Vertaling van "bedingungen unterschiedlichen " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Bedingungen der Genehmigung für das Inverkehrbringen | Bedingungen für das Inverkehrbringen | Bedingungen für die Erteilung einer Genehmigung für das Inverkehrbringen
voorwaarden verbonden aan de vergunning voor het in de handel brengen

Bedingungen für den Offenen Netzzugang | ONP-Bedingungen
ONP-voorwaarden | voorwaarden voor Open Network Provision

Bedingungen | Modalitäten und Bedingungen
voorwaarden

mit unterschiedlichen Persönlichkeiten arbeiten
met een breed scala aan persoonlijkheden werken | met verscheidene persoonlijkheden werken

Bedingungen erfüllen
aan vereisten voldoen

Drastische Bedingungen
Drastische voorwaarden

unter bestimmten Bedingungen
onder voorwaarden

Kraftfahrzeuge unter anspruchsvollen Bedingungen testen
motorvoertuigen onder veeleisende omstandigheden testen

Bedingungen für die berufliche Praxis der Gesundheitspsychologie
voorwaarden voor professionele beoefening van gezondheidspsychologie | voorwaarden voor professionele uitoefening van gezondheidspsychologie

Bedingungen für den Ruhestand [ Rentenalter ]
pensioenvoorwaarden [ pensioenleeftijd ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Das Erfordernis des beständigen Zusammenlebens des Antragstellers auf Adoption und des Elternteils des Kindes zum Zeitpunkt des Adoptionsantrags wurde während der Vorarbeiten zum Gesetz vom 24. April 2003 wie folgt begründet: « Mit dem Gesetz vom 23. November 1998 zur Einführung des gesetzlichen Zusammenwohnens, das am 1. Januar 2000 in Kraft getreten ist, wurde auf eine gewisse Weise das Bestehen einer Form des Zusammenlebens außerhalb der Ehe anerkannt. Andererseits wurde in den vergangenen Jahren immer öfter gefordert, die Adoption durch unverheiratete Paare zu ermöglichen, insbesondere seit der Abschaffung der Begriffe ' gesetzliche ' und ' natürliche ' Abstammung durch das Gesetz vom 31. März 1987. Der Umstand, dass eine Adoption durch zwei Personen nur im Rahmen einer Ehe durchgeführt werden kann, wurde somit mehr und mehr als inkohärent empfunden. Auch im Bereich der Adoption muss dieser Entwicklung Rechnung getragen werden. Während früher nur zwei Ehepartner zusammen dasselbe Kind adoptieren konnten, sieht der Entwurf nunmehr die Möglichkeit vor, dass zwei unverheiratete Personen unterschiedlichen Geschlechts adoptieren. Es wird auch möglich sein, dass eine Person das Kind oder das Adoptivkind der Person, mit der sie zusammenwohnt (insofern der Adoptierende und die Person, mit der er zusammenwohnt, unterschiedlichen Geschlechts sind) unter den gleichen Bedingungen und mit den gleichen Folgen, als wenn der Adoptierende mit dem Elternteil des Adoptierten verheiratet wäre, adoptiert. Drei Bedingungen müssen jedoch erfüllt sein. Die erste Bedingung ist, dass diese Personen nicht miteinander verwandt sein dürfen.
Het voortduren, op het ogenblik van het verzoek tot adoptie, van de samenwoning tussen de verzoeker tot adoptie en de ouder van het kind werd tijdens de parlementaire voorbereiding van de wet van 24 april 2003 als volgt verantwoord : « De wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, in werking getreden op 1 januari 2000, heeft op een zekere wijze het bestaan van een vorm van samenleven buiten huwelijk erkend. Aan de andere kant gaan de laatste jaren steeds meer stemmen op om de adoptie door ongehuwde koppels mogelijk te maken en dit in het bijzonder sinds de afschaffing door de wet van 31 maart 1987 van de begrippen ' wettige ' en ' natuurlijke ' afstamming. Het feit dat een adoptie door twee personen slechts binnen een huwelijk kan geschieden werd dan ook meer en meer als incoherent aangevoeld. Ook op het stuk van adoptie moet met die evolutie rekening worden gehouden. Terwijl vroeger enkel twee echtgenoten samen hetzelfde kind konden adopteren, voorziet het ontwerp thans in de mogelijkheid dat twee niet gehuwde personen van ongelijk geslacht adopteren. Tevens zal de adoptie mogelijk zijn door een persoon van het kind of geadopteerd kind van de persoon met wie hij samenwoont (voor zover de adoptant en de persoon met wie hij samenwoont van ongelijk geslacht zijn) onder dezelfde voorwaarden en met dezelfde gevolgen als wanneer de adoptant gehuwd is met de ouder van de geadopteerde. Drie voorwaarden moeten evenwel worden vervuld. De eerste voorwaarde is dat deze personen niet met elkaar verwant mogen zijn. Bijgevolg kan een persoon niet worden geadopteerd door een zus en een broer of door een oom en zijn nicht. De tweede voorwaarde houdt verband met stabiliteit. De adoptanten moeten op het tijdstip van de indiening van het verzoek sedert ten minste drie jaar permanent samenwonen.

Hypothekengesetzgebung und –vergabepraktiken unterscheiden sich innerhalb der Europäischen Union sehr, was zu unterschiedlichen Verbraucherschutzniveaus und unterschiedlichen Bedingungen für die Schuldentilgung in den einzelnen Mitgliedstaaten führt.
De wetgeving en de praktijken op het gebied van hypotheken lopen sterk uiteen in de EU, als gevolg waarvan elke lidstaat een andere mate van consumentenbescherming en afwijkende aflossingsvoorwaarden biedt.

« Wird durch [.] Artikel 322 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches, der vorsieht, dass der Vorsitzende der Kammer des Arbeitsgerichts, der verhindert ist, durch den Präsidenten des Gerichts oder den Richter den er bestimmt, durch einen beigeordneten Richter oder einen stellvertretenden Richter ersetzt wird und die Artikel 190 und 192 des Gerichtsgesetzbuches, die verschiedene Bedingungen für die Ernennung als effektiver oder stellvertretender Richter vorsehen, indem, um als Richter am Arbeitsgericht ernannt zu werden, der Kandidat Doktor oder Lizenziat der Rechte sein muss und die Befähigungsprüfung, vorgesehen in Artikel 259bis-9, § 1 des Gerichtsgesetzbuches bestanden haben und eine ununterbrochene Berufserfahrung als Rechtsanwalt von 10 Jahren nachweisen muss oder das gerichtliche Praktikum, vorgesehen in Artikel 259octies des Gerichtsgesetzbuches abgelegt haben muss und um als stellvertretender Richter am Arbeitsgericht ernannt zu werden, der Kandidat Doktor oder Lizenziat der Rechte sein muss und während mindestens 5 Jahren bestimmte juristische Berufe ausgeübt haben muss, die Gleichheit der Einwohner des Königreichs Belgien, vorgesehen in Titel II des Grundgesetzes ' die Belgier und ihre Rechte ' in den Artikeln 10 und 11 verletzt in Anbetracht der unterschiedlichen Bedingungen für die Ernennung eines effektiven Richters und eines stellvertretenden Richters, da der Rechtsuchende das Risiko eingeht, seinen Rechtsstreit durch eine Kammer des Arbeitsgerichts aburteilen zu sehen, die durch einen stellvertretenden Richter präsidiert wird, der nicht den Nachweis der Kompetenzen und der Berufserfahrung erbracht haben muss, die ein (effektiver) Richter haben muss?
« Schenden artikel 322, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, dat bepaalt dat de verhinderde kamervoorzitter van de arbeidsrechtbank wordt vervangen door de voorzitter van de rechtbank of door de rechter die hij aanwijst, door een toegevoegd rechter of een plaatsvervangend rechter, en de artikelen 190 en 192 van het Gerechtelijk Wetboek, die voorzien in verscheidene voorwaarden voor de benoeming tot werkend rechter of tot plaatsvervangend rechter, in zoverre, om tot rechter in de arbeidsrechtbank te worden benoemd, de kandidaat doctor of licentiaat in de rechten moet zijn en voor het bij artikel 259bis-9, § 1, van het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven examen inzake beroepsbekwaamheid moet zijn geslaagd alsook een ononderbroken beroepservaring van tien jaar als advocaat moet aantonen of de bij artikel 259octies van het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven gerechtelijke stage moet hebben doorgemaakt, en om tot plaatsvervangend rechter in de arbeidsrechtbank te worden benoemd, de kandidaat doctor of licentiaat in de rechten moet zijn en gedurende ten minste vijf jaar bepaalde juridische beroepen moet hebben uitgeoefend, de gelijkheid van de inwoners van het Koninkrijk België, waarin is voorzien in titel II van de Grondwet (' De Belgen en hun rechten '), te weten in de artikelen 10 en 11 ervan, gelet op de verschillende voorwaarden voor de benoeming van een werkend rechter en van een plaatsvervangend rechter, aangezien de rechtzoekende het risico loopt dat zijn zaak wordt beslecht door een kamer van de arbeidsrechtbank die wordt voorgezeten door een plaatsvervangend rechter, die niet het bewijs moet hebben geleverd van de bekwaamheden en beroepservaring die een (werkend) rechter wel moet bezitten ?

« Wird durch [.] Artikel 322 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches, der vorsieht, dass der Vorsitzende der Kammer des Arbeitsgerichts, der verhindert ist, durch den Präsidenten des Gerichts oder den Richter den er bestimmt, durch einen beigeordneten Richter oder einen stellvertretenden Richter ersetzt wird und die Artikel 190 und 192 des Gerichtsgesetzbuches, die verschiedene Bedingungen für die Ernennung als effektiver oder stellvertretender Richter vorsehen, indem, um als Richter am Arbeitsgericht ernannt zu werden, der Kandidat Doktor oder Lizenziat der Rechte sein muss und die Befähigungsprüfung, vorgesehen in Artikel 259bis -9, § 1 des Gerichtsgesetzbuches bestanden haben und eine ununterbrochene Berufserfahrung als Rechtsanwalt von 10 Jahren nachweisen muss oder das gerichtliche Praktikum, vorgesehen in Artikel 259octies des Gerichtsgesetzbuches abgelegt haben muss und um als stellvertretender Richter am Arbeitsgericht ernannt zu werden, der Kandidat Doktor oder Lizenziat der Rechte sein muss und während mindestens 5 Jahren bestimmte juristische Berufe ausgeübt haben muss, die Gleichheit der Einwohner des Königreichs Belgien, vorgesehen in Titel II des Grundgesetzes die Belgier und ihre Rechte in den Artikeln 10 und 11 verletzt in Anbetracht der unterschiedlichen Bedingungen für die Ernennung eines effektiven Richters und eines stellvertretenden Richters, da der Rechtsuchende das Risiko eingeht, seinen Rechtsstreit durch eine Kammer des Arbeitsgerichts aburteilen zu sehen, die durch einen stellvertretenden Richter präsidiert wird, der nicht den Nachweis der Kompetenzen und der Berufserfahrung erbracht haben muss, die ein (effektiver) Richter haben muss?
« Schenden artikel 322, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, dat bepaalt dat de verhinderde kamervoorzitter van de arbeidsrechtbank wordt vervangen door de voorzitter van de rechtbank of door de rechter die hij aanwijst, door een toegevoegd rechter of een plaatsvervangend rechter, en de artikelen 190 en 192 van het Gerechtelijk Wetboek, die voorzien in verscheidene voorwaarden voor de benoeming tot werkend rechter of tot plaatsvervangend rechter, in zoverre, om tot rechter in de arbeidsrechtbank te worden benoemd, de kandidaat doctor of licentiaat in de rechten moet zijn en voor het bij artikel 259bis -9, § 1, van het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven examen inzake beroepsbekwaamheid moet zijn geslaagd alsook een ononderbroken beroepservaring van tien jaar als advocaat moet aantonen of de bij artikel 259octies van het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven gerechtelijke stage moet hebben doorgemaakt, en om tot plaatsvervangend rechter in de arbeidsrechtbank te worden benoemd, de kandidaat doctor of licentiaat in de rechten moet zijn en gedurende ten minste vijf jaar bepaalde juridische beroepen moet hebben uitgeoefend, de gelijkheid van de inwoners van het Koninkrijk België, waarin is voorzien in titel II van de Grondwet (De Belgen en hun rechten), te weten in de artikelen 10 en 11 ervan, gelet op de verschillende voorwaarden voor de benoeming van een werkend rechter en van een plaatsvervangend rechter, aangezien de rechtzoekende het risico loopt dat zijn zaak wordt beslecht door een kamer van de arbeidsrechtbank die wordt voorgezeten door een plaatsvervangend rechter, die niet het bewijs moet hebben geleverd van de bekwaamheden en beroepservaring die een (werkend) rechter wel moet bezitten ?

Mit der präjudiziellen Frage wird der Hof gebeten, über die Vereinbarkeit von Artikel 1057 des Gerichtsgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit deren Artikel 23 und mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, zu urteilen, insofern er Kategorien von Rechtsuchenden, die sich in wesentlich unterschiedlichen Situationen befänden, gleich behandele: einerseits « die Rechtsuchenden, die bereits bei der Erhebung ihrer Klage die Bedingungen von Artikel 1034ter des Gerichtsgesetzbuches erfüllen mussten und deren Klage in der Berufungsinstanz die Bedingungen von Artikel 1057 des Gerichtsgesetzbuches erfüllen muss » und andererseits « die Rechtsuchenden, die an einem Zivilverfahren in Angelegenheiten im Sinne von Artikel 578 Nr. 14 des Gerichtsgesetzbuches beteiligt sind ».
Met de prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht te oordelen over de bestaanbaarheid van artikel 1057 van het Gerechtelijk Wetboek met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 23 ervan en met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van mens, in zoverre het categorieën van rechtzoekenden die zich in een fundamenteel verschillende situatie zouden bevinden, identiek behandelt : enerzijds, « de rechtzoekenden die reeds bij het instellen van hun vordering moeten voldoen aan artikel 1034ter van het Gerechtelijk Wetboek en wiens vordering in hoger beroep moet voldoen aan de voorwaarden van artikel 1057 van het Gerechtelijk Wetboek » en, anderzijds, « de rechtzoekenden die zijn verwikkeld in een burgerlijke procedure in zaken bedoeld in artikel 578, 14°, van het Gerechtelijk Wetboek ».

A. in der Erwägung, dass die EU durch ihre polyzentrische Entwicklung sowie verschieden große städtische Gebiete und Städte mit unterschiedlichen Kompetenzen und Ressourcen geprägt ist; in der Erwägung, dass eine gemeinsame Definition des Begriffs „städtische Gebiete“ und generell des Begriffs „städtisch“ auf einer rein statistischen Grundlage problematisch ist, da sich die sehr unterschiedlichen Bedingungen in den Mitgliedstaaten und Regionen nur schwer zusammenfassen lassen, und daher in der Erwägung, dass jede verbindliche Definition und Ausweisung städtischer Gebiete im Sinne des Grundsatzes der Subsidiarität auf der Grundlage gemeinsamer europäischer Indikatoren den Mitgliedstaaten überlassen bleiben sollte; in der Erwägung, dass geprüft werden sollte, wie ein funktionaler Ansatz zu einer einheitlichen Definition des Begriffs „städtisch“ führen und damit die Voraussetzung für eine klare gesetzliche Definition der städtischen Dimension der Unionspolitiken geschaffen werden kann, und in der Erwägung, dass eine eindeutige Definition der städtischen Dimension auf einer funktionalen Basis besonders im Rahmen der Kohäsionspolitik sachdienlich wäre,
A. overwegende dat de EU kan worden gekenmerkt door haar policentrische ontwikkeling en de grote waaier van urbane gebieden en steden van verschillende grootte, die zeer verschillende bevoegdheden en middelen hebben; brengt tot uitdrukking dat het niet juist en zelfs problematisch zou zijn om een algemene definitie van "stedelijke gebieden" en meer in het algemeen van het begrip "stedelijk" te gaan hanteren, aangezien het moeilijk is om de verscheidenheid aan situaties in de lidstaten en regio's onder één noemer te brengen, en is daarom van mening dat een eventuele verplichte definitie en benoeming van stedelijke gebieden moet worden overgelaten aan de lidstaten, overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel en op basis van gemeenschappelijke Europese indicatoren; overwegende dat onderzocht moet worden hoe een functionele benadering kan resulteren in een gemeenschappelijke definitie van het begrip "stedelijk", waardoor het mogelijk wordt om een duidelijke definitie van de stedelijke dimensie van het Unie-beleid te creëren, en overwegende dat een definitie van de stedelijke dimensie op basis van de functies ervan nuttig zou zijn, in het bijzonder in het kader van het cohesiebeleid,

A. in der Erwägung, dass die EU durch ihre polyzentrische Entwicklung sowie verschieden große städtische Gebiete und Städte mit unterschiedlichen Kompetenzen und Ressourcen geprägt ist; in der Erwägung, dass eine gemeinsame Definition des Begriffs „städtische Gebiete“ und generell des Begriffs „städtisch“ auf einer rein statistischen Grundlage problematisch ist, da sich die sehr unterschiedlichen Bedingungen in den Mitgliedstaaten und Regionen nur schwer zusammenfassen lassen, und daher in der Erwägung, dass jede verbindliche Definition und Ausweisung städtischer Gebiete im Sinne des Grundsatzes der Subsidiarität auf der Grundlage gemeinsamer europäischer Indikatoren den Mitgliedstaaten überlassen bleiben sollte; in der Erwägung, dass geprüft werden sollte, wie ein funktionaler Ansatz zu einer einheitlichen Definition des Begriffs „städtisch“ führen und damit die Voraussetzung für eine klare gesetzliche Definition der städtischen Dimension der Unionspolitiken geschaffen werden kann, und in der Erwägung, dass eine eindeutige Definition der städtischen Dimension auf einer funktionalen Basis besonders im Rahmen der Kohäsionspolitik sachdienlich wäre,
A. overwegende dat de EU kan worden gekenmerkt door haar policentrische ontwikkeling en de grote waaier van urbane gebieden en steden van verschillende grootte, die zeer verschillende bevoegdheden en middelen hebben; brengt tot uitdrukking dat het niet juist en zelfs problematisch zou zijn om een algemene definitie van „stedelijke gebieden” en meer in het algemeen van het begrip „stedelijk” te gaan hanteren, aangezien het moeilijk is om de verscheidenheid aan situaties in de lidstaten en regio's onder één noemer te brengen, en is daarom van mening dat een eventuele verplichte definitie en benoeming van stedelijke gebieden moet worden overgelaten aan de lidstaten, overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel en op basis van gemeenschappelijke Europese indicatoren; overwegende dat onderzocht moet worden hoe een functionele benadering kan resulteren in een gemeenschappelijke definitie van het begrip „stedelijk”, waardoor het mogelijk wordt om een duidelijke definitie van de stedelijke dimensie van het Unie-beleid te creëren, en overwegende dat een definitie van de stedelijke dimensie op basis van de functies ervan nuttig zou zijn, in het bijzonder in het kader van het cohesiebeleid,

(9) Die Kommission erlässt gemäß Artikel 56 und nach Maßgabe der Bedingungen der Artikel 57 und 58 delegierte Rechtsakte, in denen prinzipiell festgelegt wird, unter welchen Bedingungen die zuständigen Behörden die Bestimmungen des Absatzes 3 anwenden, wobei den unterschiedlichen Strategien von AIF, dem unterschiedlichen Marktumfeld der AIF und möglichen prozyklischen Folgen der Anwendung der Bestimmungen Rechnung zu tragen ist.
9. De Commissie stelt middels gedelegeerde handelingen overeenkomstig artikel 56 en onder de voorwaarden van de artikelen 57 en 58 maatregelen vast met beginselen tot precisering van de omstandigheden waarin bevoegde autoriteiten de bepalingen van lid 3 toepassen, waarbij rekening wordt gehouden met verschillende strategieën van abi’s, verschillende marktomstandigheden waarin abi’s opereren, en mogelijke procyclische effecten die uit de toepassing van de bepalingen voortvloeien.

8. weist darauf hin, dass diese Unterschiede außer durch wirtschaftliche und geographische Bedingungen auch durch die unterschiedlichen Rechtssysteme der Mitgliedstaaten bei der Verfolgung von Strafsachen und durch die unterschiedlichen politischen Ansätze in Sachen Straßenverkehrssicherheit erklärt werden können;
8. wijst erop dat deze verschillen kunnen worden verklaard door economische en geografische omstandigheden, alsmede door de uiteenlopende rechtsstelsels van de lidstaten met betrekking tot de vervolging in strafzaken, alsmede door verschillende politieke benaderingen van het vraagstuk van de verkeersveiligheid;