Bei der Analyse der Koordinierungsstrukturen der Mitgliedstaaten zeigt sich, dass es (i) eine Reihe bewährter horizontaler Praktiken gibt, die eine bessere Koordinierung zwischen allen Beteiligten ermöglichen können, und dass es (ii) Bereiche gibt, in denen spezifische Maßnahmen einzelner Beteiligter die Koordinierung und den Informationsaustausch verbessern können.
Uit een analyse van de coördinatiestructuren van de lidstaten blijkt enerzijds dat er een aantal horizontale methoden is om de coördinatie tussen alle betrokken partijen te verbeteren en anderzijds dat op sommige gebieden maatregelen betreffende bepaalde betrokken partijen de coördinatie en informatie-uitwisseling kunnen verbeteren.