Traduction de «courbes de l'espace » (Français → Néerlandais) :

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Mais si nous tombions librement dans l’espace, même sans cette grille, nous pourrions nous peindre, parce nous remarquerions que nous avons voyagé sur des lignes droites, des parcours en ligne droite à travers l’univers. Einstein s’est également aperçu -- et voici le fond du sujet – que si vous mettez de l’énergie ou de la masse dans l’univers, vous courbez l’espace. Et un objet qui tombe librement peut passer devant, disons, le soleil et serait détourné le long des courbes naturelles de l’espace. C’est la grande théorie générale sur la relativité d’Einstein.
Maar als we vrij door de ruimte zouden vallen, dan zouden zelfs zonder dat handige rooster het misschien kunnen zelf kunnen natekenen, omdat we zouden merken dat we reisden langs rechte lijnen, ongebogen rechte paden door het heelal. Einstein besefte ook -- en hier gaat het om -- dat als je energie of massa in het heelal brengt, het de ruimte zou krommen. En als een vrij vallend voorwerp langs, laten we zeggen, de zon zou passeren zou het worden afgebogen langs de natuurlijke kromming van de ruimte. Dit was Einstein's geweldige algemene relativiteitstheorie.

Nous profitons de cet espace courbe à 12 dimensions et le transformons en un espace plat à quatre dimensions.
We nemen deze 12-dimensionale gekromde ruimte en vormen ze om tot een vlakke vierdimensionale ruimte.

Donc Kaluza se dit, Einstein a réussi à décrire la relativité en termes de déformations et de courbes de l'espace en fait, de l'espace et du temps, pour être plus précis.
Zo zei Kaluza tegen zichzelf, Einstein kon zwaartekracht te beschrijven in termen van vervormingen en krommingen in de ruimte -- eigenlijk, ruimte en tijd, om precies te zijn.

C'est parce que l'univers primaire tout ENTIER était dense et chaud (de partout), l'espace-temps était courbe (de partout) et cette courbure se manifestait comme une expansion rapide de l'espace à travers tout l'univers.
Omdat het GEHELE vroege universum overal dicht en heet was, was de ruimtetijd overal gekromd en deze kromming uitte zichzelf als een snelle uitdijing van het hele universum.

Les points blancs représentent la courbe de probabilité qui vous montre où se trouve l'électron en n'importe quel point du temps et de l'espace dans cette configuration à trois orbites.
De witte punten zijn de waarschijnlijkheidsgolf die laat zien waar het elektron is in ieder bepaald punt in tijd en ruimte van deze specifieke configuratie met drie orbitalen.

Vous savez quelle a été la preuve concluante que l'espace-temps est courbé ?
Je weet wat het cruciale bewijs was voor de kromming van de ruimtetijd.