Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "deux j'ai pris mes skis " (Frans → Nederlands) :
Alors j'ai créé cette compilation des deux : j'ai pris mes skis, une planche et j'y ai mis un pied de mât, et des footstraps, des ailerons de métal, et me voilà, allant à toute allure sur les lacs gelés.
Dus bracht ik de twee in dit ene object samen: ik nam mijn ski's en een surfplank en zette er een mastvoet in en riemen voor de voeten, en wat metalen vinnen, en daar ging ik dan, keihard vloog ik over bevroren meren.
J'ai créé -- J'ai pris mes vieux Macintoshes et en fait différents objets pour Tokyo.
Ik nam mijn oude Macintoshes en maakte er verschillende objecten van uit Tokyo.
A 8 ans, j'ai pris mes idées et j'ai monté ma propre entrerpise appelée 'Les Idées de Maya', et une entreprise à but non lucratif, 'Les Idées de Maya pour la Planète'.
Toen ik acht was, nam ik mijn ideeën en begon mijn eigen bedrijf, Maya's Ideeën, en mijn non–profitorganisatie, Maya's Ideeën voor de Planeet.
Au Burundi je s
uis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. E
t elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle
que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé ...[+++]deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby m
eer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Ca m'a pris quatre mois dans la biosphère 2 pour faire une pizza. Ici dans biosphère 1, eh bien ça m'a pris à peu près 2 minutes. Parce que j'ai pris le téléphone et j'ai dit, eh, pouvez-vous me livrer une pizza? Donc, la biosphère 2 c'était principalement 1,2 hectare, un monde miniature entièrement hermétique dans lequel j'ai vécu pendant deux ans et 20 minutes.
Het duurde 4 maanden in Biosfeer 2 om een pizza te maken. Hier in Biosfeer 1, duurt het me amper 2 minuten. Ik neem de telefoon, bel en zeg: Hey, kun je een pizza bezorgen? Dus Biosfeer 2 was in essentie een 3 are verzegelde miniwereld waar ik twee jaar en 20 minuten in leefde.
E
n deux semaines, ils l'ont t
rouvé. J'ai reçu un mail qui disait, Bonjour,
je suis Ray. J'ai appris que vous me cherchiez. (rires) Et moi j'étais comme, Yeah, Ray. Ça a été deux semaines intéressantes. Alors j'ai pris l'avion pour St. Louis et j'ai rencontré Ray, et il est pasteur. (rires)
Entre autres. Bon, mais en tout cas, voilà ...[+++]ce qui se passe, ça me fait penser à ce panneau qu'on voit à Amsterdam à tous les coins de rue. Et pour moi c'est une sorte de métaphore du monde virtuel. Je regarde cette photo, et il a l'air vraiment intéressé par ce qui se passe avec ce bouton, mais pas vraiment par le fait de traverser la rue.
Op twee weken tijd vonden ze hem. Ik kreeg een email waarin stond: Hallo, ik ben Ray. Ik hoorde dat je me zocht. (Gelach) En ik schreef: Ja, Ray, het zijn twee interessante weken geweest. En dus vloog ik naar St. Louis en ontmoette Ray. Hij is predikant. (Gelach) Onder andere. In elk geval, kijk hier, het doet me hieraan denken, een bord dat je in Amsterdam op elke straathoek ziet. Het is een soort metafoor voor de virtuele wereld. Ik kijk naar deze foto, en hij lijkt echt geïnteresseerd in wat er met die knop gebeurt, maar hij lijkt niet geïnteresseerd in de straat oversteken.
Et le gars m'a dit : Ce n'est pas possible. Cette grand-mère ne voudra même pas - vous savez, elle ne te laissera jamais rencontrer cette fille
qu'elle élève. J'ai pris une traductrice avec
moi, et je suis allé dans ce village trouver la grand-mère, je me suis assis avec elle. Et à mon grand étonnement, elle a accepté de me laisser photographier sa petite-fille. Et je payais de ma poche , alors j'ai demandé à la traductrice si c'était d'accord pour que
je reste pour la semain ...[+++]e. J'avais un sac de couchage. La famille avait une petite remise à côté de la maison, alors j'ai dit: Pourrais-je dormir dans mon sac de couchage le soir? Et j'ai dit à la petite fille, dont le nom était Hyun Sook Lee, que si jamais je faisais quelque chose qui la gênait - elle ne parlait pas un mot d'anglais, même si elle avait l'air très américaine - elle pouvait simplement lever la main et dire: Stop. Et j'arrêterais de prendre des photos. Et puis ma traductrice est partie. J'étais donc là, je ne parlais pas un mot de coréen, et c'était la première nuit que je voyais Hyun Sook. Sa mère était encore en vie. Sa mère ne l'élevait pas, sa grand-mère l'élevait. Et ce qui m'a frappé immédiatement c'était combien ces deux personnes s'aimaient.
De man verzekerde me: Dat gaat je nooit lukken. De oma zal nooit
toelaten dat je dit meisje ook maar ziet. Ik nam een tolk mee en ging naar het dorp, vond de grootmoeder, ging bij haar zitten. Tot mijn verbijstering kreeg ik toestemming van haar om haar kleindochter te fotograferen. Ik betaalde dit zelf, dus ik vroeg aan de tolk of ik een week ter plekke mocht logeren. Ik had een slaapzak. De familie had een klein
schuurtje naast het huis, dus ik vroeg: Kan ik daar 's nachts in mijn slaapzak slapen? Ik vertelde he
...[+++]t meisje, dat Hyun-Soek Lie heette, dat als ik haar ooit in verlegenheid bracht -- ze sprak geen woord Engels, hoewel ze er Amerikaans uitzag -- ze haar hand kon opsteken en zeggen: Stop . Dan zou ik stoppen met het nemen van foto's. Toen vertrok mijn tolk. Daar zat ik dan, ik sprak geen woord Koreaans. Dit is op de avond dat ik Hyun-Soek ontmoette. Haar moeder leefde nog. Haar moeder voedde haar niet op, dat deed haar oma. Wat me onmiddellijk opviel, was hoezeer deze twee mensen van elkaar hielden.Est-ce que les citoyens peuvent influencer la politique nationale et mondiale ? » Je n'ai jamais pensé que je me poserais ces questions un jour, mais me voici ici pour partager certaines leçons avec vous sur deux puissants mouvements de défense auxquels j'ai pris part.
Kunnen burgers wel invloed uitoefenen op het nationale en wereldwijde beleid? Ik had nooit gedacht dat ik zelf deze vragen zou stellen, maar hier sta ik dan om te delen wat ik heb geleerd van twee krachtige burgerbewegingen waar ik aan verbonden was.
Il y a environ 30 ans, quand je travaillais en oncologie à l'hôpital pour enfants de Philadelphie, un père et son fils sont venus me voir dans mon bureau, il leur manquait l’œ
il droit à tous les deux, quand j'ai pris leurs dossiers médicaux, il est devenu évident que le père et le fils avaient une forme rare de tumeur oculaire héréditaire : un rétinoblastome, et le père savait qu'il l'avait transmis à son fils. Ce moment a changé ma vie. Il m'a poussé à aller de l'avant et à codiriger une équipe qui a découvert la première gène de prédisposition au cancer. Dans les décennies
...[+++]suivantes, il y a eu un mouvement sismique dans notre compréhension de ce qui se passe, quelles variations génétiques se cachent derrière ces différentes maladies. En fait, on connaît la molécule de base de milliers de caractéristiques humaines et, chaque jour, des milliers de personnes sont informées sur leurs risques d'avoir telle maladie ou telle autre. Pourtant, si vous me demandez : « Cela a-t-il impacté l'efficacité, la manière dont nous avons été capables de développer des médicaments ? » la réponse est « pas vraiment ». Si vous regardez le coût de la recherche pharmaceutique, à la façon dont c'est fait, ça n'a pas bougé.
Ongeveer 30 jaar geleden werkte ik in de oncologieafdeling van het kinderziekenhuis in Philadelphia. Een vader en zijn zoon stapten mijn praktijkruimte binnen. Ze misten allebei hun rechteroog. Uit hun medische geschiedenis bleek dat beiden een zeldzame vorm van een erfelijke oogtumor, retinoblastoom, hadden. De vader wist dat hij dat op zijn zoon had overgedragen. Dat moment veranderde mijn leven. Het zette me aan om door te gaan en mee leiding te geven aan een team dat het eerste kankerveroorzakend gen ontdekte. In de jaren sindsdien heeft er letterlijk een aardverschuiving plaatsgevonden in ons begrip van wat er gebeurt, van de genetische variaties als oorzaak van ziekten. Nu weten we dat er voor duizenden menselijke kenmerken, een molec
...[+++]ulaire basis bestaat. Elke dag horen duizenden mensen dat ze het risico lopen om deze of gene ziekte te krijgen. Maar als je vraagt of we daarom nu beter zijn geworden in de ontwikkeling van medicijnen, moeten we zeggen: “Niet echt.” Als je kijkt naar wat het kost om geneesmiddelen te ontwikkelen, is er in principe niet veel veranderd.Et
cet homme est venu vers moi et a dit, Pourquoi êtes vous habillé de cette façon? Et j'ai expliqué mon projet, e
t il a dit, Bon, je suis un homme adultère, est-ce que vous allez me lapider? Et j'ai dis, Ben, ça serait sup
er! (Rires) Et j'ai pris une poignées de pierres de ma poche
que je transportais depuis des semaines, dans ...[+++]l'espoir d'un tel échange- et, vous savez, c'était des gravillons -- mais il les a pris de ma main.
En er kwam een man naar me toe en zei, Waarom heb je jezelf zo gekleed? En ik vertelde over mijn project, en hij zei, Nou ik ben een vreemdganger, ga je mij nu stenigen? waarop ik antwoordde met Dat zou geweldig zijn! (Gelach) vervolgens pakte ik een handvol stenen uit mijn zak die ik al weken bij me had gedragen, hopend op een situatie als deze -- het waren kiezelsteentjes -- maar hij graaide ze uit mijn hand.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
deux j'ai pris mes skis ->
Date index: 2021-08-09