Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "comment une personne devient-elle obèse " (Frans → Nederlands) :
Alors, comment une personne devient-elle obèse ?
Hoe wordt iemand dan obees?
Nous pensons à la douleur comme à un symptôme, mais il y a des cas où le système nerveux développe des boucles de rétroaction et la douleur devient elle-même une maladie terrifiante. En commençant par l'histoire d'une fille dont l'entorse du poignet est devenue un cauchemar, Elliot Krane parle du mystère complexe de la douleur chronique, et passe en revue les faits que nous venons de découvrir, comment elle fonctionne et comment la traiter.
We zien pijn als een symptoom, maar er zijn gevallen waar het zenuwstelsel terugkoppelingslussen ontwikkelt en pijn een verschrikkelijke ziekte op zich wordt. Te beginnen met het verhaal van een meisje wier verstuikte pols veranderde in een nachtmerrie, vertelt Elliot Krane over het complexe mysterie van chronische pijn en geeft een overzicht van de feiten die we net aan het leren zijn over hoe zet werkt en hoe ze te behandelen.
Mais plus tard dans la journée, je l'ai entendu dire à ma mère, « Comment Nancy a-t-elle pu savoir alors que personne, ni même toi ne savait qu'il y allait pour une opération de la vessie, on n'avait rien dit à personne pour ne pas vous inquiéter.
Later die dag hoorde ik dat ze tegen mijn moeder zei: “Hoe kan Nanci dit hebben geweten, als zelfs jij of wie dan ook niet wist dat hij een blaasoperatie zou ondergaan?
Il y a un animal qui ne semble pas vieillir,
c'est le homard. Il devient juste plus grand au cours du temps. Il ne devient pas plus faible et s'est chromosomes ne changent pas. Il a de long télomères qui ne se raccourcissent pas, donc il meurt uniquement quand il est mangé par quelque chose d'autre,
comme nous. Alors, comment pourrait-on être un peu plus comme u
n homard? Certaines personnes diraient peut être Je veux des longs télo
...[+++]mères pour vivre plus longtemps . Est-ce que ça aiderait? Je veux dire, est-ce que ça nous garderait plus jeune?. - C'est controversé, car vous savez, avec le cancer nous avons un exemple parfait de télomérase active et ça devient une situation de croissance non contrôlée. - Les télomères et les télomérases sont une lame à double tranchant. Les cellules cancéreuses ont de très long télomères, elle peuvent se diviser indéfiniment et c'est justement le problème avec le cancer. Il divise des cellules sans arrêt et qui ne vont pas mourir. Donc, en un sens, le cancer c'est les cellules immortelles qui vivent en nous. Donc peut être que nous avons développé le processus de vieillissement. Peut être que nos télomères raccourcissent pour une très bonne raison... Car autrement elle pourrait devenir cancéreuses. - Une de ces théories est que les cellules se divisent un nombre fini de fois parce que ça les empêche d'accumuler des erreurs qui pourraient devenir nuisibles.
—er is een dier dat niet ouder lijkt te worden, dat is een kreeft. Het wordt alleen maar groter over tijd. Het wordt niet zwakker en zijn chromosomen veranderen niet. Het heeft lange telomeren die niet korter worden. Het sterft alleen maar als het word opgegeten door iets anders,
zoals wij. Dus hoe kunnen wij meer als een kreeft zijn? Sommige mensen willen dat hun telomeraseniveau hoger zou zijn. Zou dat helpen? Ik bedoel wou dat ons jonger houden? —Ik bedoel de balans, je weet wel, bij kanker heb je een perfect voorbeeld van actieve telomerase en veroorzaakt een ongelijkmatige groei. —Dit is het tweesnijdend zwaard van telomeren en telo
...[+++]merase. Kankercellen hebben hele lange telomeren en kunnen oneindig delen, dat is het probleem met kanker. Kanker deelt cellen en ze willen niet dood. Dus op een bepaalde manier is kanker een onsterfelijke cel die in ons leeft. Misschien hebben we het verouderings proces ontwikkeld. Misschien hebben we telomeren die krimpen om een goede reden - omdat we anders verkankeren. —Er bestaat dus een theorie dat cellen beperkt delen om te voorkomen dat ze ophopen en schade veroorzaken.J’ai les données. Je vais vous en montrer un extrait, «De la Conception à la Naissance». (Musique) Texte Vidéo : « De la Conception à la Naissance » Ovocyte Spermatozoïdes Ovule inséminé 24 Heures : Première division du bébé L’ovule fertilisé se divise quelques heures après la fusion… Et se divise à nouveau toutes
les 12 à 15 heures. Jeune Embryon La vésicule vitelline alimente toujours le bébé. 25 jours : Développement des cavités du cœur 32 jours : Développement des bras et des mains 36 jours : Apparition des premières vertèbres Ces semaines-là sont la période de développement la plus rapide du fœtus. Si le fœtus continuait à grandir à
...[+++] cette vitesse pendant neuf mois, il deviendrait un bébé d'une tonne et demie. 45 Jours Le cœur de l’embryon bat deux fois plus vite que celui de la mère. 51 Jours 52 Jours : Développement de la rétine, du nez et des doigts Le mouvement continu du fœtus dans le ventre est nécessaire pour la croissance musculaire et squelettique. 12 semaines : pas d’organe sexuel -- fille ou garçon, on ne sait pas encore 8 Mois Accouchement : la phase d’expulsion Le moment de la naissance (Applaudissements) Alexander Tsiaras : Merci. Mais vous voyez, quand vous commencez à travailler sur ces données, c’est assez spectaculaire. En continuant à faire des scanners l’un après l’autre, en travaillant sur ce projet, en regardant ces deux cellules toutes simples qui ont cette espèce d’incroyable mécanisme qui par magie deviendra une personne. En continuant à travailler sur ces données, en observant des petits morceaux du corps, ces petits morceaux de tissu qui étaient un trophoblaste venant d’un blastocyste, qui tout à coup se creuse un chemin dans l’utérus, en se disant, « Je suis là pour rester ». Tout à coup, en conversant et en communiquant avec les œstrogènes, la progestérone, en disant, « Je suis là pour rester, plantez-moi » en construisant cet incroyable fœtus tri-linéaire qui devient, en 44 jours, quelque chose que vous pouvez reconnaître, puis en 9 ...
Ik kreeg de gegevens. Ik zal jullie een voorbeeld laten zien van dat stuk: Van conceptie tot geboorte . (Muziek) Videotekst: Van conceptie tot geboorte Eicel Sperma Bevrucht ei 24 uur: eerste deling van de baby De bevruchte eicel deelt een paar uur na de versmelting ... en deelt opnieuw om de 12 tot 15 uur. Het embryo in een vroeg stadium De dooierzak voedt de baby nog steeds. 25 dagen: de hartkamer ontwikkelt zich 32 dagen: de armen en handen ontwikkelen zich 36 dagen: begin van de primitieve wervels Deze weken zij
n de periode van de snelste ontwikkeling van de foetus. Als de foetus negen maanden op deze snelheid zou blijven groeien, zo
...[+++]u hij 1,5 ton wegen bij de geboorte. 45 dagen Het hart van het embryo klopt twee keer zo snel als dat van de moeder. 51 dagen 52 dagen: de ontwikkeling van het netvlies, neus en vingers De voortdurende beweging van de foetus in de baarmoeder is noodzakelijk voor de groei van de spieren en het skelet. 12 weken: neutraal geslacht -- we weten nog niet of het een meisje of een jongen wordt. 8 maanden Bevalling: het moment van de uitdrijving Het moment van de geboorte (Applaus) Alexander Tsiaras: Dank je wel. Maar zoals je kunt zien, wanneer je daadwerkelijk gaat werken aan deze gegevens is het vrij spectaculair. We bleven meer en meer scannen en werken aan dit project. We observeerden deze twee eenvoudige cellen die een ongelooflijke machinerie hebben en uiteindelijk een mens worden. Terwijl we bleven werken aan deze gegevens en kleine clusters van het lichaam observeerden, kleine stukjes weefsel: een trofoblast die loskomt van een blastocyst, en zich plots ingraaft in de zijkant van de baarmoeder en zegt: Ik ga hier nooit meer weg. Het spreekt en communiceert met de oestrogenen, de progesteronen: Ik ga hier niet meer weg, plant me. Het bouwt een ongelooflijke trilineaire foetus die binnen de 44 dagen iets wordt dat je kunt herkennen, en vervolgens op negen weken echt een kleine mens vormt. Het wonder van deze informatie: hoe komt het da ...Quand quelqu'un se lève pour décrocher le téléphone, aller aux toilettes ou faire autre chose, le siège libre devient la personne elle-même, en quelque sorte. On indique souvent le siège libre en disant, Lui ou elle ne serait pas d'accord. Le siège libre devient cette personne. La spatialité est cruciale.
Als iemand opstaat om een telefoon aan te nemen of naar het toilet te gaan, wordt de lege stoel als het ware die persoon. Je wijst vaak naar de lege stoel en zegt: Hij of zij zou het er niet mee eens zijn. De lege stoel is de persoon. De ruimtelijkheid is cruciaal.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het en
ige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Ce n'est pas simplement du hasard 200, 400 gènes différents mais en fait ils vont ensemble. Ils forment une voie. Ils forment un réseau qui commence à avoir un sens maintenant dans le fonctionnement du cerveau. Nous commençons à avoir une approche ascendante dans laquelle nous identifions ces gênes, ces protéines, ces molécul
es, nous comprenons comment elles interagissent entre elles pour faire fonctionner ce neurone, comment ces neurones interagissent entre eux pour faire fonctionner des circuits et comment ces circuits fonctionnent, contrôlent le comportement. Compr
endre ceci chez des personnes ...[+++] autistes et chez des personnes ayant des fonctions cognitives normales.
Het zijn niet zomaar willekeurig 200 à 400 verschillende genen, maar in feite passen ze in elkaar. Ze passen samen in een traject. Ze passen samen in een netwerk dat nu zin begint te krijgen in termen van hoe het brein werkt. Het wordt stilaan een aanpak van onderuit, waar we de genen, de eiwitten en de moleculen identificeren. We beginnen te begrijpen hoe ze met elkaar interageren om dat neuron te laten werken. We beginnen te begrijpen hoe die neuronen samen circuits laten werken, en hoe die circuits werken om gedrag te controleren. We beginnen dat te begrijpen, zowel bij mensen met autisme als bij individuen met een normale cognitie.
Quand quelqu'un vous demande d'où vous venez... vous arrive-t-il de ne pas savoir comment répondre ? L'écrivain Taiye Selasi parle au nom des personnes « multi-locales » qui se sentent chez elles dans la ville où elles ont grandi, la ville où elles vivent actuellement et peut-être deux ou trois autres endroits. « Comment puis-je venir d'un pays ? » demande-t-elle. « Comment un être humain peut-il venir d'un concept ? »
Als iemand je vraagt waar je vandaan komt... weet je dan soms niet wat te antwoorden? Schrijfster Taiye Selasi spreekt uit naam van 'multifocale' mensen, die zich thuisvoelen in het land waarin ze zijn opgegroeid, de stad waarin ze nu wonen en misschien nog een paar plaatsen. Hoe kan ik uit een land komen? vraagt ze. Hoe kan een mens uit een concept voortkomen?
Parce que lorsqu'on se pose la question, on commence à comprendre comment la peur de l'échec devient un frein, comme elle nous retient d'oser de grandes choses, et la vie devient terne, l'extraordinaire n'a pas lieu.
Want als je het je afvraagt, begin je te begrijpen hoe angst om te falen je beperkt, hoe het je belet om grote dingen te proberen. Het leven wordt saai. Er gebeuren geen verbazingwekkende dingen meer.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
comment une personne devient-elle obèse ->
Date index: 2023-01-15