Traduction de «d'argent pour continuer » (Français → Néerlandais) :

Il est devenu un altruiste efficace quand il a calculé qu'avec l'argent qu'il était supposé gagner tout au long de sa carrière, une carrière universitaire, il pourrait donner assez pour guérir 80000 personnes de la cécité dans les pays en développement tout en gardant assez d'argent pour continuer à vivre tout à fait correctement.
Hij werd een effectieve altruïst toen hij berekende dat met het geld dat hij waarschijnlijk ging verdienen gedurende zijn academische carrière, hij genoeg kon doneren om 80.000 mensen van blindheid te genezen in ontwikkelingslanden en nog steeds genoeg zou overhouden voor een prima levensstandaard.

Je donnais de mon temps et de mon argent. Je donnais quand les solutions étaient en solde. Une tasse de café pour sauver la vie d’un enfant. Qui peut rétorquer à ça? Je donnais quand c’était difficile à éviter. et je donnais quand les émotions négatives devenaient si fortes que je donnais pour soulager ma propre souffrance, pas celle d’un autre. A dire vrai, je donnais avec une intention ni animée d’espoir, ni d’une envie d’aider, ni de générosité. C’était devenu une transaction pour moi, une sorte de marché. J’achetais quelquechose. J’achetais le droit de continuer ma journée en toute tranquilité sans être dérangée par ces mauvaises nouvelles.
Ik gaf mijn tijd en mijn geld. Ik gaf als er oplossingen te koop waren. Voor de prijs van een kopje koffie kon ik een kind redden, toch. Wie geeft me daarin ongelijk? Ik gaf als ik voor het blok stond, als het moeilijk te vermijden was, en ik gaf als ik voldoende negatieve gevoelens had opgebouwd om mijn eigen lijden te verlichten, niet dat van iemand anders. Om eerlijk te zijn, gaf ik daarom, niet uit een oorspronkelijk gevoel van hoop en opwinding om te helpen en uit gulheid. Het werd een transactie voor mij, werd een soort handel. Ik kocht iets. Ik kocht mijn recht om verder te gaan met mijn dag en niet meer geplaagd te worden door dit slechte nieuws.

Imagions que John dirige une boulangerie. Chaque travailleur produit une douzaine de donuts par heure, et chaque donut est vendu pour 1 dollar. Si John veut continuer son business, il ne peut pas payer ses employés plus que 12 dollars de l'heure. Il doit forcément payer les ingrédients et le four, mais même s'il voulait être généreux, il ne pourrait pas les payer 20 dollars de l'heure. Ils ne produisent simplement pas assez pour couvrir les coûts. Mais si John trouve un moyen pour que chaque travailleur produise quatre douzaines de donuts par heure, il pourra les payer 20 dollars de l'heure. Tout simplement, plus un employé produit, plus il peut gagner d'argent. Les économistes soutiennent que la principale raison pour laquelle certains pays sont riches est la productivité.
Meneer Clifford: Stel je voor, John heeft een bakkerij. Elke werknemer produceert een dozijn donuts per uur, en elke donut wordt verkocht voor €1. Als John niet failliet wil gaan, kan hij zijn werknemers niet meer dan €12 per uur betalen. Natuurlijk moet hij betalen voor de ingrediënten en de oven, maar zelfs als hij gul zou willen zijn, zou hij ze niet €20 per uur kunnen betalen. Ze produceren simpelweg niet genoeg donuts om de kosten te dekken. Maar als John een manier kan vinden dat elke werknemer vier dozijn donuts per uur kan produceren, dan kan hij ze €20 per uur betalen. Simpel gezegd, des te meer elke werknemer kan produceren, des te meer geld hij/zij kan verdienen. Economen beweren dat de belangrijkste reden dat sommige landen rijk zijn hun productiviteit is.

Et s’il devient clair pour eux qu'ils ne peuvent pas obtenir d'argent, ils deviennent moins intéressés pour continuer la procédure.
Als blijkt dat ze niets uit de brand zullen slepen, verliezen ze hun belangstelling voor de zaak.

Les pots de vin et la corruption subissent la loi de l'offre et de la demande. La chaîne d'approvisionnement est principalement constituée d'entreprises cupides et immorales et des individus moyens malheureux. Côté demande, principalement des politiciens, des bureaucrates et ceux qui ont un pouvoir qui leur est confié. Selon les estimations de la Banque Mondiale, mille milliards dollars sont payés en pots de vin chaque année, aggravant la situation de ceux qui sont déjà mal en point. Pourtant, si vous regardez l'individu moyen, il ou elle ne se lève pas chaque jour en se disant, Hmm, voyons voir à qui je vais bien pouvoir donner des pots de vin aujourd'hui. ou, Voyons voir qui je peux corrompre aujourd'hui. Souvent c'est sous la contrainte ou quand il est dos au mur que l'individu moyen se retrouve dans cette situation qui le conduit à payer un pot de vin. Dans le monde moderne, où le temps vaut de l'argent, et la bataille pour sa survie incroyablement difficile, l'individu moyen malchanceux abdique et paie des pots de vin simplement pour continuer à vivre.
Steekpenningen en corruptie hebben zowel een vraag- als een aanbodzijde. De aanbodzijde bestaat voornamelijk uit gulzige onethische bedrijven en de ongelukkige gewone man. De vraagzijde wordt vooral ingenomen door politici, bureaucraten en degenen die over beslissingsbevoegdheid beschikken. Volgens schattingen van de Wereldbank wordt er elk jaar een biljoen dollar betaald aan steekpenningen, wat de toestand van diegenen die er al slecht aan toe zijn, nog verslechtert. De gewone man wordt niet elke dag wakker met in zijn hoofd de gedachte: Hmm, laat eens zien wie ik vandaag wat smeergeld kan toestoppen. of Laat eens zien wie ik vandaag kan omkopen. Vaak is het de beklemmende of de rug-tegen-de-muursituatie waarin de ongelukkige gewone man zich bevindt die hem ertoe brengt steekpenningen te betalen. In de moderne wereld waar tijd een schaars goed is en de strijd voor levensonderhoud onvoorstelbaar zwaar is, heeft de ongelukkige gewone man meestal geen keuze en betaalt hij het smeergeld alleen maar om door te gaan met leven.

Nous avons reçu plus d'argent cette année, pour continuer à récolter de plus en plus d'échantillons.
We kregen meer geld dit jaar om meer en meer stalen te blijven verzamelen.

Les Caribéens arrivaient avec un plan de 5 ans : travailler, gagner de l'argent, puis rentrer. Mais les 5 ans devinrent 10, puis 15 et avant de réaliser, tu changes le papier-peint et c'est quand tu sais que tu vas rester. Bien que ça reste toujours temporaire, pour nos parents, nous, enfants, savions que le jeu avait pris fin. Je pense qu'ils avaient l'impression qu'ils ne pourraient pas continuer avec les idéaux de la vie qu'ils attendaient. La réalité était autre. Et aussi, c'était la vraie réalité d'essayer de m'éduquer. Ayant commencé le processus, mon père ne continua pas.
Mensen kwamen uit de Caraïben met een vijfjarenplan: ze gingen werken, geld verdienen en dan terug. Maar vijf jaar werd 10 jaar, en 10 jaar werd 15 jaar. Voordat je het weet, plak je nieuw behang op de muur en op dat moment weet je dat je hier blijft. Onze ouders voelden nog steeds een soort van tijdelijkheid maar wij kinderen wisten dat het menens was. Ik denk dat ze het gevoel hadden dat ze niet verder aan de idealen konden bouwen van het leven dat ze in gedachten hadden. De realiteit was heel anders. En dat gold ook voor die realiteit van mijn opvoeding. Mijn vader begon dat proces, maar maakte het niet af.