Vertaling van "sei als diejenige " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

es sei kund getan,daß
Wij Boudewijn/Beatrix,...doen te weten:

Hiermit sei kundgetan daß...
Wij Beatrix/Boudewijn allen,die deze zullen zien of horen lezen,saluut ! doen te weten:

hiermit sei kundgetan
Wij Boudewijn/Beatrix,...doen te weten:

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 24 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit den Artikeln 6, 13 und 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention, dahin ausgelegt, dass « der Religionsinspektor, der das Vertrauen des Oberhauptes des Kultes, dem er untersteht, verloren hat, seines Amtes enthoben werden muss, ohne dass sein Arbeitgeber - die Französische Gemeinschaft - und anschließend der Staatsrat irgendeine Kontrolle über die Gründe, die zu diesem Vertrauensverlust geführt haben, ausüben können »; in dieser Auslegung unterliege der Religionsinspektor sowohl administrativ als auch gerichtlich einer Regelung der Amtsbeendigung, die weniger günstig sei als diejenige, die für die anderen Kategorien von Inspektoren des Unterrichtswesens der Französischen Gemeinschaft gelte.
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 24 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6, 13 en 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van die bepaling in die zin geïnterpreteerd dat « de inspecteur godsdienst die het vertrouwen heeft verloren van het hoofd van de eredienst waartoe hij behoort, moet worden ontzet uit het ambt waarvan hij titularis is, zonder dat zijn werkgever, de Franse Gemeenschap, en vervolgens de Raad van State controle kunnen uitoefenen ten aanzien van de redenen die tot dat verlies van vertrouwen hebben geleid » : in die interpretatie zou de inspecteur godsdienst, zowel op administratief als op jurisdictioneel vlak, zijn onderworpen aan een regeling inzake ambtsneerlegging die minder gunstig is dan die welke voor de andere categorieën van inspecteurs van het onderwijs van de Franse Gemeenschap geldt.

Aus der Darlegung des Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit mit den Artikeln 10, 11 und 24 § 3 Absatz 1 erster Satz der Verfassung, in Verbindung mit Artikel 13 Absatz 2 Buchstabe c) des Internationalen Paktes über wirtschaftliche, soziale und kulturelle Rechte, von Artikel 96 § 1 Absatz 1 Nr. 1 des Dekrets vom 7. November 2013, ersetzt durch Artikel 43 Nr. 1 Buchstabe a) des Dekrets vom 25. Juni 2015, zu befinden, insofern durch diese Bestimmung eine strengere Einschränkung des Zugangs zum Unterricht eingeführt werde als diejenige, die in der ursprünglichen Fassung von Artikel 96 § 1 des Dekrets vom 7. November 2013 vorgesehen sei, und sie folglich eine bedeutende und ungerechtfertigte Verringerung des Schutzniveaus des Rechts auf Zugang zum Unterricht darstelle.
Uit de uiteenzetting van het middel blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid met de artikelen 10, 11 en 24, § 3, eerste lid, eerste zin, van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 13, lid 2, onder c), van het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten, van artikel 96, § 1, eerste lid, 1°, van het decreet van 7 november 2013, zoals het is vervangen bij artikel 43, 1°, a), van het decreet van 25 juni 2015, in zoverre die bepaling een strengere beperking op de toegang tot het onderwijs instelt dan die waarin was voorzien bij de oorspronkelijke versie van artikel 96, § 1, van het decreet van 7 november 2013, en bijgevolg een aanzienlijke en niet-verantwoorde vermindering van het niveau van bescherming van het recht op toegang tot het onderwijs zou vormen.

Nach Darlegung der vorlegenden Richter könne angesichts des vorerwähnten Entscheids kein Zweifel daran bestehen, dass eine Klage wie diejenige, die durch die Parteien in den Streitsachen in den Ausgangsverfahren eingereicht worden sei, grundsätzlich zu einer Feststellung der Haftung des Staates aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches für einen durch den Kassationshof in der Ausübung seiner Rechtsprechungsfunktion begangenen Fehler führen könne.
Volgens de verwijzende rechters kan er, gelet op het voormelde arrest, geen twijfel over bestaan dat een vordering zoals die welke door de partijen in de geschillen ten gronde werd ingesteld, in beginsel zou kunnen leiden tot een vaststelling van de aansprakelijkheid van de Staat op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek voor een fout begaan door het Hof van Cassatie in de uitoefening van zijn rechtsprekende functie.

Die Auslegung, die der vorlegende Richter den Bestimmungen verleiht, welche er dem Gerichtshof zur Kontrolle unterbreitet, ist diejenige, die in der Regel durch den Gerichtshof berücksichtigt wird, es sei denn, dass sie sich offensichtlich als falsch erweist.
De interpretatie die de verwijzende rechter geeft aan de bepalingen die hij ter toetsing aan het Hof voorlegt, wordt in de regel door het Hof in aanmerking genomen, tenzij zij kennelijk onjuist blijkt te zijn.

In Bezug auf die Rechtssache Nr. 6166 führt die klagende Partei vor dem vorlegenden Richter an, dass der vorlegende Richter beschlossen habe, ihre neue Antragschrift für unzulässig zu erklären, weil sie denselben Gegenstand habe wie diejenige, die zu den beiden Vorabentscheidungsfragen Anlass gegeben habe, und dass gegen diese Entscheidung Berufung eingelegt worden sei; eine neue Antragschrift ist eingereicht worden, und sie ist erneut durch den vorlegenden Richter für unzulässig erklärt worden.
Wat de zaak nr. 6166 betreft, geeft de eisende partij voor de verwijzende rechter aan dat de verwijzende rechter heeft beslist haar nieuwe verzoekschrift onontvankelijk te verklaren omdat het onderwerp ervan identiek is aan hetwelk aanleiding heeft gegeven tot de prejudiciële vragen, en dat tegen die beslissing hoger beroep is ingesteld; andermaal is een verzoekschrift ingediend en opnieuw heeft de verwijzende rechter het onontvankelijk verklaard.

Der vorlegende Richter möchte vom Gerichtshof erfahren, ob die fragliche Bestimmung mit dem Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung vereinbar sei, insofern bei der Bestimmung der Entschädigung anlässlich eines Arbeitsunfalls für einen Arbeitnehmer im öffentlichen Sektor, wie in diesem Fall: - eine Entlohnungsgrenze von 24.332,08 Euro auf Jahresbasis (für einen Unfall ab dem 1. Juli 2007) berücksichtigt werden müsse, während die Obergrenze für einen Arbeitnehmer im Privatsektor 37.545,92 Euro gewesen wäre (Unfall im Jahr 2009 - Konsolidierung am 29. Februar 2011); - die vorerwähnte erste Entlohnungsgrenze nicht dem Index angepasst werde, im Gegensatz zur letztgenannten; - für die vorerwähnte erste Entlohnungsgrenze von dem Betrag ausgegangen werden, der am Datum der Konsolidierung der Arbeitsunfähigkeit oder an dem Datum, ab dem die Arbeitsunfähigkeit beständig werde, in Kraft sei, während die Obergrenze im Privatsektor diejenige sei, die am Datum des Arbeitsunfalls gelte.
De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie in zoverre bij het bepalen van de schadeloosstelling naar aanleiding van een arbeidsongeval voor een werknemer in de overheidssector, zoals te dezen : - een loongrens in acht moet worden genomen van 24.332,08 euro op jaarbasis (voor een ongeval vanaf 1 juli 2007), terwijl de bovengrens voor een werknemer in de privésector 37.545,92 euro zou zijn geweest (ongeval in 2009 - consolidatie op 29 februari 2011); - de voormelde eerste loongrens niet wordt geïndexeerd, in tegenstelling tot de laatste; - voor de voormelde eerste loongrens wordt uitgegaan van het bedrag dat van kracht is op de datum van consolidatie van de arbeidsongeschiktheid of op de datum waarop de arbeidsongeschiktheid een karakter van bestendigheid vertoont, terwijl de bovengrens in de privésector die is welke van toepassing is op de datum van het arbeidsongeval.

Aus dem Vorlageentscheid geht hervor, dass der Appellationshof den Standpunkt vertritt, dass die Geldbusse, die in den zum Zeitpunkt der Straftat geltenden Bestimmungen (Artikel 39 Absatz 1 des Gesetzes vom 10. Juni 1997, inzwischen durch den vorerwähnten Entscheid Nr. 140/2008 teilweise für nichtig erklärt) vorgesehen sei, höher sei als diejenige, die in den zum Zeitpunkt des Urteils geltenden Bestimmungen, so wie sie in den Gesetzen vom 21. und 22. Dezember 2009 enthalten seien, vorgesehen sei, dass jedoch die dadurch eingeführte Regelung selbst strenger sei als diejenige, die sich aus der durch den Entscheid Nr. 140/2008 beschlossenen teilweisen Nichtigerklärung ergebe und für den Angeklagten vorteilhaft sei.
Uit het verwijzingsarrest blijkt dat het Hof van Beroep van oordeel is dat de geldboete waarin de bepalingen voorzien die van kracht waren wanneer de feiten zijn gepleegd (artikel 39, eerste lid, van de wet van 10 juni 1997, intussen gedeeltelijk vernietigd bij het voormelde arrest nr. 140/2008) hoger is dan die waarin is voorzien door de bepalingen die van kracht zijn op het ogenblik van het vonnis zoals die zijn opgenomen in de wetten van 21 en 22 december 2009, maar dat de daarbij ingevoerde regeling zelf strenger is dan die welke voortvloeit uit de bij het arrest nr. 140/2008 besloten gedeeltelijke vernietiging die de beklaagde geniet.

Der Hof wird gefragt, ob Artikel 365 § 2 des Gerichtsgesetzbuches vereinbar sei mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern diese Bestimmung bei der Berechnung des finanziellen Dienstalters der Magistrate die bei der Rechtsanwaltschaft oder im Notariat erworbene Erfahrung in Wert setze, ohne jedoch die als Gewerkschaftsvertreter zur Vertretung der Arbeitnehmer vor den Arbeitsgerichten aufgrund von Artikel 728 § 3 des Gerichtsgesetzbuches erworbene Erfahrung in Wert zu setzen, während die auf der Grundlage von Artikel 728 § 3 des Gerichtsgesetzbuches erworbene Erfahrung ähnlich oder gar bereichernder sei als diejenige, die bei der Rechtsanwaltschaft oder im Notariat erworben worden sei, insbesondere hinsichtlich der Berechnung des statutarischen Dienstalters eines den Arbeitsgerichten zugewiesenen Magistrats.
Aan het Hof wordt gevraagd of artikel 365, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre die bepaling, voor de berekening van de geldelijke anciënniteit van de magistraten, de ervaring aan de balie of tijdens de uitoefening van het ambt van notaris in aanmerking neemt, en niet de ervaring verworven als vakbondsafgevaardigde die krachtens artikel 728, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek de werknemers voor de arbeidsgerechten vertegenwoordigt, terwijl de op grond van artikel 728, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek verworven ervaring vergelijkbaar zou zijn met of zelfs waardevoller dan de ervaring verworven aan de balie of tijdens de uitoefening van het ambt van notaris, meer bepaald voor de berekening van de geldelijke anciënniteit van een aan de arbeidsgerechten toegewezen magistraat.

Der Kläger in der Rechtssache Nr. 2347 erwidert, dass die sich aus dem angefochtenen Gesetz ergebende Verzerrung stärker sei als diejenige, die durch das Urteil Nr. 26/90 geprüft worden sei, dass sie organisierend eingeführt worden sei und dass der neue " mildernde Umstand " , den der Ministerrat anführe, nicht bedeutend genug sei, um den gewünschten Ausgleich zu schaffen.
De verzoeker in de zaak nr. 2347 repliceert dat de scheeftrekking die voortvloeit uit de bestreden wet sterker is dan die welke werd getoetst in het arrest nr. 26/90, dat zij op organieke wijze werd vastgesteld en dat de nieuwe door de Ministerraad aangevoerde " verzachtende omstandigheid " niet voldoende gewicht heeft om de gewilde compensatie door te voeren.