Vertaling van "l'impression que poser une question préjudicielle serait effectivement " (Frans → Nederlands) :

La formulation initialement proposée de l'article 26, § 3, pourrait semer la confusion à cet égard, car elle donne l'impression que poser une question préjudicielle serait effectivement la règle dans les procédures de ce type, d'autant plus que l'on suggère dans l'exposé des motifs qu'il s'agirait en l'espèce d'« autorise(r) le juge à renoncer à l'obligation de poser une question préjudicielle », plutôt que d'exclure par principe les questions préjudicielles dans le cadre des procédures en référé.
De aanvankelijk voorgestelde formulering van artikel 26, § 3, zou terzake tot verwarring kunnen leiden, doordat de indruk wordt gewekt dat het stellen van een prejudiciële vraag wel degelijk de regel zou zijn binnen dergelijke procedures. Dit geldt des te meer, nu in de memorie van toelichting wordt gesuggereerd dat het hier een « mogelijkheid om te verzaken aan de plicht tot stellen van een prejudiciële vraag » zou betreffen, veeleer dan een principiële uitsluiting van prejudiciële vragen in het kader van de procedures in kort geding.

Si l'on transpose cette dialectique de la Cour de Justice à l'obligation pour les juridictions de référé de poser une question préjudicielles à la Cour d'arbitrage, on devrait, semble-t-il, considérer que les juridictions ne sont pas tenues de poser une question préjudicielle dans le cadre des procédures de référé sauf dans le cas ou il existerait des doutes sérieux sur la compatibilité d'un acte législatif avec une des règles ou un des articles de la Constitution visés à l'article 1 de la loi spéciale, et que la Cour d'arbitrage ne serait pas déjà saisie de la question ayant pour objet cette compatibilité.
Als de redenering van het Hof van Justitie wordt toegepast op de verplichting voor de rechtscolleges in kort geding om een prejudiciële vraag te stellen aan het Arbitragehof, zouden we, zo lijkt het, moeten stellen dat de rechtscolleges niet verplicht zijn een prejudiciële vraag te stellen in het kader van procedures in kort geding, behalve als er ernstige twijfel zou zijn over de verenigbaarheid van een wetgevende akte met een van de regels of artikelen van de Grondwet bedoeld in artikel 1 van de bijzondere wet en bij het Arbitragehof nog geen vraag betreffende deze verenigbaarheid aanhangig zou zijn gemaakt.

Si l'on transpose cette dialectique de la Cour de Justice à l'obligation pour les juridictions de référé de poser une question préjudicielle à la Cour d'arbitrage, on devrait considérer que les juridictions ne sont pas tenues de poser une question préjudicielle dans le cadre des procédures de référé sauf dans le cas où il existerait des doutes sérieux sur la compatibilité d'un acte législatif avec une des règles ou un des articles de la Constitution visés à l'article 1 de la loi spéciale, et que la Cour d'arbitrage ne serait pas déjà saisie de la question ayant pour objet cette compatibilité.
Als de redenering van het Hof van Justitie wordt toegepast op de verplichting voor de rechtscolleges in kort geding om een prejudiciële vraag te stellen aan het Arbitragehof, moet men er rekening mee houden dat die rechtscolleges niet verplicht zijn een prejudiciële vraag te stellen in het kader van procedures in kort geding behalve als er ernstige twijfels zouden zijn over de verenigbaarheid van een wetgevende akte met een van de regels of artikelen van de Grondwet bedoeld in artikel 1 van de bijzondere wet en als bij het Arbitragehof nog geen vraag betreffende die verenigbaarheid aanhangig is gemaakt.

Après avoir relevé que « la règle permettant au juge de statuer en référé au provisoire au motif qu'il a des « doutes sérieux » quant à la validité d'un acte législatif, dans l'attente d'une décision de la Cour d'arbitrage, serait tout à fait conforme à la jurisprudence de la Cour de Justice en ce qui concerne la portée de l'obligation faite aux juges nationaux de poser des questions préjudicielles visée à l'article 234, alinéa 3, du traité CE (271) », l'avis du Conseil d'État signale que « la Cour de Justice n'exige pas que, statuant dans le cadre d'une affaire urgente, le juge national soumette à la Cour une question préjudicielle portant sur la validité de l'acte réglementaire communautaire si la Cour est déjà saisie d'une question préjudicielle qui va dans ce sens au moment où le juge national rend sa décision » (272).
Het advies van de Raad van State merkt eerst op dat « Een regeling waarbij de rechter in kort geding, bij wege van voorlopige maatregel, een beslissing kan nemen die gesteund is op « ernstige twijfel « omtrent de geldigheid van een wetgevende handeling, zou in afwachting van een uitspraak van het Arbitragehof, bovendien volkomen in de lijn liggen van de rechtspraak van het Hof van Justitie in verband met de draagwijdte van de verplichting van de nationale rechters tot het stellen van prejudiciële vragen, bedoeld in artikel 234, derde lid, van het EG-Verdrag (271) » en stelt verder dat « het Hof van Justitie niet vereist dat de nationale rechter, uitspraak doende in het kader van een zaak die spoedeisend is, een prejudiciële vraag over de geldigheid van de gemeenschapshandeling aan het Hof voorlegt, als een prejudiciële vraag in die zin al bij het Hof aanhangig is op het ogenblik dat de nationale rechter uitspraak doet » (272).

Dans la question F.1.3. on se demande s'il ne serait pas souhaitable, comme l'a suggéré le Conseil d'État, qu'une juridiction soit dispensée de poser une question préjudicielle si la Cour est déjà saisie d'une question préjudicielle qui va dans le même sens.
In vraag F.1.3. wordt gesuggereerd dat het misschien wenselijker is, zoals de Raad van State heeft voorgesteld, om de rechtscolleges niet te verplichten een prejudiciële vraag te stellen als bij het Hof reeds een prejudiciële vraag aanhangig is die in dezelfde richting gaat.

La circonstance que la décision de poser une question préjudicielle à la Cour serait motivée, de manière non pertinente, par l'existence d'un arrêt antérieur de la Cour ne suffit pas, en soi, pour considérer que la réponse à cette question préjudicielle n'est manifestement pas utile à la solution du litige pendant devant la juridiction qui interroge la Cour.
Het gegeven dat de beslissing om aan het Hof een prejudiciële vraag te stellen, op niet relevante wijze zou zijn gemotiveerd door het bestaan van een vroeger arrest van het Hof volstaat op zich niet om aan te nemen dat het antwoord op die prejudiciële vraag klaarblijkelijk niet nuttig is om het geschil te beslechten dat hangende is voor het rechtscollege dat de vraag aan het Hof stelt.

Selon la demanderesse devant le juge a quo, la réponse à la question préjudicielle serait dès lors effectivement utile.
Volgens de eiseres voor de verwijzende rechter zou de prejudiciële vraag bijgevolg wel degelijk een antwoord behoeven.

Dans son dernier mémoire, la partie intervenante, la s.a. Utexbel, demande au Conseil d'Etat de poser une question préjudicielle à la Cour, dans le cas où la composition de la chambre qui statuera sur le fond serait entièrement ou partiellement la même que celle de la chambre qui a ordonné la suspension de l'arrêté entrepris.
In haar laatste memorie vraagt de tussenkomende partij, de n.v. Utexbel, de Raad van State om, ingeval de samenstelling van de kamer die over de grond van de zaak uitspraak zal doen geheel of gedeeltelijk dezelfde is als die van de kamer die de schorsing van het bestreden besluit heeft bevolen, aan het Hof een prejudiciële vraag te stellen.

Dès lors que, dans le cadre de la première question préjudicielle, la Cour estime que la disposition en cause ne viole pas les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que le droit à l'aide sociale est limité à l'aide médicale urgente pour l'étranger dont la demande visant à être reconnu comme réfugié n'est pas prise en considération même si l'intéressé attaque la décision de ne pas prendre la demande en considération, par un recours devant le Conseil d'Etat, et que la deuxième question préjudicielle porte sur la question subsidiaire de savoir s'il est discriminatoire que l'aide sociale, si elle pouvait être accordée, ne le serait pas avec effet rétroactif à la date de la demande, alors que c'est le cas en matière de minimum de moyens d'existence, la Cour estime qu'il y a lieu de renvoyer l'affaire au juge a quo, auquel il appartient d'apprécier si, compte tenu de la réponse à la première question, la réponse à la deuxième question est encore nécessaire pour la solution du litige sur le fond, et, le cas échéant, de poser une nouvelle question préjudicielle.
Nu het Hof naar aanleiding van de eerste prejudiciële vraag oordeelt dat de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet schendt doordat het recht op maatschappelijke dienstverlening beperkt wordt tot de dringende medische hulp voor de vreemdeling van wie de aanvraag om als vluchteling te worden erkend niet in aanmerking is genomen ook al bestrijdt de betrokkene de beslissing om de aanvraag niet in aanmerking te nemen met een beroep bij de Raad van State, en de tweede prejudiciële vraag betrekking heeft op de ondergeschikte vraag of het discriminerend is dat de maatschappelijke dienstverlening, indien zij al kon worden verleend, het niet zou zijn met terugwerkende kracht tot op de datum van de aanvraag, terwijl dat wel het geval is inzake het bestaansminimum, acht het Hof het aangewezen de zaak terug te zenden naar de verwijzende rechter, aan wie het toekomt te oordelen of, rekening houdend met het antwoord op de eerste vraag, het antwoord op de tweede vraag nog nodig is voor de oplossing van het geschil ten gronde en in voorkomend geval een nieuwe prejudiciële vraag te stellen.

Par arrêt du 7 février 1995, la Cour d'appel de Liège a également refusé de poser la question préjudicielle estimant que, compte tenu de l'article 320 du Code civil « en admettant que la Cour d'arbitrage vienne à estimer que l'article 332 du Code civil viole les articles 10 et 11 de la Constitution, l'appelant ne serait cependant pas autorisé à reconnaître l'enfant si l'intimé a la possession d'état » et dès lors que la question était inutile à la solution du litige.
Bij arrest van 7 februari 1995 heeft het Hof van Beroep te Luik eveneens geweigerd de prejudiciële vraag te stellen omdat, gelet op artikel 320 van het Burgerlijk Wetboek en « in de veronderstelling dat het Arbitragehof zou oordelen dat artikel 332 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, eiser in hoger beroep het kind daarom nog niet zou mogen erkennen indien geïntimeerde het bezit van staat heeft », zodat de vraag geen nut zou hebben voor de oplossing van het geding.