Traduction de « vorlegenden richter führt ferner » (Allemand → Néerlandais) :

Die Berufungsklägerin vor dem vorlegenden Richter führt an, dass es dem Gerichtshof nicht obliege, über « theoretische, hypothetische, nicht bestehende und/oder virtuelle » Fragen zu befinden; da die angefochtene Entscheidung und die Schriftstücke bezüglich der Anfechtung tatsächlich bei der Kanzlei des Appellationshofes durch den Ständigen Ausschuss hinterlegt worden seien, müsse die Vorabentscheidungsfrage für unzulässig erklärt werden.
De appellante voor de verwijzende rechter voert aan dat het niet aan het Hof staat zich uit te spreken over « theoretische, hypothetische, onbestaande en/of virtuele » vragen : aangezien de bestreden beslissing en de stukken met betrekking tot de betwisting wel degelijk ter griffie van het hof van beroep zouden zijn neergelegd door de bestendige deputatie, zou de prejudiciële vraag onontvankelijk moeten worden verklaard.

Unter Berücksichtigung der faktischen Umstände der Rechtssache vor dem vorlegenden Richter beschränkt der Gerichtshof seine Prüfung auf den Fall des belgischen Teils eines europäischen Patents für ein Verfahren, das zumindest teilweise zur Anwendung außerhalb von Belgien angeboten wird und das zu einem Ergebnis führt, das nicht als ein « Erzeugnis » patentiert wurde.
Rekening houdend met de feitelijke omstandigheden van de zaak voor de verwijzende rechter beperkt het Hof zijn onderzoek tot de hypothese van het Belgische luik van een Europees octrooi voor een werkwijze die minstens gedeeltelijk wordt aangeboden voor toepassing buiten België en die leidt tot een resultaat dat niet als een « voortbrengsel » is geoctrooieerd.

In der vom vorlegenden Richter vermittelten Auslegung von Artikel XI. 29 § 1 Buchstabe b) des Wirtschaftsgesetzbuches führt die fragliche Bestimmung zu einem Behandlungsunterschied zwischen den Inhabern eines Produktpatentes und den Inhabern eines Verfahrenspatentes hinsichtlich der geographischen Reichweite ihres Patentschutzes.
In de interpretatie die de verwijzende rechter geeft aan artikel XI. 29, § 1, b), van het Wetboek van economisch recht, doet de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling ontstaan tussen de houders van een productoctrooi en de houders van een werkwijzeoctrooi, op het stuk van de geografische reikwijdte van de bescherming van hun octrooi.

In ihrem Schriftsatz führt die vor dem vorlegenden Richter klagende Partei ebenfalls das Bestehen eines ungerechtfertigten Behandlungsunterschieds zwischen einerseits den Magistraten, die an den Arbeits- oder Handelsgerichten Verviers und Eupen ernannt waren und die die Bedingung in Bezug auf die Kenntnis der deutschen Sprache erfüllen, die aufgrund der fraglichen Bestimmung Gegenstand einer neuen Ernennung in dem bereits von ihnen ausgeübten Amt sein müssen, und andererseits den am Gericht erster Instanz Eupen ernannten Magistraten, die nur subsidiär am Handelsgericht und am Arbeitsgericht Eupen ernannt werden, an.
In haar memorie voert de verzoekende partij voor de verwijzende rechter eveneens het bestaan aan van een onverantwoord verschil in behandeling tussen, enerzijds, de magistraten die benoemd waren in de Arbeidsrechtbanken of de Rechtbanken van Koophandel te Verviers en te Eupen en die voldoen aan de voorwaarden inzake de kennis van de Duitse taal, die, krachtens de in het geding zijnde bepaling, het voorwerp moeten uitmaken van een nieuwe benoeming in het ambt dat zij reeds uitoefenden en, anderzijds, de magistraten benoemd in de Rechtbank van eerste aanleg te Eupen, die uitsluitend in subsidiaire orde worden benoemd in de Rechtbank van Koophandel en in de Arbeidsrechtbank te Eupen.

Der Ministerrat führt zunächst die Unzulässigkeit der Schriftsätze der vor dem vorlegenden Richter klagenden Partei an, insofern sie in Deutsch hinterlegt worden seien, während der Gerichtshof durch Anordnung entschieden habe, dass die Sprache zur Untersuchung dieser Rechtssache das Französische sei.
De Ministerraad voert allereerst de niet-ontvankelijkheid aan van de memories van de verzoekende partij voor de verwijzende rechter in zoverre die in het Duits zijn neergelegd, terwijl het Hof bij beschikking heeft beslist dat de onderzoekstaal van de onderhavige zaak het Frans is.

Die Gemeinde Perwez führt an, dass die fragliche Bestimmung nicht auf die vor dem vorlegenden Richter anhängige Streitsache anwendbar sei, da der Gesetzgeber im Programmgesetz vom 10. August 2015 beschlossen habe, der in Artikel 180 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 (EStGB 1992) zugunsten der Interkommunalen vorgesehenen Befreiung von der Gesellschaftssteuer ein Ende zu setzen.
De gemeente Perwijs doet gelden dat de in het geding zijnde bepaling niet van toepassing is op het voor de verwijzende rechter hangende geschil omdat de wetgever heeft beslist, in de programmawet van 10 augustus 2015, een einde te maken aan de vrijstelling van de vennootschapsbelasting bedoeld in artikel 180 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (WIB 1992) ten gunste van de intercommunales.

In Bezug auf die Rechtssache Nr. 6166 führt die klagende Partei vor dem vorlegenden Richter an, dass der vorlegende Richter beschlossen habe, ihre neue Antragschrift für unzulässig zu erklären, weil sie denselben Gegenstand habe wie diejenige, die zu den beiden Vorabentscheidungsfragen Anlass gegeben habe, und dass gegen diese Entscheidung Berufung eingelegt worden sei; eine neue Antragschrift ist eingereicht worden, und sie ist erneut durch den vorlegenden Richter für unzulässig erklärt worden.
Wat de zaak nr. 6166 betreft, geeft de eisende partij voor de verwijzende rechter aan dat de verwijzende rechter heeft beslist haar nieuwe verzoekschrift onontvankelijk te verklaren omdat het onderwerp ervan identiek is aan hetwelk aanleiding heeft gegeven tot de prejudiciële vragen, en dat tegen die beslissing hoger beroep is ingesteld; andermaal is een verzoekschrift ingediend en opnieuw heeft de verwijzende rechter het onontvankelijk verklaard.

Der Ministerrat führt an, dass die Antwort auf die Vorabentscheidungsfrage nicht sachdienlich sei zur Lösung der Streitsache vor dem vorlegenden Richter, da dieser geurteilt habe, dass die klagende Partei als Arbeiter beschäftigt gewesen sei, sodass Artikel 82 des Gesetzes über die Arbeitsverträge nicht auf ihn anwendbar sei.
De Ministerraad voert aan dat het antwoord op de prejudiciële vraag niet nuttig is voor de oplossing van het geschil voor de verwijzende rechter, nu deze laatste heeft geoordeeld dat de eisende partij als arbeider was tewerkgesteld, zodat artikel 82 van de Arbeidsovereenkomstenwet niet op hem van toepassing is.

Der Umstand, dass die im früheren Artikel 380 Absatz 1 des EStGB 1992 erwähnten Schriftstücke nach Darlegung der Berufungsklägerin vor dem vorlegenden Richter bei der Kanzlei des Appellationshofes hinterlegt worden seien, beinhaltet nicht, dass es nicht sachdienlich wäre, darüber zu urteilen, ob die fraglichen Bestimmungen in der in B.3 angeführten Auslegung diskriminierend sind oder nicht; die fragliche Verpflichtung zur Zustellung ist nämlich eine Formalität, die vorgesehen wurde, um die Rechtmäßigkeit der Steuer zu gewährleisten, sodass der Verfall, zu dem deren Nichteinhaltung führt, die öffentliche Ordnung betrifft (Kass., 21. April 1988, Pas., 1988, Nr. 506).
Het feit dat de in het vroegere artikel 380, eerste lid, van het WIB 1992 bedoelde stukken volgens de appellante voor de verwijzende rechter ter griffie van het hof van beroep werden neergelegd, impliceert niet dat het niet nuttig zou zijn dat uitspraak wordt gedaan over de vraag of de in het geding zijnde bepalingen, in de in B.3 vermelde interpretatie, al dan niet discriminerend zijn : de in het geding zijnde verplichting tot betekening is immers een vorm die is voorgeschreven om de wettigheid van de belasting te verzekeren, zodat het verval waartoe de niet-inachtneming ervan leidt, de openbare orde raakt (Cass., 21 april 1988, Arr. Cass., 1987-1988, nr. 506).

Die klagende Partei vor dem vorlegenden Richter führt ferner an, die fragliche Bestimmung verstosse gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit dessen Artikel 16 und mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention, und vergleicht in ihrem Erwiderungsschriftsatz die fragliche Bestimmung mit Artikel 34 § 1 Nr. 2 Buchstabe b) des EStGB 1992, aufgrund dessen ein Berufssteuervorabzug auf das beim Tod des Versicherten ausgezahlte Kapital von Gruppenversicherungen zu zahlen sei, ungeachtet der Person, zu deren Vorteil die Zahlung erfolgt sei.
De eisende partij voor de verwijzende rechter werpt nog op dat de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 16 ervan en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, schendt en in haar memorie van antwoord vergelijkt zij de in het geding zijnde bepaling met artikel 34, § 1, 2°, b), van het WIB 1992, krachtens hetwelk bedrijfsvoorheffing verschuldigd is op groepsverzekeringskapitaal dat bij het overlijden van de verzekerde wordt uitbetaald, ongeacht de persoon ten gunste van wie het bedrag wordt gestort.