Traduction de «rede werde » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Rede-Trainer/in | Rhetorik-Coach | Rede-Coach | Rhetorik-TrainerIn
coach spreken voor een groep | trainer spreken in het openbaar | coach spreken in het openbaar | trainer spreken voor een groep

Aeusserung | Art zu sprechen | Dialekt | Gespraech | Konversation | Rede | Rede- | Redekunst | Reden | Sprech- | Sprechen | Sprechfaehigkeit | Sprech-oder Ausdrucksweise | Sprechvermoegen | Vortrag
spraak | taal

Rede [ Ansprache ]
toespraak

Parlamentsdebatte [ Aussprache | parlamentarische Rede | Redezeit | Sitzungsprotokoll | stenografisches Protokoll | stenographisches Protokoll ]
parlementsdebat [ beraadslaging van het Parlement | parlementaire interventie | spreektijd | verslag van de vergadering ]

Sinn der ursprünglichen Rede beibehalten
betekenis van de oorspronkelijke toespraak behouden | betekenis van de oorspronkelijke toespraak handhaven

Lage der Union | Rede zur Lage der Union
State of the Union

Ansprache | Rede
rede | toespraak | voordracht

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bei der Prüfung dieses Antrags fragt sich das vorlegende Rechtsprechungsorgan, ob durch den in Rede stehenden Artikel 3 gegebenenfalls das Recht auf die Wiedergutmachung des materiellen Schadens der geschädigten Person auf der Grundlage von Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 begrenzt werde, wenn der Antrag gegen ihren eigenen Haftpflichtversicherer gerichtet sei.
Het verwijzende rechtscollege onderzoekt die vordering en staat stil bij de eventuele beperking, bij het in het geding zijnde artikel 3, van het recht op de vergoeding van de materiële schade van de benadeelde persoon op grond van artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989 wanneer de vordering is gericht tegen de eigen verzekeraar burgerrechtelijke aansprakelijkheid.

Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit der zwei in Rede stehenden Bestimmungen mit den Artikeln 10, 11 und 23 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 3 Buchstabe c) der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern der Ad-hoc-Bevollmächtigte, der vom Strafrichter bestimmt werde, sobald ein Interessenkonflikt vorliege, für die finanzielle Säumigkeit der von ihm vertretenen juristischen Person aufkommen müsse, ohne dass die Honorare des « Ad-hoc-Bevollmächtigten, der meistens ein Rechtsanwalt ist » in die Gerichtskosten in Strafsachen aufgenommen werden könnten, so dass « im Falle der Säumigkeit der vertretenen juristischen Person wegen ihres Konkurses oder ihrer Zahlungsunfähigkeit der bevollmächtigte Rechtsanwalt außer bei systematischer Ablehnung des erteilten Auftrags das Risiko läuft, kein angemessenes Entgelt für seine Leistungen zu erhalten, während in allen Fällen, in denen ein Rechtsanwalt von einem Richter bestimmt wird, er grundsätzlich berechtigt ist, eine Vergütung für seine Leistungen zu fordern ».
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van de twee in het geding zijnde bepalingen met de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de lasthebber ad hoc, die door de strafrechter is aangewezen zodra er een belangenconflict bestaat, het financieel in gebreke blijven van de rechtspersoon die hij vertegenwoordigt, moet dragen, zonder dat de erelonen van de « lasthebber ad hoc, meestal een advocaat », kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, zodat, « in het geval waarin de vertegenwoordigde rechtspersoon wegens zijn faillissement of zijn insolvabiliteit in gebreke blijft, de aangewezen advocaat, tenzij hij het verleende mandaat stelselmatig weigert, het risico loopt geen billijke vergoeding van zijn prestaties te verkrijgen, terwijl hij, in alle gevallen waarin een advocaat door een rechter wordt aangewezen, in beginsel het recht heeft een vergoeding van zijn prestaties te eisen ».

Der Gerichtshof wird zur Vereinbarkeit der in Rede stehenden Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 16 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention befragt, insofern darin keine Aussetzung der Verfallfrist der Umweltgenehmigung während der Anhängigkeit der Nichtigkeitsklage beim Staatsrat vorgesehen sei, während in Artikel 4.6.2 § 1 Absatz 2 des Flämischen Raumordnungskodex vorgesehen sei, dass die Verfallfrist einer Städtebaugenehmigung wohl während der Anhängigkeit einer Nichtigkeitsklage beim Rat für Genehmigungsstreitsachen ausgesetzt werde.
Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepaling met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij niet voorziet in een schorsing van de vervaltermijn van de milieuvergunning tijdens het beroep tot nietigverklaring bij de Raad van State, terwijl artikel 4.6.2, § 1, tweede lid, van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening bepaalt dat de vervaltermijn van een stedenbouwkundige vergunning wel wordt geschorst tijdens het beroep tot vernietiging bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen.

Nach Darlegung der Flämischen Regierung sei die Vorabentscheidungsfrage unzulässig, insofern der Gerichtshof darin gebeten werde, die fragliche Bestimmung anhand von Artikel 16 der Verfassung zu prüfen, während von einer Enteignung des verbleibenden Teils nicht die Rede sein könne.
Volgens de Vlaamse Regering zou de prejudiciële vraag niet ontvankelijk zijn, in zoverre zij het Hof uitnodigt om de in het geding zijnde bepaling aan artikel 16 van de Grondwet te toetsen, terwijl van een onteigening van het resterende gedeelte geen sprake zou zijn.

Aus dem Wortlaut der Vorabentscheidungsfrage geht hervor, dass der vorlegende Richter den Gerichtshof zu dem in Rede stehenden Artikel 49/1 Absatz 4 des Gesetzes über die Kontinuität der Unternehmen befragt in der Auslegung, wonach der Schutz, der durch die Bestimmung für « Schuldforderungen, die aus Arbeitsleistungen in dem Zeitraum vor der Verfahrenseröffnung hervorgehen » gewährt werde, nicht nur die Nettoentlohnung des Arbeitnehmers, sondern ebenfalls die Schuldforderung in Sachen Berufssteuervorabzug betreffe.
Uit de formulering van de prejudiciële vraag blijkt dat de verwijzende rechter het Hof een vraag stelt over het in het geding zijnde artikel 49/1, vierde lid, van de WCO in de interpretatie volgens welke de bescherming die bij de bepaling wordt toegekend aan « schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties », niet alleen op het nettoloon van de werknemer maar ook op de schuldvordering inzake bedrijfsvoorheffing betrekking heeft.

Der Gerichtshof wird befragt zur Vereinbarkeit der in Rede stehenden Bestimmung mit Artikel 134 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen, insofern dadurch die Gesamtschuldnerschaft zwischen den Eigentümern desselben unbeweglichen Gutes hinsichtlich der Zahlung der Nichtbenutzungsabgabe eingeführt werde.
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de overeenstemming van de in het geding zijnde bepaling met artikel 134 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, in zoverre zij de hoofdelijkheid tussen de eigenaars van eenzelfde onroerend goed invoert wat de betaling van de leegstandheffing betreft.

- Herr Reul! In meiner Rede werde ich nachher aufzeigen, warum wir nicht zufrieden sind, aber ich habe den Eindruck, dass Sie das, was Ihre Bundeskanzlerin und ihre Partei in Deutschland jetzt beschlossen haben, noch nicht richtig verdaut haben.
– (DE) Mevrouw de Voorzitter, geachte heer Reul, ik zal straks in mijn toespraak nader toelichten waarom wij niet tevreden zijn. Ik heb echter wel de indruk dat u datgene wat uw bondkanselier en uw partij in Duitsland onlangs hebben besloten, nog niet helemaal heeft verwerkt.

– (ES) Herr Präsident, in meiner Rede werde ich mich auf zwei Berichte konzentrieren, deren Verfahren und Endergebnisse ein Beispiel dafür sind, was zu tun ist und was nicht.
– (ES) Mijnheer de Voorzitter, in mijn inbreng wil ik stilstaan bij twee verslagen waarvan de behandeling en het eindresultaat voorbeelden zijn van hoe je het wel en hoe je het niet moet doen.

Dem Interesse der Wettbewerber werde durch Artikel 7 Absatz 1 Buchstabe c der Verordnung Nr. 40/94 ausreichend Rechnung getragen; diese Vorschrift sei allerdings gegen die Eintragung der in Rede stehenden Marken nicht geltend gemacht worden.
Met het belang van de concurrenten wordt voldoende rekening gehouden in het kader van artikel 7, lid 1, sub c, van verordening nr. 40/94, een bepaling die niet werd aangevoerd met betrekking tot de betrokken merkaanvragen.

Das Gericht habe die Unterscheidungskraft der in Rede stehenden Marken daher zu Recht aus der Perspektive eines Verbrauchers beurteilt, der die auf dem Markt existierenden Taschenlampenformen kenne und erstmals mit den fraglichen Taschenlampen konfrontiert werde.
Het Gerecht heeft het onderscheidend vermogen van de aangevraagde merken dan ook terecht onderzocht vanuit het perspectief van een consument die weet welke vormen zaklampen op de markt aanwezig zijn en die voor het eerst met de betrokken zaklampen in aanraking komt.