Vertaling van "reste d'application étant " (Frans → Nederlands) :

Ceci étant dit, l'attention est attirée sur l'article 42, § 1, 4°, b), de la loi, qui reste applicable.
Dit gezegd zijnde, wat de aanvullende leveringen betreft, past het artikel 42, § 1, 4°, b), van de wet, in herinnering te brengen.

La consommation énergétique des moyens de transport de personnes ou de marchandises étant réglementée directement et indirectement par d'autres domaines du droit de l'Union et d'autres politiques de l'Union, il y a lieu de continuer à les exclure du champ d'application du présent règlement, y compris les moyens de transport dont le moteur reste au même endroit durant le fonctionnement, tels que les ascenseurs, les escaliers roulants et les tapis roulants.
Aangezien voor vervoermiddelen voor personen of goederen het energieverbruik direct en indirect wordt geregeld in ander recht en beleid van de Unie, dienen deze vervoermiddelen buiten de werkingssfeer van deze verordening te blijven, met inbegrip van vervoermiddelen met een stationaire motor, zoals liften, roltrappen en transportbanden.

Cette disposition stipule que la protection du consommateur sur la base du droit national reste applicable si elle est plus élevée que le droit choisi comme étant d'application au contrat de vente.
Deze laatste bepaling voorziet erin dat de consumentenbescherming op basis van het nationaal recht blijft gelden wanneer deze hoger zou zijn dan het gekozen recht dat van toepassing is op het verkoopcontract.

La règle selon laquelle un tiers au moins des magistrats des cadres linguistiques de ces juridictions doivent être francophones et au moins un tiers néerlandophones reste applicable sans restriction, étant entendu qu'en ce qui concerne le tiers restant, le rapport entre le nombre total de magistrats francophones et le nombre total de magistrats néerlandophones du siège et du parquet, est déterminé, non plus en fonction du nombre de chambres qui siègent respectivement en français et en néerlandais, mais en fonction des besoins du service du siège du tribunal.
De regel dat de taalkaders in deze rechtscolleges minimum één derde Franstalige en één derde Nederlandstalige magistraten moeten tellen, blijft onverminderd van toepassing, met dien verstande dat voor de invulling van het overblijvende derde de taalverhouding tussen het totaal aantal magistraten van zetel en parket niet langer bepaald wordt volgens het aantal kamers dat respectievelijk in het Frans en in het Nederlands zetelt, maar wel volgens de behoeften van de dienst van de zetel van de rechtbank.

Étant donné que ces personnes ne font plus l'objet d'un internement mais conservent le statut de condamné, la loi du 17 mai 2006 relative au statut juridique externe des personnes condamnées à une peine privative de liberté et aux droits reconnus à la victime dans le cadre des modalités d'exécution de la peine leur reste applicable.
Aangezien deze personen niet meer het voorwerp uitmaken van een internering maar onder het statuut van veroordeelde blijven, blijft ook de wet van 17 mei 2006 betreffende de externe rechtspositie van de veroordeelden tot een vrijheidsstraf en de aan het slachtoffer toegekende rechten in het raam van de strafuitvoeringsmodaliteiten van toepassing op hen.

Si elles sont recueillies par voie judiciaire, les informations seront communiquées, par l'intermédiaire de l'autorité centrale, à la CPI, étant entendu qu'en application du droit commun cette communication reste conditionnée par l'autorisation du Procureur général compétent ou du Procureur fédéral.
Ingeval de gegevens via gerechtelijke weg werden verkregen, worden zij aan het ISH bezorgd door de centrale autoriteit, met dien verstande dat zulks, met toepassing van het gemeen recht, onderworpen blijft aan de instemming van de bevoegde procureur-generaal of van de federale procureur.

La Cour est interrogée sur la compatibilité de l'article 100, alinéa 1, 1°, des lois coordonnées sur la comptabilité de l'Etat, qui, en vertu de l'article 131, alinéa 2, de la loi précitée du 22 mai 2003, reste applicable au litige porté devant le juge a quo, avec les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, en ce que cette disposition prévoit un délai de prescription quinquennal pour les créances à charge de l'Etat, fondées sur la responsabilité extracontractuelle des pouvoirs publics en raison d'une faute d'un organe ou d'un préposé de ceux-ci, à compter du premier janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle elles sont nées, alors que les créances de l'Etat portant sur la réparation d'un préjudice, fondées sur une responsabilité extracontractuelle, se prescrivaient, au moment de la faute, par trente ans, à l'instar des créances de droit commun en indemnisation, « (étant entendu qu'après l'entrée en vigueur de la loi du 10 juin 1998 en matière de prescription, l'Etat disposait encore, dans les cas où il avait connaissance du dommage et de l'identité du responsable, d'un délai de cinq ans à partir de l'entrée en vigueur de la loi précitée pour intenter son action) ».
Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van artikel 100, eerste lid, 1°, van de gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit, dat krachtens artikel 131, tweede lid, van de voormelde wet van 22 mei 2003 van toepassing blijft op het voor de verwijzende rechter gebrachte geschil, met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat die bepaling voorziet in een vijfjarige verjaringstermijn voor schuldvorderingen ten laste van de Staat, op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheid van de overheid wegens een onrechtmatige daad van een orgaan of aangestelde van de overheid, te rekenen vanaf de eerste januari van het begrotingsjaar in de loop waarvan zij zijn ontstaan, terwijl de schuldvorderingen van de Staat tot vergoeding van schade op grond van buitencontractuele aansprakelijkheid, ten tijde van de onrechtmatige daad, verjaarden door verloop van dertig jaar, net als de gemeenrechtelijke schuldvorderingen tot schadeloosstelling, « (met dien verstande dat, na de inwerkingtreding van de verjaringswet van 10 juni 1998, in gevallen waar de Staat kennis had van de schade en de identiteit van de aansprakelijke, de Staat nog over een termijn van vijf jaar beschikte vanaf de inwerkingtreding van deze wet om haar vordering in te stellen) ».

Pour le reste, les analystes statistiques du Collège des procureurs généraux ne disposent pas de données chiffrées fiables concernant l'application de la loi sur la transaction étendue étant donné que son application n'est pas enregistrée de manière uniforme par les différents parquets correctionnels.
Verder beschikken de statistisch analisten van het College van Procureurs-Generaal niet over betrouwbare cijfergegevens met betrekking tot de toepassing van de wet op de verruimde minnelijke schikking, aangezien deze toepassing niet op uniforme wijze wordt geregistreerd door de verschillende correctionele parketten.

Il résulte de ces dispositions que l'introduction, devant le Conseil d'Etat, d'un recours en annulation d'un acte administratif pris par les autorités visées à l'article 2 de la loi du 22 mai 2003 a pour effet, en vertu de l'article 2244, alinéa 3, du Code civil modifié par la loi du 25 juillet 2008, de suspendre la prescription en ce qui concerne les actions en dommages et intérêts dirigées contre ces autorités; en revanche, l'introduction d'un tel recours n'a pas cet effet lorsqu'il est dirigé contre un acte administratif pris par l'une des autorités provinciales, l'introduction d'un tel recours n'étant pas mentionnée à l'article 2 de la loi du 6 février 1970, qui est resté applicable aux provinces après l'entrée en vigueur de l'article 128, en cause, de la loi du 22 mai 2003.
Uit die bepalingen vloeit voort dat het instellen, voor de Raad van State, van een beroep tot nietigverklaring van een administratieve rechtshandeling genomen door de overheden bedoeld in artikel 2 van de wet van 22 mei 2003, op grond van artikel 2244, derde lid, van het Burgerlijk Wetboek, gewijzigd bij de wet van 25 juli 2008, tot gevolg heeft de verjaring te schorsen ten aanzien van de tegen die overheden gerichte vorderingen tot herstel van schade; het instellen van een dergelijk beroep heeft die uitwerking daarentegen niet wanneer het is gericht tegen een administratieve rechtshandeling genomen door één van de provinciale overheden, daar het instellen van een dergelijk beroep niet is vermeld in artikel 2 van de wet van 6 februari 1970, dat van toepassing is gebleven op de provincies na de inwerkingtreding van het in het geding zijnde artikel 128 van de wet van 22 mei 2003.