brachten ons de camera. Wij maakten een proefafdruk. Zij kozen welke twee foto's de beste waren. We gebr
uikten 6 uur om hun alles over doka's te leren. Zij vergrootten 2 van de foto's. Ze hebben twee prachtige 20 bij 25 hoogglanzende foto's van dingen di
...[+++]e veel voor hun betekenen, en wij zeggen: Welke wil je aan ons geven? Zij zeggen: Moet ik er eentje weggeven? Oh, ja. We hebben er eentje nodig als bewijs voor het studieproject. Dus je moet me er eentje geven. Je moet een keuze maken. Jij mag er eentje houden, en ik krijg er een om te bewaren. Nu zijn er 2 varianten bij dit experiment. Bij een deel werden de student verteld: Maar weet je, als je van gedachten verandert, dan heb ik hier altijd nog de andere, en in de aankomende 4 dagen, voordat ik het daadwerkelijk naar het hoofdkwartier verstuur, dan kun je altijd -- (Gelach) -- ja, hoofdkwartier -- dan kun je altijd nog omruilen. Sterker nog, ik zal naar je studentenkamer gaan en het je geven -- stuur me gewoon een email. Beter nog, ik zal contact opnemen met jou.Homme 1 : à partir du moment où il y a de l'injustice, quelqu'un doit faire un sacrifice! Femme 1 : Ce n'est pas un sacrifice, C'est une vengeance! Si vous tuez, il n'y a pas de différence entre victime et occupant. Homme 1 : si vous avions des avions, nous n'aurions pas besoin de martyrs, c'est la différence. Femme : La différence c'est que l'armée israelienne est toujours plus forte. Homme: Alors, soyons égaux devant la mort. Nous avons toujours le Paradis. Femme: Il n'y a pas de Paradis! Ca n'existe que dans votre tête! Homme: Dieu vous pardonne, dieu vous pardonne! Que dieu vous pardonne. Si vous n'étiez pas la sœur d'Abu Azzam… De toute fa
çon, je préfèrerais encore avoir le ...[+++]paradis dans ma tête que vivre dans cet enfer! Dans cette vie, nous sommes morts de toute façon. Homme: Nous choisissons l'amertume seulement si l'alternative est encore plus amère. Femme: Et nous? Ceux qui restent? Gagnerons-nous de cette façon? Ne voyez-vous pas que ce que vous faites est en train de nous détruire? Et que vous prenez Israel comme alibi pour continuer? Homme: Donc, sans alibi, Israel arrêterait? Femme: Peut-être. Nous devons faire de cette guerre une guerre morale. homme: Et comment faire, si Israel n'a pas de morale? Femme: Fais attention! George: Ma femme Ayelet m'a appelé et m'a dit: Il y a eu un attentat suicide à Tel Aviv . Ayelet: Qu'est-ce que vous savez sur les blessés? Nous recherchons trois filles. George: Nous n'avons aucune information. Ayelet : Une est blessée ici, mais nous n'avons pas entendu parlé des trois autres. George: J'ai dit OK, c'est Bat-Chen, c'est ma fille . Etes-vous sûre qu'elle est morte? Ils ont dit que oui. Tzika: Ce jour-là, vers 6,30, je conduisais ma femme et mes filles au supermarché. Quand nous sommes arrivé là bas…. nous avons vu trois jeeps militaires israeliennes garées de l'autre côté de la rue. Quand nous avons dépassé la première jeep, ils ont ouvert le feu sur nous. Et ma fille de 12 ans Christine a été tuée dans la fusillade. Tzvi ...
Man 1: Zolang er onrechtvaardigheid bestaat, moet iemand zich opofferen! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Azzam's dochter was geweest... Alleszins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in deze hel! In dit leven zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En
...[+++]wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
fait encore d'autres ->
Date index: 2021-11-08