Traduction de «richter urteilstenor seiner vorlageentscheidung » (Allemand → Néerlandais) :

In Bezug auf den direkten Regress der Europäischen Union ist der vorlegende Richter in seiner Vorlageentscheidung der Auffassung, dass die Europäische Union ein « Rechtsnachfolger » im Sinne von Artikel 29bis des Gesetzes vom 21. November 1989 war, und hat beschlossen, dem Gerichtshof die vorliegenden Vorabentscheidungsfragen zu stellen.
Met betrekking tot het door de Europese Unie uitgeoefende rechtstreeks verhaal heeft de verwijzende rechter in zijn verwijzingsvonnis geoordeeld dat de Europese Unie een « rechthebbende » in de zin van artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 was en heeft hij beslist om het Hof de voorliggende prejudiciële vragen te stellen.

Wie der vorlegende Richter in seiner Vorlageentscheidung hervorhebt, bezweckt diese Bedingung des ununterbrochenen Aufenthalts, sich der Verbundenheit des Antragsstellers und seiner Integration in die nationale Gemeinschaft zu vergewissern.
Zoals de verwijzende rechter in zijn verwijzingsbeslissing heeft onderstreept, strekt die voorwaarde van een ononderbroken verblijf ertoe zich te vergewissen van de verbondenheid van de aanvrager met en diens integratie in de nationale gemeenschap.

Zwar führt der vorlegende Richter im Urteilstenor seiner Vorlageentscheidung nicht die präzisen Kategorien von gerichtlichen Bevollmächtigten an, die mit dem Ad-hoc-Bevollmächtigten zu vergleichen sind, doch aus der Begründung seiner Entscheidung ist abzuleiten, dass das Statut eines Ad-hoc-Bevollmächtigten insbesondere mit dem Statut eines Ad-hoc-Vormundes, eines Konkursverwalters oder eines Schuldenvermittlers zu vergleichen ist.
Weliswaar laat de verwijzende rechter na in het dictum van zijn verwijzingsbeslissing de precieze categorieën van gerechtelijke lasthebbers die met de lasthebber ad hoc moeten worden vergeleken, aan te wijzen, toch kan uit de motieven ervan worden afgeleid dat het statuut van de lasthebber ad hoc meer in het bijzonder moet worden vergeleken met het statuut van de voogd ad hoc, van de faillissementscurator of van de schuldbemiddelaar.

In seiner Vorlageentscheidung stellt der vorlegende Richter fest, dass aus der fraglichen Bestimmung hervorgeht, dass « der Beklagte, der wegen eines mit Zuchthausstrafe von fünfzehn bis zu zwanzig Jahren bedrohten Verbrechens, das im Zustand des Rückfalls begangen wurde und korrektionalisiert worden ist, zu einer Gefängnisstrafe von fünf Jahren verurteilt wurde, für bedingte Freilassung [...] in Betracht kommt, nachdem er zwei Drittel dieser Gefängnisstrafe verbüßt hat », während « die Person, die wegen eines solchen Verbrechens, das unter den gleichen Umständen begangen wurde, vom Assisenhof zu einer Zuchthausstrafe von fünf Jahren verurteilt wurde, nachdem der Assisenhof mildernde Umstände angenommen hat, für bedingte Freilassung [...] in Betracht kommt, nachdem sie ein Drittel dieser Zuchthausstrafe verbüßt hat ».
In zijn verwijzingsbeslissing stelt de verwijzende rechter vast dat uit de in het geding zijnde bepaling voortvloeit dat « de verweerder, die is veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijf jaar wegens een met opsluiting van vijftien tot twintig jaar strafbare misdaad die is gepleegd in staat van herhaling en die is gecorrectionaliseerd, voor de voorwaardelijke invrijheidstelling [...] in aanmerking komt nadat hij twee derden van die gevangenisstraf heeft ondergaan », terwijl « de persoon die door het hof van assisen tot een straf van opsluiting van vijf jaar wordt veroordeeld wegens een dergelijke misdaad die in dezelfde omstandigheden is gepleegd, nadat dat hof verzachtende omstandigheden heeft aanvaard, voor de voorwaardelijke invrijheidstelling [...] in aanmerking komt nadat hij één derde van die straf van opsluiting heeft ondergaan ».

Der vorlegende Richter unterlässt es zwar, im Urteilstenor seiner Vorlageentscheidungen die miteinander zu vergleichenden Kategorien von Personen anzugeben, doch aus deren Begründung und aus dem Sachverhalt ist abzuleiten, dass er die Situation des im allgemeinen Interesse handelnden Standesbeamten mit einerseits der Situation einer nicht im allgemeinen Interesse handelnden Verfahrenspartei und andererseits derjenigen der Staatsanwaltschaft, wenn sie die Strafverfolgung einleitet oder einen Antrag auf Erklärung der Nichtigkeit einer Scheinehe einreicht, vergleicht.
Weliswaar laat de verwijzende rechter na in het beschikkend gedeelte van zijn verwijzingsbeslissingen de te vergelijken categorieën van personen aan te wijzen, toch kan uit de motieven ervan en de gegevens van de zaak worden afgeleid dat hij de situatie van de ambtenaar van de burgerlijke stand, optredend in het algemeen belang, vergelijkt met, enerzijds, de situatie van een procespartij die niet in het algemeen belang optreedt en, anderzijds, die van het openbaar ministerie wanneer het de strafvordering instelt of een vordering tot nietigverklaring van een schijnhuwelijk instelt.

In der Begründung seiner Vorlageentscheidung vertrete der vorlegende Richter den Standpunkt, dass auf das Ausgangsverfahren die vor der Abänderung durch das Gesetz vom 19. Dezember 2008 geltende Regelung Anwendung finde.
In de motieven van zijn verwijzingsbeslissing zou de verwijzende rechter van oordeel zijn dat de regelgeving van vóór de wijziging bij de wet van 19 december 2008 op het bodemgeschil van toepassing zou zijn.

Aus der Formulierung der Vorabentscheidungsfrage und der Begründung der Vorlageentscheidung geht hervor, dass der dem vorlegenden Richter unterbreitete Streitfall sich auf eine Klage auf Anfechtung der Vaterschaftsvermutung bezieht, die von einem Mann erhoben wurde, der die Vaterschaft hinsichtlich des Kindes für sich in Anspruch nimmt, dass dieser Mann der biologische Vater des Kindes ist, dass das Kind das Alter von zwölf Jahren nicht erreicht hat, dass es nie eine Bindung zu seinem gesetzlichen Vater gehabt hat, dass es geboren und großgezogen wurde in einem Familienkern, der sich aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, und dass es zurzeit fast ausschließlich bei diesem Mann untergebracht ist, der eine besonders wichtige « elterliche Autorität » über das Kind ausübt.
Uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag en de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het aan de verwijzende rechter voorgelegde geschil betrekking heeft op een vordering tot betwisting van het vermoeden van vaderschap, ingesteld door een man die het vaderschap van het kind opeist, dat die man de biologische vader van het kind is, dat het kind de leeftijd van twaalf jaar niet heeft bereikt, dat het nooit een band heeft gehad met zijn wettige vader, dat het is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond en dat het thans vrijwel exclusief wordt gehuisvest door die man, die over het kind een uitermate belangrijk « ouderlijk gezag » uitoefent.

In seiner Vorlageentscheidung gibt der vorlegende Richter nämlich selbst an, dass er hinsichtlich der Anwendung dieser Vertragsbestimmung durch « Entscheid vom 14. Mai 2002 bereits darüber entschieden hat, und insbesondere die Klage für gegenstandslos erklärt hat, in dem Maße, dass sie auf der Quasi-Enteignung und auf Artikel 1 » des ersten Zusatzprotokolls zur vorerwähnten Europäischen Konvention beruht, und « in diesem Punkt seine Gerichtsbarkeit erschöpft hat ».
In zijn verwijzingsbeslissing geeft de verwijzende rechter immers zelf aan dat, wat de toepassing van die verdragsbepaling betreft, hij bij « arrest van 14 mei 2002 al hierover beslist heeft en, meer bepaald, de vordering zonder voorwerp heeft verklaard in de mate dat zij gesteund is op de quasi onteigening en op artikel 1 » van het Eerste Aanvullend Protocol bij het voormelde Europees Verdrag en « op dit punt zijn rechtsmacht [heeft] uitgeput ».