Die Richtlinie über die Vorratsspeicherung von Daten von 2006 verpflichtet die Anbieter von Telefon- und Internetdiensten zum Zwecke der Ermittlung, Feststellung und Verfolgung schwerer Straftaten die Verkehrs- und Standortdaten sowie Informationen über Teilnehmer (einschließlich deren Telefonnummer, IP-Adresse und Gerätekennung) zu speichern[41]. Die Richtlinie über die Vorratsdatenspeicherung regelt weder den Zugang noch die Verwendung von Daten, die von nationalen Behörden gespeichert werden.
De richtlijn gegevensbewaring uit 2006 verplicht aanbieders van telefoon- en internetdiensten om verkeers- en locatiegegevens over elektronische communicatie, alsmede gegevens over abonnees (zoals telefoonnummer, IP-adres en identificatiecode voor mobiele apparatuur) te bewaren zodat ze kunnen worden gebruikt voor het onderzoeken, opsporen en vervolgen van ernstige criminaliteit[41]. De richtlijn gegevensbewaring regelt niet de toegang tot of het gebruik van gegevens die door nationale autoriteiten worden bewaard.