Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «amis mais qu'est-ce » (Français → Néerlandais) :
Et je lui ai même demandé. Je lui ai dit : « Comment se fait-il que vous n'ameniez jamais d'ami avec vous ? » Et il a répondu : « Je n'ai pas vraiment d'amis. » Mais il avait de nombreux amis à l'étage des perfusions. Nous l'aimions tous, les gens entraient et sortaient de sa chambre constamment.
Ik vroeg het hem eens: Zeg, waarom breng je nooit een vriend mee? Hij zei: Ik heb niet echt vrienden. Onder het personeel had hij vrienden genoeg. We waren gek op hem, er liepen altijd mensen in en uit bij hem.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui pourrait, sinon des ce
...[+++]rveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare
adolescent ...[+++]en op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Une autre possibilité, plus subtile, est qu'ils prennent du poids, et que cela change votre opinion de ce qu'est un poids acceptable. Et là, ce qui se propage d'une personne à l'autre, ce n'est p
as un comportement, mais plutôt une norme. Une idée se propage. Et puis les chroniqueurs se sont bien amusés avec notre étude. Je crois que le titre dans le New York Times était Vous vous empât
ez ? La faute à vos amis gros ! Ce qu'on a trouvé intéressant, c'est que les chroniqueurs européens avaient une attaque différente, ils écrivaient Vos a
...[+++]mis prennent du poids ? C'est peut-être votre faute. (Rires) On a trouvé que c'était un commentaire très intéressant sur les USA, une attitude un peu égoïste, un peu du genre c'est pas de ma faute . Mais bon, je veux être clair là-dessus, on ne pense pas que notre travail devrait, ou pourrait, justifier le moindre préjugé envers les gens de tel ou tel poids.
Een andere, meer subtiele mogelijkheid: zij beginnen te verdikken en dit verandert jouw opvattingen over wat een aanvaardbaar lichaamsgewicht is. In dit geval verspreidt een norm zich van persoon tot persoon, niet een gedrag. Een opvatting verspreidt zich. Schrijvers van krantenkoppen hadden een topdag aan ons onderzoek. ik denk dat de kop in de New York Times was: B
en je bijgekomen? De schuld van je dikke vrienden. (Gelach) Interessant voor ons was: de Europese krantenkoppen hadden een andere insteek. Zij schreven: Komen je vrienden bij? Misschien jouw schuld. (Gelach) Wij vonden dit een heel interessante commentaar op Amerika, een soor
...[+++]t eigenbelang, een van 'niet-mijn-verantwoordelijkheid'-verschijnsel. Ik wil heel duidelijk stellen dat wij niet denken dat ons werk een vooroordeel tegen mensen met wat voor gewicht dan ook, kan of mag goedpraten.[ « Quand doit-on être mystérieux ? » ] Pendant la Seconde Guerre mondiale, les Allemands vo
ulaient décoder ça, mais ils n'y arrivaient pas, en dépit de leurs efforts. Voici un exemple d’un graphisme que j’ai réalisé récemment pour la couverture d'un roman de Haruki Murakami. Je fais du graphisme pour lui depuis plus de 20 ans. C'est un roman dont le héros est un jeune homm
e qui a quatre bons amis. Tout d'un coup, après leur première année à la fac, ses amis l'excluent de leur groupe sans aucune explication. Ce qui anéantit notre héro
...[+++]s. Les noms de famille des amis incluent une couleur, en japonais.
[ Wanneer mysterieus zijn? ] In de Tweede Wereldoorlog wilden de Duitsers dit met alle macht decoderen, maar dat lukte niet. Hier is een voorbeeld van een ontwerp dat ik onlangs heb gemaakt voor een roman van Haruki Murakami, voor wie ik al ruim twintig jaar ontwerp. Deze roman gaat over een jonge man met vier dierbare vrienden die plots, na hun eerste studiejaar, zonder uitleg, al het contact compleet verbreken en hij is er kapot van. De namen hebben in het Japans allemaal een associatie met een kleur.
Ça a pris du temps, mais à la fin, certains d'entre eux ont commencé à écrire à leurs mères, à leurs amis, à leurs petites amies.
Het duurde een poos, maar uiteindelijk begonnen sommigen te schrijven aan hun moeder, hun vrienden, hun vriendinnen.
A quel point êtes-vous triste maintenant ? A quel point êtes-vous frustré maintenant ? -- pour avoir une idée des genres d'émotions qu'ils avaient dans leurs vies quotidiennes. Et en utilisant cette étude intense d'individus, nous trouvons que ce n'est pas une génération particulière qui s'en tire mi
eux que les autres, mais les mêmes individus au fil du temps en viennent à rapporter une expérience relativement plus positive. Vous voyez maintenant cette baisse à des âges très avancés. Et il y a une baisse légère.
Mais ...[+++] à aucun point la courbe ne revient aux niveaux que nous voyons au début de l'âge adulte. C'est vraiment trop simpliste de dire que les gens âgés sont heureux . Dans notre étude, ils sont plus positifs, mais ils sont aussi plus susceptibles que les plus jeunes de vivre des émotions mitigées -- de la tristesse en même temps que du bonheur ; vous savez, cette larme à l'oeil quand vous souriez à une ami.
Hoe verdrietig ben je? Hoe gefrustreerd ben je? -- om een idee te kunnen krijgen van het soort emoties en gevoelens dat ze hadden in hun d
agelijkse leven. Op basis van dit intens onderzoek van individuen ontdekken we dat het niet een specifieke generatie is die het beter doet dan de andere, maar dat dezelfde individuen doorheen de tijd relatief grotere positieve ervaring/beleving gaan melden. Je ziet hier deze lichte daling op erg gevorderde leeftijden. Er is een lichte daling. Maar er is geen punt waarop het terugkeert naar de niveaus die we in de vroege volwassenheid zien. Het is echt te simplistisch om te zeggen d
...[+++]at oudere mensen gelukkig zijn. In ons onderzoek zijn ze positiever, maar ze hebben ook meer de neiging dan jongere mensen om gemengde gevoelens te ervaren -- verdriet en geluk op hetzelfde moment; je weet wel, die traan in je ooghoek wanneer je naar een vriend lacht.Mais un objet fascinant est apparu, un ouvrage de Douglas Coupland, notre ami et artiste en résidence, intitulé « Mon cerveau d’avant Internet me manque ». J'ignore pourquoi la machine dit que son cerveau d'avant Internet lui manque tel qu'identifié ici, mais c'est une pensée intéressante. Parfois mon cerveau d'avant Internet me manque, mais pas quand il s'agit d'explorer l'art et la culture.
maar er was één bijzonder fascinerend plaatje: dit werk van Douglas Coupland, onze vriend en 'artist in residence', getiteld 'Ik mis mijn pre-internetbrein'. Ik weet niet waarom de machine haar pre-internetbrein mist en dit hier getagd heeft, maar het is een interessante gedachte. Ik mis soms ook mijn pre-internetbrein maar niet bij het ontdekken van kunst en cultuur online.
Et elle a écrit une chanson superbe. Elle était dans le top 5 en 2005, ça s'appelait 9 millions de bicyclettes à Pékin. C'est une histoire d'amour -- elle est un peu la Norah Jones anglai
se -- qui raconte à quel point elle aime son mec, et elle compare ça à 9 millions de bicyclettes, etc. Et il y a ce passage. ♫ Nous sommes à 12 milliards d'années lumière du bord ♫ ♫ C'est une supposition ♫ ♫
Personne ne pourra jamais dire si c'est vrai ♫ ♫
Mais je sais que je serais toujours avec toi ♫ C'est
...[+++]joli. Au moins elle est proche du compte, En Amérique, ce serait plutôt Nous sommes à 6000 années lumière du bord. (Rires) Mais mon ami Simon Singh, le physicien des particules qui est aujourd'hui devenu un professeur de science, et il a écrit le livre Le Big Bang, etc. Il ne rate pas une occasion de promouvoir la bonne science.
En ze schreef een mooi liedje. Het stond in 2005 in de top vijf. Het heette Nine Million Bicycles in Beijing. Het is een liefdesverhaal - ze is een soort Norah Jones van het V.K. - over hoeveel ze van haar ventje houdt, vergeleken met negen miljoen fietsen, enzovoort. En er komt deze passage in voor: ♫ We zitten op 12 miljard lichtjaren van de rand ♫ ♫ Dat denken we ♫ ♫ En
niemand kan zeggen of het waar is ♫ ♫ Maar ik weet dat ik altijd bij je zal zijn. ♫ Da's leuk. Ze zit er tenminste dichtbij. In Amerika zou het klinken We zitten op 6.000 lichtjaren van de rand. (Lachen) Maar mijn vriend, Simon Singh, de deeltjesfysicus, is nu wetensch
...[+++]apsopvoeder geworden en hij schreef onder andere het boek The Big Bang . Hij maakt van alle gelegenheden gebruik om goede wetenschap te promoten.C'est effrayant. Vous savez, je continue de parler de cette idée de raconter une histoire, et c'est comme si l'enseignement scientifique avait choisi ce que j'appelle la tyrannie de la précision, où l'on ne peut pas simplement raconter une histoire. C'est comme si la science se devait d'être un de ces conteurs terribles, que nous connaissons tous et qui nous donnent des détails dont tout le monde se fiche, du genre : Oh, j'
ai déjeuné avec mon amie l'autre jour, elle portait ce jean très moche. Enfin, ce n'était pas vraiment un jean, c'était plutôt comme un, un
e sorte de legging, mais ...[+++], plutôt, enfin je suppose que c'est plutôt un jegging. un peu comme, mais je pensais... et vous, vous vous dites : Oh mon dieu.
Dat is afschuwelijk. Ik wil het hebben over dit idee van verhalen vertellen. Het is alsof wetenschapsonderwijs uitgaat van wat ik de tirannie van de precisie noem, waar je niet zomaar een verhaal mag vertellen. Wetenschap lijkt wel de ‘Verschrikkelijke Verhalenverteller’ geworden. Hij zadelt ons op met alle details waar niemand om geeft. Zoals als iemand die zegt: “Ik kwam gisteren mijn vriendin tegen en ze droeg zo’n lelijke jeans. Ik bedoel, het waren niet eens jeans, eerder een soort leggings, maar eigenlijk waren het ‘jeggings’.” Dan denk ik: “God!
Plutôt facile. Et puis les choses ont changé, et fin 2009, ils ont annoncé que nous allions avoir une nouvelle politique, et cette nouvelle politique exigeait des mots de passe d'au moins huit caractères, avec une majuscule, une minuscule, un chiffre, un symbole, vous ne pouviez pas utiliser le même caractère plus de trois fois, et ce ne pouvait pas être un mot du dictionnaire. Quand ils ont mis en place cette nouvelle politique, beaucoup de gen
s, mes collègues et amis, sont venus me voir et ont dit : « C'est vraimen
t inutilisable. Pourquoi nous font-ils ça, e ...[+++]t pourquoi ne les en as-tu pas empêchés ? » Et j'ai dit : « Vous savez quoi ? On ne m'a rien demandé. » Mais ça a éveillé ma curiosité, et j'ai décidé d'aller parler aux personnes en charge des systèmes informatiques et de découvrir ce qui les a amenés à introduire cette nouvelle politique, et ils ont dit que l'université avait rejoint un consortium d'universités, et que l'une des exigences pour devenir membre était que nous devions avoir des mots de passe plus compliqués qui respectaient de nouvelles exigences, et ces exigences étaient que nos mots de passe devaient avoir beaucoup d'entropie. L'entropie est un terme compliqué, mais en fait ça mesure la sécurité des mots de passe.
Nogal simpel. Maar toen veranderden ze dat. Tegen het einde van 2009 verkondigden ze dat we een nieuw beleid
kregen. Dit beleid eiste dat wachtwoorden minimaal 8 tekens moesten hebben, met een hoofdletter, kleine letter, een cijfer, een teken, je mocht niet 3 dezelfde tekens hebben en het mocht niet in het woordenboek staan. Toen ze dat nieuwe beleid toepasten, zeiden veel mensen, collega's en vrienden me: Poeh, dit is echt niet te doen. Waarom doen ze ons dat aan en waarom houd je ze niet tegen? Ik zei: Weet je? Ze hebben mij niets gevraagd. Maar ik werd nieuwsgierig en ging praten met onze systeembeheerders en ontdekte waarom ze dit be
...[+++]leid hadden bedacht. Ze zeiden dat de universiteit was gaan samenwerken met andere universiteiten en dat een van de voorwaarden was dat we veiligere wachtwoorden kregen die voldeden aan nieuwe voorwaarden. Die vereisten dat onze wachtwoorden niet voorspelbaar mochten zijn. Onvoorspelbaarheid is een ingewikkelde term. Ze geeft de sterkte van het wachtwoord weer, datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
amis mais qu'est-ce ->
Date index: 2024-09-30