Vertaling van "urteil nr 158 2010 " (Duits → Nederlands) :

Die Steuerpflichtigen, die gehofft hatten, dass ihnen nach dem Urteil Nr. 158/2009 keine Ersatzsteuer mehr auferlegt werden könnte, konnten nämlich vernünftigerweise erwarten, dass der Gesetzgeber Maßnahmen ergreifen würde, um zu vermeiden, dass bestimmte Steuerpflichtige einen Steuervorteil genießen würden, der anderen Steuerpflichtigen verwehrt bleiben würde.
De belastingplichtigen die hadden gehoopt dat zij, na het arrest nr. 158/2009, niet langer aan een subsidiaire aanslag zouden kunnen worden onderworpen, konden immers redelijkerwijze verwachten dat de wetgever maatregelen zou nemen om te vermijden dat sommige belastingplichtigen een fiscaal voordeel zouden genieten waarvan andere belastingplichtigen verstoken blijven.

[7] Siehe Urteil vom 30. November 1995, Gebhard, Rs. C-55/94, Slg. 1995 I-4165 (freie Niederlassung), Urteil vom 28. März 1996, Guiot, Rs. C-272/94, Slg. 1996-I-1905 (freier Dienstleistungsverkehr) und Urteil vom 28. April 1998, Kohl, Rs. C-158/96, Slg. 1998-I-1831 (freier Empfang von Dienstleistungen)
[7] Zie met name het arrest-Gebhard van 30 november 1995, zaak C-55/94, Jurispr. 1995, blz. I-4165 (vrijheid van vestiging), het arrest-Guiot van 28 maart 1996, zaak C-272/94, Jurispr. 1996, blz. I-1905 (vrij verrichten van diensten) en het arrest-Kohll van 28 april 1998, zaak C-158/96, Jurispr. 1998, blz. I-1831 (vrijheid om diensten te ontvangen).

[63] Vgl. die Urteile des Gerichtshofs der Europäischen Gemeinschaften in den Rechtssachen Kohll (C-158/96), Decker (C-120/95), Smits und Peerbooms (C-157/99) und Vanbraekel (C-368/98).
[63] Zie de arresten van het Hof van Justitie in de zaken Kohll (C-158/96), Decker (C-120/95), Smits en Peerboom (C-157/99) en Vanbraekel (C-368/98).

Auszug aus dem Urteil Nr. 158/2011 vom 20. Oktober 2011
Uittreksel uit arrest nr. 158/2011 van 20 oktober 2011

61. In diesem Urteil hat der Gerichtshof darauf hingewiesen, dass die Mitgliedstaaten nach Nr. 15 des Anhangs III der Richtlinie nicht alle gemeinnützigen Leistungen einem ermäßigten Mehrwertsteuersatz unterstellen dürfen, sondern nur diejenigen, die von Einrichtungen erbracht werden, die sowohl gemeinnützig als auch für wohltätige Zwecke und im Bereich der sozialen Sicherheit tätig sind. Zu dem Willen des Unionsgesetzgebers, die Möglichkeit der Anwendung eines ermäßigten Steuersatzes davon abhängig zu machen, dass die Leistungen von Einrichtungen erbracht werden, die diese beiden Voraussetzungen erfüllen, stünde es deshalb in Widerspruch, wenn es einem Mitgliedstaat freistünde, private Einheiten mit Gewinnerzielungsabsicht allein deshalb als Einheiten im Sinne von Nr. 15 zu qualifizieren, weil sie auch Leistungen mit sozialem Charakter erbringen (vgl. in diesem Sinne Urteil vom 17. Juni 2010, Kommission/Frankreich, C-492/08, EU: C: 2010: 348, Rn. 43 und 44).
61. In dat arrest heeft het Hof overwogen dat punt 15 van bijlage III bij richtlijn 2006/112 de lidstaten niet toestaat een verlaagd btw-tarief toe te passen op alle diensten met een liefdadige strekking, maar enkel op diensten die worden verricht door organisaties die voldoen aan de dubbele voorwaarde dat zij zelf een liefdadige instelling is en dat zij betrokken zijn bij activiteiten op het gebied van bijstand en sociale zekerheid. Derhalve zou het volgens het Hof indruisen tegen de wil van de wetgever van de Unie - om de mogelijkheid om een verlaagd btw-tarief toe te passen, voor te behouden aan diensten die worden verricht door organisaties die aan deze dubbele voorwaarde voldoen - wanneer het een lidstaat vrijstond particuliere entiteiten met een winstoogmerk aan te merken als organisaties in de zin van dat punt 15, uitsluitend omdat zij ook diensten met een liefdadige strekking verrichten (zie in die zin arrest van 17 juni 2010, Commissie/Frankrijk, C-492/08, EU: C: 2010: 348, punten 43 en 44).

Anlässlich einer präjudiziellen Frage hat der Hof in seinem Urteil Nr. 158/2009 vom 20. Oktober 2009 für Recht erkannt:
Naar aanleiding van een prejudiciële vraag heeft het Hof, bij zijn arrest nr. 158/2009 van 20 oktober 2009, voor recht gezegd :

Auszug aus dem Urteil Nr. 158/2010 vom 22. Dezember 2010
Uittreksel uit arrest nr. 158/2010 van 22 december 2010

Auszug aus dem Urteil Nr. 158/2009 vom 20. Oktober 2009
Uittreksel uit arrest nr. 158/2009 van 20 oktober 2009

Der Gerichtshof weist in ständiger Rechtsprechung Rügen, die gegen nichttragende Gründe eines Urteils des Gerichts gerichtet sind, ohne Weiteres zurück, da sie nicht zur Aufhebung dieses Urteils führen können und daher ins Leere gehen (vgl. u. a. Urteile vom 2. September 2010, Kommission/Deutsche Post, C‑399/08 P, Slg. 2010, I‑0000, Randnr. 75, und vom 29. März 2011, Anheuser-Busch/Budějovický Budvar, C‑96/09 P, Slg. 2011, I‑0000, Randnr. 211 und die dort angeführte Rechtsprechung).
Volgens vaste rechtspraak wijst het Hof grieven tegen ten overvloede aangevoerde overwegingen van een arrest van het Gerecht zonder meer af, omdat zij niet tot vernietiging van dit arrest kunnen leiden en derhalve niet ter zake dienend zijn (zie onder meer arresten van 2 september 2010, Commissie/Deutsche Post, C‑399/08 P, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie, punt 75, en 29 maart 2011, Anheuser-Busch/Budějovický Budvar, C‑96/09 P, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie, punt 211 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

[43] Siehe auch Rechtssache C-304/08 Plus Warenhandelsgesellschaft (Ersuchen um Vorabentscheidung – Deutschland), Urteil vom 14. Januar 2010; Rechtssache C-540/08 Mediaprint Zeitungs- und Zeitschriftenverlag (Ersuchen um Vorabentscheidung – Österreich), Urteil vom 9. November 2010; Rechtssache C-522/08 Telekomunikacja Polska (Ersuchen um Vorabentscheidung – Polen), Urteil vom 11. März 2010.
[43] Zie ook het arrest van 14 januari 2010 in zaak C‑304/08, Plus Warenhandelsgesellschaft (prejudiciële verwijzing, Duitsland); arrest van 9 november 2010 in zaak C‑540/08, Mediaprint Zeitungs (prejudiciële verwijzing, Oostenrijk); arrest van 11 maart 2010 in zaak C‑522/08, Telekomunikacja Polska (prejudiciële verwijzing, Polen).