Traduction de «regierung fraglichen ausschluss eingeführt habe » (Allemand → Néerlandais) :

Diese Bestimmungen verstießen nach Darlegung der klagenden Partei gegen die vorerwähnten Referenznormen, insofern durch sie ohne vernünftige Rechtfertigung ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen zwei Personen mit Behinderung, bei denen festgestellt werde, dass sie einen objektivierten Bedarf an Pflege und Unterstützung hätten, der über die Dauer, die Intensität und die Häufigkeit der direkt zugänglichen Pflege und Unterstützung hinausgehe, wobei der einen wohl und der anderen nicht ein Budget für nicht direkt zugängliche Pflege und Unterstützung gewährt werde, abhängig von der Provinz, in der die Person mit Behinderung ihren Wohnsitz habe, und von den verfügbaren Haushaltsmitteln, die die Flämische Regierung dieser Provinz gewährt habe.
Die bepalingen zouden volgens de verzoekende partij de voormelde referentienormen schenden, in zoverre zij zonder redelijke verantwoording een verschil in behandeling zouden invoeren tussen twee personen met een handicap van wie is vastgesteld dat zij een geobjectiveerde nood aan zorg en ondersteuning hebben die de duur, intensiteit en frequentie van de rechtstreeks toegankelijke zorg en ondersteuning overschrijdt, waarbij aan de ene wel en aan andere niet een budget voor niet-rechtstreeks toegankelijke zorg en ondersteuning zou worden toegekend, afhankelijk van de provincie waarin de persoon met een handicap zijn woonplaats heeft en van het beschikbare budget dat de Vlaamse Regering aan die provincie heeft toegekend.

Mit der zweiten Vorabentscheidungsfrage wird der Gerichtshof gebeten, über die Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 16 der Verfassung zu befinden, insofern darin vorgesehen sei, dass der Erlass der Regierung zur Genehmigung des Erneuerungsprogramms einer Enteignungsermächtigung gleichkomme; durch die fragliche Bestimmung werde somit ein nicht gerechtfertigter Behandlungsunterschied eingeführt zwischen einerseits den Eigentümern, die von einer Enteignung im Rahmen der Stadterneuerung betroffen seien und denen eine individuelle Untersuchung der Rechtfertigung der Enteignung durch die Regierung vorenthalten werde, und andererseits den Personen, die auf der Grundlage einer anderen gesetzlichen Ermächtigung enteignet würden und die folglich in den Vorteil einer solchen Prüfung gelangten.
In de tweede prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, van de in het geding zijnde bepaling, in zoverre zij erin voorziet dat het besluit van de Regering ter goedkeuring van het herwaarderingsprogramma geldt als een toestemming om te onteigenen : de in het geding zijnde bepaling zou aldus een niet verantwoord verschil in behandeling met zich meebrengen tussen, enerzijds, de eigenaars op wie een onteigening in het kader van de stedelijke herwaardering betrekking heeft en aan wie een geïndividualiseerd onderzoek van de verantwoording voor de onteigening door de Regering zou worden ontzegd, en, anderzijds, de personen die worden onteigend op grond van een andere wettelijke machtiging, die per hypothese een dergelijk onderzoek genieten.

Der vorlegende Richter fragt den Gerichtshof, ob der Gesetzgeber einen diskriminierenden Behandlungsunterschied eingeführt habe, indem er bei Strafe einer Zusatzabgabe von sechs Prozent vorgeschrieben habe, dass im Falle der Veräusserung vor Ablauf der dreijährigen Frist von beweglichen Aktiva, die der einmaligen befreienden Erklärung unterlägen, nachdem sie regelwidrig in Belgien gehalten worden seien (Artikel 2 § 1 Absatz 1 Nr. 2 des fraglichen Gesetzes), die Investition in beweglicher Form erfolgen müsse, während, wenn regelwidrig im Ausland gehaltene bewegliche Aktiva Gegenstand einer einmaligen befreienden Erklärung gewesen seien (Artikel 2 § 1 Absatz 1 Nr. 1 des fraglichen Gesetzes) und die hierdurch getätigte Investition vor Ablauf der dreijährigen Frist veräussert oder übertragen werde, der Gesetzgeber nicht vorschreibe, dass die Investition in Wertpapiere erfolge, sondern es dem König überlasse, die Beschaffenheit und die Modalitäten der besagten Investition festzulegen, so dass Er darin ebenfalls Investitionen in unbewegliche Güter habe einbeziehen können.
De verwijzende rechter vraagt het Hof of de wetgever een discriminerend verschil in behandeling heeft teweeggebracht door, op straffe van een bijkomende bijdrage van 6 pct., de verplichting op te leggen dat bij vervreemding, vóór het verstrijken van de termijn van drie jaar, van de roerende tegoeden die aan de eenmalige bevrijdende aangifte zijn onderworpen na op onregelmatige wijze in België te zijn bewaard (artikel 2, § 1, eerste lid, 2°, van de in het geding zijnde wet), de investering in een roerende vorm moet worden verricht, terwijl de wetgever, wanneer op onregelmatige wijze in het buitenland bewaarde roerende tegoeden het voorwerp van een eenmalige bevrijdende aangifte hebben uitgemaakt (artikel 2, § 1, eerste lid, 1°, van de in het geding zijnde wet) en wanneer de dankzij die tegoeden verrichte investering vóór het verstrijken van de termijn van drie jaar wordt vervreemd of overgedragen, niet de verplichting oplegt dat de investering in roerende waarden moet worden verricht, maar aan de Koning de zorg toevertrouwt om de aard en de modaliteiten van de genoemde investering te bepalen, hetgeen Hem de mogelijkheid heeft geboden daarbij eveneens investeringen van onroerende aard te beogen.

Aus der Verweisungsentscheidung und ihrer Begründung ist abzuleiten, dass das vorlegende Rechtsprechungsorgan mit der zweiten Frage erfahren möchte, ob die betreffenden Bestimmungen in der vorerwähnten Auslegung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung - gegebenenfalls in Verbindung mit deren Artikeln 12 und 22 und mit den Artikeln 6 Absatz 1 und 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention - vereinbar seien, indem ein Behandlungsunterschied zwischen Rechtsunterworfenen, die wegen des Begehens einer Straftat verfolgt würden, eingeführt werde, je nachdem, ob die Gesetzesbestimmung, die dazu diene, Grundrechte zu schützen, die Einhaltung der darin enthaltenen Vorschriften gegebenenfalls bei Strafe der Nichtigkeit auferlegt habe; während die Missachtung der fraglichen Bestimmungen nicht notwendigerweise zur Nichtigkeit des erhaltenen Beweises führe, habe die Missachtung - bestimmter Teile - der im Verweisungsurteil aufgezählten Artikel wohl die Nichtigkeit des dadurch erhaltenen Beweises zur Folge.
Uit de verwijzingsbeslissing en de motivering ervan kan worden afgeleid dat het verwijzende rechtscollege met de tweede vraag beoogt te vernemen of de in het geding zijnde bepalingen, in de voormelde interpretatie, bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 12 en 22 ervan en met de artikelen 6.1 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen rechtsonderhorigen die worden vervolgd voor het plegen van een misdrijf, naargelang de wetsbepaling die fundamentele rechten beoogt te vrijwaren, het naleven van de erin vervatte voorschriften al dan niet op straffe van nietigheid heeft voorgeschreven : terwijl de miskenning van de in het geding zijnde bepalingen niet noodzakelijk leidt tot de nietigheid van het verkregen bewijs, leidt de miskenning van - bepaalde onderdelen van - de in het verwijzingsvonnis opgesomde artikelen wel tot de nietigheid van het ermee verkregen bewijs.

Obwohl in der Frage auf ein eigenes Recht auf Entschuldbarkeit verwiesen wird, das dem Ehepartner und dem ehemaligen Ehepartner des Konkursschuldners durch den fraglichen Artikel 82 Absatz 2 gewährt werde, der durch das Gesetz vom 18. Juli 2008 abgeändert wurde (während dieses Gesetz sich darauf beschränkt, auf den ehemaligen Ehepartner die Regel auszudehnen, die durch das Gesetz vom 2. Februar 2005 zugunsten des Ehepartners eingeführt worden war, und somit nicht dessen Situation ändert), und obwohl in der Begründung des Verweisungsurteils auf die Hypothese der Ehescheidung Bezug genommen wird (während im vorliegenden Fall der vorlegende Richter durch die Witwe eines für nicht entschuldbar erklärten Konkursschuldners befasst wurde), kann diese Frage so verstanden werden, dass sie sich auf den Behandlungsunterschied bezieht, der durch Artikel 82 Absatz 2 zwischen den Ehepartnern oder ehemaligen Ehepartnern des Konkursschuldners einerseits und dem Konkursschuldner andererseits eingeführt werde, insofern die Erklärung der Nichtentschuldbarkeit sich automatisch auf die Situation der Ersteren auswirke, während nur der Letztere die Möglichkeit habe, seinen Standpunkt vor dem über seine Entschuldbarkeit urteilenden Richter geltend zu machen.
Hoewel de vraag verwijst naar een eigen recht op verschoonbaarheid dat wordt toegekend aan de echtgenoot en de voormalige echtgenoot van de gefailleerde bij het in het geding zijnde artikel 82, tweede lid, zoals gewijzigd bij de wet van 18 juli 2008 (terwijl die wet zich ertoe beperkt de regel die de wet van 2 februari 2005 ten gunste van de echtgenoot had ingevoerd, uit te breiden tot de voormalige echtgenoot, en dus niet de situatie van de echtgenoot wijzigt), en hoewel de motivering van het verwijzingsvonnis verwijst naar het geval van echtscheiding (terwijl te dezen een zaak bij de verwijzende rechter wordt aanhangig gemaakt door de weduwe van een gefailleerde die niet verschoonbaar werd verklaard), kan die vraag in die zin worden begrepen dat zij het verschil in behandeling betreft dat artikel 82, tweede lid, zou invoeren tussen de echtgenoot of voormalige echtgenoot van de gefailleerde, enerzijds, en de gefailleerde, anderzijds, doordat de niet-verschoonbaarverklaring een automatische weerslag heeft op de situatie van de eerstgenoemden, terwijl alleen de laatstgenoemde zijn standpunt kan doen gelden voor de rechter die zich uitspreekt over zijn verschoonbaarheid.

Aus der Entstehungsgeschichte dieser Bestimmung gehe hervor, dass die Flämische Regierung den fraglichen Ausschluss eingeführt habe, obwohl aufgrund des Gutachtens des Staatsrats angenommen worden sei, dass die Handlungen der autonomen Kommunalbetriebe einer Aufsichtsregelung bedürften.
Uit de wordingsgeschiedenis van die bepaling blijkt dat de Vlaamse Regering de betwiste uitsluiting heeft ingevoerd, ondanks het feit dat op basis van het advies van de Raad van State werd aangenomen dat de handelingen van de autonome gemeentebedrijven een toezichtregeling behoefden.

Anlässlich der Prüfung im Parlament des Gesetzesentwurfs, aus dem das Gesetz vom 10. Februar 1994 hervorgegangen sei - das vor allem die beanstandete Bestimmung geändert habe und den Begriff « Bewährung » eines Straftäters eingeführt habe (dies könne entweder durch Aussetzung der Verkündung der Verurteilung oder durch Aufschub der Strafvollstreckung erfolgen und mit Sonderauflagen, wie z.B. der Verpflichtung zu Dienstleistungen im allgemeinen Interesse, einhergehen) - habe die Regierung eine Änderung auch anderer Aspekte des Gesetzes vom 29. Juni 1964 vorgeschlagen, um den Richtern erweiterte Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafen zu bieten.
Naar aanleiding van het onderzoek in het Parlement van het wetsontwerp dat de wet van 10 februari 1994 is geworden, die met name de in het geding zijnde bepaling heeft gewijzigd en het begrip « toestaan van een proeftijd » van een delinquent heeft ingevoerd (hetgeen kan geschieden hetzij door de uitspraak van de veroordeling op te schorten, hetzij door de tenuitvoerlegging van de straffen uit te stellen, en gepaard kan gaan met bijzondere voorwaarden, zoals de verplichting om dienstverlening te verrichten), heeft de Regering voorgesteld ook andere aspecten van de wet van 29 juni 1964 te wijzigen met het oog op het uitbreiden van de mogelijkheden voor de rechters om de straffen te individualiseren.